Page 123 -
P. 123
โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี
ศาสตราจารย์ ดร.ประเสริฐ ณ นคร
๕๐. มาสู่ มาอยู่ด้วย (มังรายศาสตร์) มา ๗๕. แล่ปีแล้ ปีละ
สวามิภักดิ์ ๗๖. ญิบล้าน สองล้าน
๕๑. ช่อย ช่วย (ถิ่นอีสาน) ๗๗. สูดญัติกฐิน สวดญัติกฐิน ทอดกฐิน
๕๒. ช่อยเหนือเฟื้อกู้ ช่วยเหลือเกื้อกูล ๗๘. อรัญญิก บริเวณป่า
๕๓. ตวง จนกระทั่ง เช่น เผาตวงไหม้ ๗๙. พู้น นู้น โน้น
(มังรายศาสตร์) อุเบกษา (ทำาเฉย) ๘๐. เท้าหัวลาน ถึงสนามใหญ่ ถึงพระลานหลวง
อยู่ตวงเจ้าของไปถึง ๘๑. ดำบงคำ ระดมประโคม
(จารึกหลักที่ ๓๘) ๘๒. พาด พาทย์
๕๔. ข้าเสือก ข้าเสือ ข้าศึก ๘๓. พิณ เครื่องดนตรีมีสายสำาหรับดีด
๕๕. หัวพุ่งหัวรบ ทหารชั้นหัวหน้า ๘๔. เสียงเลื้อน เสียงเพลงโต้ตอบระหว่างชายกับ
๕๖. อันณิ่ง อันหนึ่ง หญิง (ไทจ้วง)
๕๗. หั้น ที่นั้น ๘๕. เสียงขับ เสียงขับร้องเป็นทำานอง
๕๘. ไพร่ฟ้าหน้าปก ประชาชน พลเมือง ๘๖. มักหัว อยากหัวเราะ ชอบหัวเราะ
หน้าปก อาจหมายความว่าเดือดร้อน มีทุกข์ ๘๗. เที้ยรย่อม ย่อม โดยปรกติ
๕๙. เจ็บท้องข้องใจ เดือดเนื้อร้อนใจ ๘๘. เผาเทียน จุดเทียน
๖๐. เถิง ถึง ๘๙. เล่นไฟ ตามประทีป
๖๑. บ่ไร้ ไม่ยาก ๙๐. มี่ เสียงดัง
๖๒. เมือ มา ไป กลับ (ถิ่นล้านนาและอีสาน) ๙๑. มีพระ(พุ)ทธรูป คำานี้จารึกตก (พ) ไปจะต้อง
๖๓. ชม ชมชื่น ตัดออก แต่โบราณไม่นิยมฆ่าตัว
๖๔. ป่าลาง ป่าเท่ากับสวน ลาง ในภาษาถิ่น หนังสือจึงเขียนคำาว่าพระพุทธรูปซำ้า
ตรงกับ ขนุน มะพร้าว และหมาก อีกครั้งหนึ่ง
ที่กินกับพลูก็มี ๙๒. ราม ปานกลาง เช่น กลองอันใหญ่
๖๕. หมากม่วงก็หลาย มะม่วงก็มาก กลองอันราม กลองอันเล็ก
๖๖. หมากขาม มะขาม (ไตรภูมิกถา)
๖๗. ตระพัง โพยสี สระนำ้า แอ่งนำ้า บ่อนำ้า ชื่อโพยสี ๙๓. ปู่ครู ใช้คู่กับ นิสัยมุตก์ น่าจะเป็นคำาไทย
(เขมร) ที่ตรงกับนิสัยมุตก์ในภาษาบาลี
๖๘. เมื่อแล้ง ในฤดูร้อน ๙๔. นิสัยมุตก์ ผู้พ้นจากนิสัย ได้แก่ พระภิกษุ
๖๙. ตรีบูร ศัพท์เดิม คือ กำาแพง ๓ ชั้น ต่อมา ผู้ศึกษาและอบรมดีแล้ว และมี
อาจหมายถึงกำาแพงเมืองที่มั่นคง พรรษาห้าขึ้นไป
อาจมีชั้นเดียวก็ได้ ๙๕. อไรญิก บริเวณป่า
๗๐. มักทาน ชอบทำาทานแก่ผู้ที่มีฐานะตำ่ากว่า ๙๖. หลวก ฉลาด (ถิ่นล้านนา) หลักแหลม
๗๑. มักโอยทาน ชอบทำาทานด้วยความอ่อนน้อม เช่น ๙๗. ลุก…มา มาแต่ มาจาก
ทำาทานพระสงฆ์ ๙๘. มน สี่เหลี่ยม เช่น ผ้ามน คือ ผ้าเช็ดหน้า
๗๒. ท่วย ทวยหมู่ (ถิ่นอีสาน)
๗๓. พนมเบี้ย พุ่มเบี้ย เบี้ยใช้แทนเงินตราใน กลม (ถิ่นไทส่วนใหญ่)
สมัยนั้น ๙๙. แก่กม (มาก)ที่สุด
๗๔. หมอนโนน หมอนนอน
121
