Page 117 -
P. 117
โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี
กนกพร นุ่มทอง
“เป็น” นั นมีความหมายต่างกัน เช่น 桌子上有一本书。(บนโต๊ะมี
หนังสือเล่มหนึ่ง) และ 桌子上是一本书。(บนโต๊ะเป็น/คือหนังสือ
เล่มหนึ่ง) ประโยค “มี” ไม่มีลักษณะการกันสิ่งอื่นออกไป ในขณะที่
ประโยค “เป็น/คือ” มีการกันสิ่งอื่นออกไป ประโยค “มี” แสดงว่า
บนโต๊ะอาจมีสิ่งอื่นอีกนอกจากหนังสือ ในขณะที่ประโยค “เป็น”
บอกว่ามีเพียงหนังสือเล่มหนึ่ง ไม่มีสิ่งใดอีก（杨玉玲，2011：
221-222）
วิธีการแบ่งตามหนังสือดังกล่าวเป็นวิธีแบ่งจากประโยคที่พบ
บ่อย จะเห็นได้ว่ากล่าวถึงเฉพาะประเภทที่ขึ นต้นประโยคด้วยค าบอก
สถานที่ ส่วนในหนังสือ《实用现代汉语语法》แบ่งประโยค
存现句 เป็น 2 แบบ ผู้เขียนขอสรุปใจความสั นๆ จากหนังสือ
ดังกล่าวเป็นดังนี
1. ประโยคแสดงการด ารงอยู่หรือ 存在句 รูปประโยคเป็น
ค าบอกสถานที่ + กริยา + ค านาม (ซึ่งเป็นคนหรือของที่ด ารงอยู่)
2. ประโยคแสดงการปรากฏขึ นหรือหายไปของคนหรือ
สิ่งของหรือ 隐现句 รูปประโยคเป็น ค าบอกสถานที่ หรือค าบอก
เวลา + กริยา + ค านาม (ซึ่งเป็นคนหรือของที่ปรากฏหรือหายไป)
（刘月华、潘文娱、故韡，2019-：713-720）
หากพิเคราะห์ตามหนังสือ《实用现代汉语语法》อาจจะ
แปลประโยค 存现句 ว่า “ประโยคแสดงการด ารงอยู่และการปรากฏ
ขึ นหรือหายไป” โดยประโยคแสดงการด ารงอยู่นั น ส่วนต้นของ
110 บทที่ 5 การแปลประโยคที่มีลักษณะพิเศษ
