Page 38 -
P. 38
โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ด้านการเกษตร เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
32
ท่อนํ้าท่ออาหารเป็นสีนํ้าตาล โดยเฉพาะส่วนที่เป็นท่อนํ้า จะเห็นลักษณะอาการนี้อย่างเด่นชัด ไม่สามารถ
ลําเลียงส่งขึ้นไปได้ จึงทําให้เหี่ยว และเนื้อเยื่อในบริเวณท่อนํ้ายังถูกทําลายเป็นสีนํ้าตาลโรคนี้ทําให้การผลิ
ดอกออกผลลดลงอย่างเห็นได้ชัด
สาเหตุของโรคและการแพร่ระบาด :
เกิดจากเชื้อวิสา Virus (Morsus suffokiens) ซึ่งมีเพลี้ยกระโดด blue-green sharpshooter
(Hordina circellata) และ green sharpshooter (Draeculacephala minerva) กับ red-head (Carneocephala
fuligida) และ yellow-head sharpshooter (C. flaviceps) เป็นพาหะที่สําคัญ
การป้องกันและกําจัด :
เมื่อพบว่ามีเพลี้ยกระโดดเกิดแพร่ระบาดเข้าไปในสวนองุ่น ก็ควรพ่นด้วยสารเคมี เช่น
คาร์โบซัลแฟน 50 ซีซีต่อนํ้า 20 ลิตร
9. โรครากแผล
ลักษณะอาการ :
เนื่องจากไส้เดือนฝอยที่เป็นสาเหตุของโรครากแผล จะเจริญและเคลื่อนที่อยู่ในดินบริเวณ
แปลงปลูกองุ่น แล้วทําลายรากฝอยและรากขนอ่อน ทําให้เกิดเป็นแผลเพื่อดูดกินนํ้าเลี้ยงภายในเนื้อเยื่อของ
รากตรงส่วนนั้นและยังไชชอนเจาะเข้าไปภายในเนื้อเยื่อ ทําให้เกิดเป็นแผลลึก ตัวเมียจะวางไข่ออกมาเป็น
กลุ่มอยู่บนแผลเหล่านั้น หรือวางอยู่ในดิน ซึ่งอยู่ใกล้ ๆ กับรากที่ถูกทําลาย แผลเกิดขึ้นจะแห้งเป็นสีนํ้าตาล
ซึ่งต่อมาอาจถูกเชื้อจุลินทรีย์ชนิดอื่น เช่น เชื้อบักเตรี หรือ เชื้อราที่เจริญอยู่ในดินเข้าร่วมทําลายให้รากเกิด
เน่าเปื่อยต่อไป องุ่นที่ถูกไส้เดือนฝอยชนิดนี้ทําลายรากจะทําให้รากเสื่อมหรือหมดสภาพในการดูดนํ้าหรือ
แร่ธาตุส่งขึ้นไปยังส่วนบนของลําต้นหรือเถาทําให้เกิดลักษณะอาการใบเหี่ยวเฉาในเวลากลางวัน แต่ในเวลา
กลางคืนก็จะสดใสอีกเป็นเช่นนี้อยู่ตลอดเวลา จึงมีผลให้การเจริญเติบโตของต้นองุ่นต้องชะงักงัน ยอดอ่อน
เจริญงอกมาช้า และการผลิดอกออกผลน้อยมีผลขนาดเล็ก ผลผลิตลดลง
สาเหตุของโรคและการแพร่ระบาด :
เกิดจากไส้เดือนฝอย Pratyienchus vulnus นํ้าเป็นพาหะที่สําคัญของการแพร่ระบาดและ
อาจติดไปกับกิ่งพันธุ์ปักชําที่นําไปปลูก
การป้องกันและกําจัด :
ก่อนปลูกควรคลุกดินด้วยสารเคมี เช่น ฟูราดาน รักบี้ โมแคป หรือไวเดท 15 กรัมต่อ
หลุม เมื่อปรากฏว่าภายหลังปลูกมีโรคนี้เกิดขึ้นก็ควรใช้สารเคมีดังกล่าวโดยเฉพาะระยะหลังการตัดแต่งกิ่ง
