Page 85 -
P. 85
โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี
กนกพร นุ่มทอง
ตําราการแปลภาษาไทยเป็นภาษาจีน
“เสียเจ้าราวร้าวมณีรุ้ง มุ่งปรารถนาอะไรในหล้า
มิหวังกระทั่งฟากฟ้ า ซบหน้าติดดินกินทรายฯ
จะเจ็บจ าไปถึงปรโลก ฤารอยโศกรู้ร้างจางหาย
จะเกิดกี่ฟ้ ามาตรมตาย อย่าหมายว่าจะให้หัวใจฯ ”
...เป็นบางตอนที่ปรากฏในบทกวี “เสียเจ้า” หนึ่งในกวีบทเด่นของท่านอังคาร ที่หลายคนเมื่อได้
อ่านแล้วสามารถสัมผัสได้ถึงความรู้สึกเจ็บปวดอย่างเหลือแสนของการผิดหวังในความรัก
“ถ้าเขาทิ้งไปเลย ผมว่านะ...เราก็ร ่าเรียนให้มีความรู้ความสามารถ เกิดมาเป็นคนต้องปรากฏ ท า
ให้เป็นบุคคลที่เป็นหลักขึ้นมา เป็นภูเขาขึ้นมา อย่าไปท้อถอย เขาไม่รักก็ดี เป็นแรงหนุน เขาไม่รักหรือ
เราก็ท าตัวให้มีค่า ถ้าเราเป็นพลอยดีๆ ใครที่ไหนจะไม่เอาไปท าหัวแหวนเล่า” ท่านอังคารตอบด้วยใบหน้า
เปี่ยมรอยยิ้ม
ท่านอังคารมองโลกอย่างลุ่มลึก และด้วยวัย ด้วยประสบการณ์ที่มี ก็ยิ่งท าให้ท่านมองโลกอย่าง
เข้าใจมากขึ้น เมื่อถามว่า “ความสุข” ของท่านอังคารคืออะไร ท่านนิ่งคิดนิดหนึ่งก่อนบอกว่า "เราหวัง
อะไร เงินทองหรือ ก็เห็นแล้วว่าบางคนมีเงินล้นฟ้ าแต่ไม่มีความสุข สู้เรากินก๋วยจั๊บสักชามไม่มีอะไรติด
คอ
“ส่วนความสุขของผมหรือ...ก็เป็นกวีไง แต่งบทกวีก็มีความสุขแล้ว” ท่านอังคารบอกอย่างอารมณ์
ดี
“ธรรมชาติประดุจมารดาทิพย์ของมวลมนุษย์และสรรพสัตว์
ใช้เวลานฤมิตตนเองนานนับด้วยกัปป์ กัลป์
จนเกิดคุณค่าวิเศษอเนกอนันต์อันหาค่าบ่มิได้
ดุจดั่งดวงใจของโลกมนุษย์
ควรแต่ทะนุถนอมคุณค่าแท้นั้นไว้
ให้สถิตอยู่ชั่วนิจนิรันดร”
...เป็นกวีนิพนธ์อีกบทที่ท่านอังคารฝากไว้ให้คิด
“เราต้องอ่านธรรมชาติให้ออกถึงจะมีความสุข” เป็นประโยคปิดท้ายการสนทนาของท่านอังคาร...
(เครือข่ายพุทธิกาเพื่อพระพุทธศาสนาและสังคม,๒๕๕๓.)
๗๙
