Page 121 -
P. 121
โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี
ศาสตราจารย์ ดร.ประเสริฐ ณ นคร
แปดวัน วันเดือนเต็ม เดือนบ้างแปดวัน ฝูงปู่ครู เถร มหาเถร ขึ้นนั่งเหนือขดานหินสูด
๑๒๕
๑๒๔
๑๒๖
๑๒๓
๑๒๗
ธรรมแก่อุบาสก ฝูงท่วยจำาศีล ผิใช่ วันสูตธรรม พ่อขุนรามคำาแหง เจ้าเมืองศรีสัชชนาลัย
๑๒๘
สุโขทัย ขึ้นนั่งเหนือขดานหิน ให้ฝูงท่วยลูกเจ้าลูกขุน ฝูงท่วยถือบ้านถือเมือง คัล วันเดือนดับ
๑๓๐
๑๒๙
เดือนเต็ม ท่านแต่งช้างเผือกกระพัดลยาง เที้ยรย่อมทางงา (ซ้าย) ขวา ชื่อรูจาครี
พ่อขุนรามคำาแหงขึ้นขี่ไปนบ พระ(เถิง) อรัญญอิกแล้วเข้ามา o จารึกอันณิ่งมีในเมือง
๑๓๑
๑๓๒
๑๓๓
ชเลียง สถาบก ไว้ด้วยพระศรีรัตนธาตุ จารึกอันณิ่งมีในถำ้า ชื่อถำ้าพระราม อยู่ฝั่งนำ้าลำาพาย
จารึกอันณิ่งมีในถำ้ารัตนธาร ในกลวง ป่าตาลนี้ มีศาลาสองอัน อันณิ่งชื่อศาลาพระมาส
๑๓๔
๑๓๕
อันณิ่งชื่อพุทธศาลา ขดานหินนี้ชื่อมนังศิลาบาตร สถาบกไว้นี่ จึ่งทั้งหลายเห็น
ด้านที่ ๔
๑๓๖
พ่อขุนรามคำาแหง ลูกพ่อขุนศรีอินทราทิตย์เป็นขุน ในเมืองศรีสัชชนาลัยสุโขทัย ทั้งมากาว
๑๓๗
๑๔๑
๑๓๘
ลาวแลไทยเมืองใต้หล้าฟ้าฏ …ไทชาวอู ชาวของ มาออก ๑๒๐๗ ศกปีกุน
๑๓๙
๑๔๐
๑๔๒
ให้ขุดเอาพระธาตุออกทั้งหลายเห็น กระทำาบูชาบำาเรอแก่พระธาตุได้เดือนหกวัน จึ่งเอาลงฝัง
ในกลางเมืองศรีสัชชนาลัย ก่อพระเจดีย์เหนือหกเข้าจึ่งแล้ว ตั้งเวียงผา ล้อมพระมหาธาตุ
๑๔๓
๑๔๔
สามเข้าจึ่งแล้ว เมื่อก่อนลายสือไทย นี้บ่มี ๑๒๐๕ ศกปีมะแม พ่อขุนรามคำาแหงหา
๑๔๖
๑๔๕
๑๔๗
ใคร่ใจ ในใจ แลใส่ ลายสือไทยนี้ ลายสือไทยจึ่งมีเพื่อ ขุนผู้นั้นใส่ไว้ พ่อขุนพระราม
๑๔๘
๑๔๙
คำาแหงนั้นหาเป็นท้าวเป็นพระยาแก่ไทยทั้งหลาย หาเป็นครูอาจารย์สั่งสอนไทยทั้งหลาย
๑๕๐
ให้รู้บุญรู้ธรรมแท้ แต่คนอันมีในเมืองไทยด้วยรู้ด้วยหลวก ด้วยแกล้วด้วยหาญ ด้วยแคะ
๑๕๑
ด้วยแรง หาคนจักเสมอมิได้ อาจปราบฝูงข้าเสีก มีเมืองกว้างช้างหลาย ปราบเบื้องตะวันออก
๑๕๗
๑๕๘
๑๕๒
๑๕๔
๑๕๓
๑๕๖
รอด สรลวง สองแคว ลุมบาจาย สคา เท้าฝั่งของ เถิ่งเวียงจันทน์เวียงคำา
๑๕๕
๑๖๓
เป็นที่แล้ว เบื้อ(อ)งหัวนอนรอดคนที พระบาง แพรก สุพรรณภูมิ ราชบุรี เพชรบุรี
๑๕๙
๑๖๒
๑๖๐
๑๖๑
๑๖๔
ศรีธรรมราช ฝั่งทะเลสมุทรเป็นที่แล้ว เบื้องตะวันตกรอดเมืองฉอด เมือง…น หงสาวดี
สมุทรหาเป็นแดน o เบื้องตีนนอน รอดเมืองแพร่ เมืองม่าน เมืองน…เมืองพลัว พ้นฝั่ง
๑๖๕
๑๖๖
๑๖๗
ของเมืองชวา เป็นที่แล้ว o ปลูกเลี้ยงฝูงลูกบ้านลูกเมืองนั้นชอบด้วยธรรมทุกคน
119
