Page 75 -

โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี

กนกพร นุ่มทอง

ประโยคที่ 1 他唱得好。

ประโยคนี้หากแปลว่า “เขาร้องได้ดี” ก็ไม่ผิด แต่ไม่
จ าเป็นต้องใส่ค าว่า “ได้” จะแปลเพียงว่า “เขาร้องดี” ก็สมบูรณ์แล้ว

ในการเรียนภาษาจีนระดับต้น มักสอนค าว่า 得 ว่า “ได้” ซึ่งท าให้
ผู้เรียนจ าโครงสร้างภาษาจีนได้ ไม่แปล “เขาร้องดี” ว่า 他唱好 ซึ่ง

ไม่ถูกตามหลักไวยากรณ์จีน แต่ผลที่เกิดขึ้นคือผู้เรียนยึดติดการ
แปล 得 ว่า “ได้” ซึ่งไม่จ าเป็นในภาษาไทย

ประโยคที่2 他画画画得很好看。

ประโยคนี้ประกอบด้วย ประธาน+กริยา+กรรม+กริยา+得+

ผล ผู้แปลมักแปลว่า “เขาวาดรูปวาดได้สวยมาก” ตรงตัวตาม
ภาษาจีนทุกค า ซึ่งไม่จ าเป็นในภาษาไทย แปลเพียงว่า “เขาวาดรูป

สวย” ก็พอ ค าว่า “มาก” นั้นก็อาจไม่จ าเป็นต้องแปลก็ได้ ถ้าไม่มี
การเน้นในประโยค ปัญหาของผู้เรียนภาษาจีนระดับต้นคือมักเอา

ไวยากรณ์ไทยไปแปลภาษาจีน ประโยค “เขาวาดรูปสวย” จะแปล
ตรงตัวเป็น 他画画好看。แต่เมื่อผู้เรียนเรียนถึงระดับสูงขึ้น เข้าถึง

ภาษาจีนลึกซึ้งขึ้น ใช้ภาษาจีนได้ดีขึ้น ก็จะไม่แปลไทยเป็นจีนเช่นนี้

อีก แต่เกิดปัญหาใหม่คือเมื่อต้องแปลจีนเป็นไทยก็จะกลับเอา
ไวยากรณ์ภาษาจีนมาใช้กับภาษาไทยตรงๆ

ประโยคที่ 3 他英语说得很标准。

ประโยคนี้ประกอบด้วย ประธาน+กรรม+กริยา+得+ผล อันที่
จริงโครงสร้างเดียวกับประโยคที่ 2 แต่ละกริยาตัวแรก ผู้แปลมัก

68 บทที่ 4 การแปลบทขยายและส่วนเสริม