Page 82 -
P. 82

โครงการรวบรวมและจัดทําเอกสารวารสารอิเล็กทรอนิกส์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์


                       วารสารมนุษยศาสตร์ปีที่ 24 ฉบับที่ 2 (กรกฎาคม-ธันวาคม 2560)   63


                 7.  ความแตกต่างของเนื้อหาจารึกปราสาทตาพรหมและจารึก
                    ปราสาทพระขรรค์


                        เนื้อหาจารึกปราสาทตาพรหมและจารึกปราสาทพระขรรค์ในส่วนที่มี

                 รายละเอียดแตกต่างกัน ได้แก่ (1) เนื้อหาในส่วนที่เป็นบทสดุดีวีรกรรมพระเจ้าชัยวรมัน
                 ที่ 7 (2) การสร้างศาสนสถาน (3) รายการสิ่งของบางส่วนที่ถวายภายในปราสาท และ
                 (4) การกล่าวถึงชื่อเฉพาะ และ (5) เนื้อหาในส่วนบทลงท้าย ดังนี้

                 7.1  เนื้อหาในส่วนที่เป็นบทสดุดีวีรกรรมพระเจ้าชัยวรมันที่ 7


                        จารึกปราสาทตาพรหมและจารึกปราสาทพระขรรค์มีเนื้อหาหลักร่วมกัน คือ
                 การสดุดีพระคุณสมบัติอันเลิศของพระเจ้าชัยวรมันที่ 7 เมื่อพิจารณาเนื้อหาจารึกทั้ง

                 สองหลักอย่างละเอียด พบว่า ผู้แต่งจะเน้นลีลาการยกย่องกษัตริย์ให้เป็นแบบฉบับ
                 ของตนแตกต่างกัน เนื้อหาในจารึกปราสาทตาพรหมจะเน้นให้เห็นถึงภาพลักษณ์ของ
                 พระเจ้าชัยวรมันที่ 7 ว่าทรงมีความรุ่งเรืองอย่างมาก จนเป็นที่พอพระทัยพระเทวีแห่ง
                 แผ่นดิน (พระนางปฤถวี) ซึ่งรับพระองค์ไว้เป็นพระสวามี อีกทั้งพระเกียรติยศของ
                 พระเจ้าชัยวรมันที่ 7 ยังขจรขจายไปทั่วทั้งฝั่งมหาสมุทร ภูเขา และป่าไม้ จนกระทั่ง
                 เทียบเท่ากับมหาสมุทรและโลกทั้งสาม ภาพลักษณ์ของพระเจ้าชัยวรมันที่ 7 จะเน้น

                 ในทางกษัตริย์ผู้ทรงธรรม แสดงให้เห็นความมีน ้าพระทัยเมตตา กล่าวคือ มีการยกให้
                 อาตมันของพระองค์เองเป็นทั้งที่ตั้งของความสุขและความทุกข์แห่งสัตว์โลกทั้งหลาย
                 ดังเนื้อความต่อไปนี้

                         อาตมันแม้จะแตกต่างอย่างมากในสัตว์โลกที่มีหลายประการ
                         และหลายชนิด แต่ความเป็นหนึ่งเดียวของอาตมันของ
                         พระองค์ เป็นความจริงที่ชัดเจน เพราะว่าพระองค์ใส่ความสุข
                         และความทุกข์ของสัตว์โลกทั้งหลายไว้ที่อาตมัน คือ พระหทัย

                         ที่งดงามของพระองค์
                                               (นิพัทธ์ แย้มเดช, 2558, น. 131)
   77   78   79   80   81   82   83   84   85   86   87