Page 28 -
P. 28
โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี
กนกพร นุ่มทอง
ตําราการแปลภาษาไทยเป็นภาษาจีน
๙. ตระหนักถึงขอจํากัดของคนรุนกอนและนักแปลอื่น
นักแปลที่ดีพึงเขาใจถึงขอจํากัดของคนรุนกอนและนักแปลอื่น ตองไมดูถูกคนรุนกอนหากแปล
คลาดเคลื่อนหรือผิดไปจากตนฉบับเดิม โดยเฉพาะอยางยิ่งการแปลในสมัยโบราณ ซึ่งมีอุปสรรคทาง
ภาษาและวัฒนธรรมมาก ทั้งยังขาดพจนานุกรมหรือเครื่องมือที่จําเปนอยางในปจจุบัน การเขาถึงขอมูล
หรือสอบถามผูรูเปนไปดวยความยากลําบาก ตัวอยางเชน การแปลวรรณกรรมนิยายอิงพงศาวดารจีนใน
สมัยตนรัตนโกสินทร เชนเรื่อง สามกก ไซฮั่น สมัยนั้นไมมีผูที่รูภาษาจีนและภาษาไทยอยูในบุคคล
เดียวกัน ใชวิธีรวมกันแปลเปนคณะ โดยใหซินแสชาวจีนที่รูภาษาไทยพูดออกมาเปนภาษาไทย เสมียน
คนไทยจดไว ผูรูภาษาไทยเรียบเรียงใหมใหสละสลวย ซินแสมีหลายคน ออกเสียงตางกัน การถอดเสียง
ชื่อตัวละครหรือสถานที่จึงไมเปนเอกภาพ เนื้อหาคลาดเคลื่อนไป ทั้งที่มาจากความเขาใจผิดในดานการ
สื่อสารและมาจากความแตกตางทางวัฒนธรรม การแปลสมัยนั้นจึงเปนการถอดความและเรียบเรียงใหม
เปนสําคัญ ในสภาพที่มีขอจํากัดทางภาษาและวัฒนธรรมเชนนี้ การแปลวรรณกรรมเปนงานใหญและมี
คุณูปการยิ่ง นักแปลในยุคปจจุบันสามารถศึกษาการแปลงานในสมัยโบราณไดเพื่อนํามาปรับใชในการ
แปลของตน จะคนควา อธิบายจุดที่คลาดเคลื่อน หรือแปลสํานวนใหมไวเทียบก็เปนเรื่องที่กระทําไดโดย
มิไดละเมิดงานครู กลับยิ่งทําใหเห็นคุณคาของงานแปลฉบับโบราณมากยิ่งขึ้น แตนักแปลที่ดีไมพึงตําหนิ
งานแปลสมัยโบราณแบบติเรือทั้งโกลนวาแปลวิปริตหรือแปลไมดี เพราะนอกจากจะแสดงใหเห็นวาใจคอ
ไมกวางขวางแลว ยังเปนการแสดงความโงเขลาของตนเองที่ไมรูจักพิจารณาสภาพแวดลอมและขอจํากัด
ตางๆ ใหรอบคอบกอนเอยคําวิจารณ
สําหรับนักแปลอื่นที่อยูรวมยุคกับตน ไมวาจะเปนผูมีอาวุโสสูงกวา ใกลเคียงกัน หรือออนอาวุโส
กวา หากบางครั้งพบวาเขาแปลผิด ก็ไมควรตําหนิหรือวาราย เพราะนอกจากจะทําใหผูรวมวงการเสีย
กําลังใจแลว ยังเปนการเสียไมตรีตอกันโดยไมบังควร พึงระลึกวาการที่เขาแปลผิดหรือคลาดเคลื่อนไป
บางจุด มิไดหมายความวา เขาไมสามารถเปนนักแปลที่ดีได เขาอาจจะพลาดไปเทานั้น หากเปนไปได
ควรหาวิธีแนะนําอยางนุมนวล เพื่อการพัฒนารวมกัน
สําหรับงานลาม เปนงานที่ตองใชสมาธิสูง มีเวลาคิดนอย โอกาสแปลผิดหรือคลาดเคลื่อนไปยิ่ง
มีมาก ลามที่มีประสบการณนอยมักมีปญหาเรื่องความตื่นเตนและไมคุนเคยกับเนื้อหา สวนลามที่มี
ประสบการณ ก็มักอายุมาก มีปญหาเรื่องความฉับไวและความจํา บางครั้งคํางายๆ ที่ปรกติแปลได ก็
กลับกลายเปนคําที่ติดขัดหรือแปลหลุดไป ผูกําลังทําหนาที่ลามกับผูรับฟงที่รูภาษาทั้งสองภาษา แมจะอยู
ในสถานที่เดียวกัน ฟงขอความเหมือนกัน แตไมไดอยูในสถานการณเดียวกัน สภาวะอารมณยอม
แตกตางกัน ดังนั้นบอยครั้งที่จะพบวา ผูรับฟงที่รูภาษาทั้งสองภาษานึกคําที่จะใชไดดีกวาผูกําลังทําหนาที่
๒๒