Page 28 -

โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ด้านการเกษตร เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว

16-19

“ปญหาการใชแหลงน้ําเพื่อการชลประทานและการประมง ปรากฏวาเขต

ชลประทานที่มีอยูประมาณ 16 ลานไร ยังไมไดนํามาใชประโยชนทางการเกษตรอยางเต็มที่ โดยเฉพาะอยางยิ่ง
เพื่อการเพาะปลูกครั้งที่สอง เนื่องจากระบบการสงน้ํายังไมสมบูรณ และขาดการบํารุงรักษาใหอยูในสภาพที่
ใชการได และการใชน้ําในพื้นที่เขตชลประทานยังไมมีประสิทธิภาพและไมประหยัดเทาที่ควร นอกจากนี้ การ
บริหารพัฒนาแหลงน้ํายังกระจัดกระจายอยูหลายหนวยราชการ ซึ่งควรจะเปนประเด็นหลักในการพัฒนา
แหลงน้ําดวย สวนทางดานการประมงนั้น ปรากฏวามีแนวโนมการผลิตลดลงในระยะหลังนี้ สาเหตุมาจากการ

จับสัตวน้ําทะเลเกินระดับความเหมาะสมตอการขยายพันธุ ซึ่งทําใหแหลงประมงทะเลเสื่อมโทรมลงประการ
หนึ่ง และจากผลการประกาศเขตเศรษฐกิจจําเพาะ 200 ไมลทะเลของประเทศเพื่อนบานอีกประการหนึ่งที่ได
จํากัดใหเขตทําการประมงของไทยลดลง ทางแหลงน้ําธรรมชาติที่จะทําประมงน้ําจืดและประมงชายฝงนั้น

ประสบปญหาความตื้นเขิน ปญหามลพิษซึ่งมีความรุนแรงมากในแมน้ําเจาพระยาและแมน้ําทาจีน และปญหา
การทําลายแหลงที่อยูอาศัยของสัตวน้ําดวย ฉะนั้น หากไมไดรับการพัฒนาการใชแหลงน้ําเพื่อการเพาะปลูก
และการประมงใหมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้นแลว จะทําใหแนวโนมการผลิตดานประมงและพืชไมสามารถจะ
เพิ่มขึ้นไดอยางที่แลวมา” (สํานักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแหงชาติ, 2524: 54)

(5.1) สาระสําคัญของนโยบายน้ําในแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแหงชาติ ฉบับที่ 5
การพัฒนาแหลงน้ําในชวงแผนพัฒนาฯ ฉบับนี้ไดเพิ่มประสิทธิภาพการใช
ทรัพยากรธรรมชาติ โดยกําหนดมาตรการพัฒนาไว 7 ประการ คือ (1) เรงปรับปรุงและขยายพื้นที่ในเขต
ชลประทานที่มีอยูเดิม ใหใชประโยชนไดเต็มที่ (2) เรงดําเนินการพัฒนาลุมน้ําที่ยังไมมีการพัฒนามากนักมาใช

ประโยชนใหมากขึ้น (3) เรงรัดพัฒนาแหลงน้ําขนาดเล็กใหกระจายออกนอกเขตชลประทาน (4) สํารวจเพื่อ
วางแผนผันน้ําจากแมน้ําโขงเขามาเพิ่มเติม (5) ดําเนินการเก็บคาน้ําจากพื้นที่ในเขตชลประทาน 6) ดําเนินการ
ปรับปรุงโครงสรางองคกรและกลไกการบริหารงานของหนวยราชการที่เกี่ยวของกับการพัฒนาแหลงน้ํา และ (7)

อนุรักษและรักษาคุณภาพของแหลงน้ํามิใหเกิดมลพิษ
นโยบายที่กําหนดแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแหงชาติ ฉบับที่ 5 ยังคงมีความ
เชื่อมโยงกับแผนพัฒนาฯ ฉบับที่ 1 ถึงฉบับที่ 4 เรื่องการพัฒนาแหลงน้ําและการชลประทาน แตเพิ่ม
ประสิทธิภาพการใชน้ําใหมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น รวมทั้งการผันน้ําจากแมน้ําโขง การเก็บคาน้ําจากพื้นที่ใน

เขตชลประทาน และการยึดพื้นที่ลุมน้ําเปนหลักในการพัฒนา ตลอดจนการอนุรักษและรักษาคุณภาพแหลงน้ํา
นโยบายที่ตอเนื่องจากแผนพัฒนาฯ ฉบับที่ 4 คือการดําเนินการปรับปรุงโครงสราง
องคกรและกลไกการบริหารงานของหนวยงานราชการที่เกี่ยวของกับการพัฒนาแหลงน้ํา

(5.2) สาระสําคัญของนโยบายน้ําที่คณะรัฐมนตรีแถลงตอรัฐสภา

รัฐบาลที่ 43 นรม.: พลเอกเปรม ติณสูลานนท (30 เม.ย 26 – 4 ส.ค 2529)
“ชวยเหลือเกษตรกรในทองที่แหงแลงโดยการจัดหาและพัฒนาแหลงน้ําในระดับไรนา
อยางกวางขวาง”

รัฐบาลคณะที่ 44 นรม. : พลเอกเปรม ติณสูลานนท (5 ส.ค 2529 -30 ก.ย. 2529)
“ปรับปรุงการบริหารและการจัดการทรัพยากรทรัพยากรที่ดิน น้ํา ปาไม และ
ประมงใหมีการพัฒนาควบคูไปกับการอนุรักษ”