Page 120 -
P. 120

โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี
          จารึกชีวิต




                                                               ๖๑
                                                 ๖๐
                                  ๕๙
          มีถ้อย มีความ เจ็บท้องข้องใจ  มันจักกล่าวเถิง  เจ้าเถิงขุนบ่ไร้  ไปลั่นกระดิ่งอันท่านแขวนไว้
          พ่อขุนรามคำาแหงเจ้าเมืองได้
                                             ด้านที่ ๒


          ยิน เรียกเมือ  ถาม สวนความแก่มันด้วยซื่อไพร่ในเมืองสุโขทัยนี้จึ่งชม  สร้างป่าหมาก
                     ๖๒
                                                                         ๖๓
          ป่าพลูทั่วเมืองนี้ทุกแห่ง ป่าพร้าวก็หลายในเมืองนี้ ป่าลาง  ก็หลายในเมืองนี้ หมากม่วง
                                                             ๖๔
                                    ๖๖
          ก็หลาย  ในเมืองนี้ หมากขาม  ก็หลายในเมืองนี้ ใครสร้างได้ไว้แก่มัน กลางเมืองสุโขทัยนี้
                ๖๕
                        ๖๗
                                                                       ๖๙
          มีนำ้าตระพังโพยสี  ใสกินดี ดั่งกินนำ้าโขงเมื่อแล้ง  รอบเมืองสุโขทัยนี้ ตรีบูร  ได้สามพันสี่ร้อยวา
                                                 ๖๘
                                 ๗๐
                                                        ๗๑
          คนในเมืองสุโขทัยนี้มักทาน  มักทรงศีล มักโอยทาน  พ่อขุนรามคำาแหงเจ้าเมืองสุโขทัยนี้
          ทั้งชาวแม่ชาวเจ้าท่วย  ปั่วท่วยนาง ลูกเจ้าลูกขุน ทั้งสิ้นทั้งหลายทั้งผู้ชายผู้ญีงฝูงท่วยมีศรัทธา
                            ๗๒
          ในพระพุทธศาสนาทรงศีลเมื่อพรรษาทุกคน เมื่อออกพรรษากรานกฐิน เดือนณิ่งจิ่งแล้ว เมื่อ
                             ๗๓
                                                                            ๗๔
          กรานกฐิน มีพนมเบี้ย  มีพนมหมาก มีพนมดอกไม้ มีหมอนนั่งหมอนโนน  บริพารกฐิน
                       ๗๕
          โอยทานแล่ปีแล้  ญิบล้าน  ได้สูดญัติกฐิน  เถิงอรัญญิก  พู้น  เมื่อจักเข้ามาเวียงเรียงกันแต่
                                                          ๗๘
                                              ๗๗
                                ๗๖
                                                               ๗๙
                                      ๘๑
                                                                   ๘๓
                              ๘๐
                                                                              ๘๔
                                                         ๘๒
                                                                                       ๘๕
          อรัญญิกพู้นเท้าวหัวลาน  ดำบงคำ  กลองด้วยเสียงพาด  เสียงพิณ  เสียงเลื้อน  เสียงขับ
                                        ๘๖
          ใครจักมักเล่น เล่น ใครจักมักหัว หัว  ใครจักมักเลื้อน เลื้อน เมืองสุโขทัยนี้ มีสี่ปากประตูหลวง
                  ๘๗
                                                                             ๙๐
                                                 ๘๘
                                                             ๘๙
          เที้ยรย่อม  คนเสียดกันเข้ามาดูท่านเผาเทียน  ท่านเล่นไฟ  เมืองสุโขทัยนี้ม่ี่  ดั่งจักแตก
          กลางเมืองสุโขทัยนี้ มีพิหาร มีพระพุทธรูปทอง มีพระอัฏฐารศ มีพระ(พุ)ทธรูป  มีพระพุทธรูป
                                                                           ๙๑
                                                                                  ๙๔
                                                                       ๙๓
          อันใหญ่ มีพระพุทธรูปอันราม  มีพิหารอันใหญ่ มีพิหารอันราม มีปู่ครู  นิสัยมุตก์  มีเถร
                                   ๙๒
                                                 ๙๕
          มีมหาเถร เบื้องตะวันตกเมืองสุโขทัยนี้ มีอไรญิก  พ่อขุนรามคำาแหงกระทำาโอยทานแก่มหาเถร
                                                                    ๙๗
                                          ๙๖
          สังฆราชปราชญ์เรียนจบปิฎกไตรหลวก  กว่าปู่ครูในเมืองนี้ ทุกคนลุก  แต่เมืองศรีธรรมราชา
          ในกลางอรัญญิก มีพิหารอันณิ่งมน  ใหญ่ สูงงามแก่กม  มีพระอัฏฐารส  อัน ณึ่ง
                                                            ๙๙
                                                                             ๑๐๐
                                         ๙๘
                                                                                   ๑๐๑
                                                                    ๑๐๔
          ลุกยืน เบื้องตะวันโอก  เมืองสุโขทัยนี้มีพิหาร  มีปู่ครู มีทะเลหลวง  มีป่าหมาก ป่าพลู มีไร่
                                                 ๑๐๓
                            ๑๐๒
          มีนา มีถิ่นถาน  มีบ้านใหญ่บ้านเล็ก มีป่าม่วงมีป่าขาม ดูแล้วดังแกล้
                      ๑๐๕
                                             ด้านที่ ๓
           ๑๐๖
                                ๑๐๗
          (ง  แต่)ง เบื้องตีนนอน  เมืองสุโขทัยนี้ มีตลาดปสาน  มีพระอจนะ  มีปราสาท
                                                                            ๑๐๙
                                                             ๑๐๘
                                                                                      ๑๑๐
          มีป่าหมากพร้าว ป่าหมากลาง มีไร่ มีนา มีถิ่นถาน มีบ้านใหญ่บ้านเล็ก เบื้องหัวนอน
                                               ๑๑๑
          เมืองสุโขทัยนี้ มีกุฎีพิหาร ปู่ครูอยู่ มีสรีดภงส์  มีป่าพร้าว ป่าลาง มีป่าม่วง ป่ขาม มีนำ้าโคก
                                                                                      ๑๑๒
                                                         ๑๑๕
                                                                                ๑๑๖
                            ๑๑๔
                  ๑๑๓
          มีพระขพุง  มีเทพดา  ในเขาอันนั้นเป็นใหญ่กว่าทุกผี  ในเมืองนี้ ขุนผู้ใดถือเมือง สุโขทัย
          นี้แล้  ไหว้ดีพลีถูก เมืองนี้เที่ยง  เมืองนี้ดี ผีไหว้บ่ดี พลีบ่ถูก ผีในเขาอั้น  บ่คุ้มบ่เกรง
             ๑๑๗
                                      ๑๑๘
                                                                            ๑๑๙
          เมืองนี้หาย  ๑๒๑๔ ศก ปีมะโรง พ่อขุนรามคำาแหงเจ้าเมืองศรีสัชชนาลัยสุโขทัยนี้ ปลูกไม้
                   ๑๒๐
                                            ๑๒๑
          ตาลนี้ ได้สิบสี่เข้า จึงให้ช่างฟันขดานหิน  ตั้งหว่างกลางไม้ตาลนี้ วันเดือนดับ  เดือนโอก
                                                                             ๑๒๒
          118
   115   116   117   118   119   120   121   122   123   124   125