Page 206 -
P. 206
โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ด้านการเกษตร เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
200
ความคิดเห็นต่อความสําคัญของการผลิตพริกปลอดภัย
เกษตรกรผู้ปลูกพริกแบบทั่วไป มีความเห็นต่อความสําคัญของการผลิตพริกปลอดภัยว่า มีความ
ปลอดภัยต่อร่างกายตนเอง มีความปลอดภัยของผลผลิตต่อผู้บริโภค และส่งผลดีต่อสิ่งแวดล้อม (ดิน นํ้า
อากาศ) เกิดความยั่งยืนในการผลิตอยู่ในระดับมากที่สุด แสดงว่าเกษตรกรได้ตระหนักถึงความปลอดภัยทั้ง
ต่อตนเอง ต่อผู้อื่น และต่อสภาพแวดล้อม เกษตรกรเห็นว่า การผลิตพริกปลอดภัยเป็นการสร้างความมั่นคง
ในการประกอบอาชีพระดับมาก เพราะการผลิตพริกปลอดภัยมีตลาดรองรับและราคาที่น่าพอใจ ส่วนการ
ปลูกพริกปลอดภัยสามารถทําเพิ่มเติมจากการปฏิบัติอยู่เดิม การผลิตพริกปลอดภัยมีความยุ่งยาก และ
เกษตรกรอยากทดลองปลูกในแปลงเล็กๆ ตามระบบการผลิตปลอดภัยอยู่ในระดับปานกลาง อย่างไรก็ตาม
เกษตรผู้ปลูกพริกแบบทั่วไปเห็นเพื่อนเกษตรกรด้วยกันปลูกพริกในระบบปลอดภัยมีคุณภาพชีวิตดีขึ้นน้อย
หรือเกษตรกรแทบจะไม่เคยเห็นเพื่อนเกษตรกรด้วยกันมีการผลิตพริกระบบปลอดภัยหรือแทบไม่มี จึงทําให้
ไม่เคยเห็นตัวอย่างของเกษตรกรที่ผลิตพริกปลอดภัยเป็นอย่างไร คุณภาพชีวิตดีขึ้นหรือไม่ หรือบางรายเห็น
แต่ก็มองไม่เห็นว่าการปลูกพริกระบบปลอดภัยจะดีกว่าหรือแตกต่างจากวิธีการปลูกของตนอย่างไร เนื่องจาก
มีวิธีการที่คล้ายคลึงกัน แม้กระนั้นเกษตรกรยังคงมีความคิดที่จะเปลี่ยนมาผลิตพริกระบบปลอดภัยในระดับ
มาก
ดังนั้นการที่จะเสริมแรงให้เกษตรกรยอมรับการผลิตพริกปลอดภัยจะต้องมีเหตุปัจจัยหลายอย่าง
ประกอบกัน เช่น 1) การแก้ปัญหาโรค-แมลงและราคาผลผลิตที่ตกตํ่า 2) การให้ความรู้เรื่องการผลิตพริก
ระบบปลอดภัย และ3) การรวมกลุ่ม และการสร้างความเข้มแข็งของกลุ่มเกษตรกร
ปัญหาและความต้องการของเกษตรกรทั้งสองกลุ่ม
เกษตรกรทั้งสองกลุ่มมีปัญหาคล้ายคลึงกัน โดยเฉพาะเรื่อง โรคและแมลง ปัจจัยการผลิต และราคา
ผลผลิต เกษตรกรกลุ่ม GAP มีความคิดเห็นว่า การขาดการรวมกลุ่มเป็นปัญหาในการต่อรองราคาและปัจจัย
การผลิต และยังคงขาดความรู้ความเข้าใจที่ถ่องแท้ในเรื่องการผลิตพริกระบบปลอดภัย ( GAP) ในขณะที่
เกษตรกรกลุ่ม Non-GAP ยังมองไม่เห็นว่าการขาดการรวมกลุ่มเป็นปัญหา แต่ยังคงมุ่งที่จะแก้ปัญหาเรื่อง โรค
และแมลง และราคาผลผลิตเพียงอย่างเดียว
สําหรับความต้องการความช่วยเหลือ ของเกษตรกรทั้ง 2 กลุ่ม มีความต้องการคล้ายคลึงกัน คือ
ต้องการให้ช่วยแก้ปัญหาโรคและแมลง ประกัน/พยุงราคา และจัดหาปัจจัยการผลิตราคาตํ่า เกษตรกรกลุ่ม
GAP ยังคงต้องการความรู้เรื่อง การปลูกพริกระบบปลอดภัย (GAP) ในขณะที่เกษตรกร Non-GAP มองว่าไม่
จําเป็นต้องเรียนรู้ระบบใหม่ และถ้าจะปรับเปลี่ยนไปเป็นระบบปลอดภัย เกษตรกรยังไม่มีความรู้และคิดว่า
ขั้นตอนการผลิตน่าจะมีความยุ่งยากมากกว่า อีกทั้งเกษตรกรมีปัญหาเรื่อง เงินลงทุนและตลาดรับซื้อที่
แน่นอนสําหรับพริกปลอดภัย เพราะระบบเดิมที่ทําอยู่สามารถขอกู้เงินลงทุนจากเถ้าแก่ /ผู้รวบรวมผลผลิต มา
ลงทุนก่อนได้ และเถ้าแก่ก็รับซื้อผลผลิตทั้งหมดโดยไม่มีการคัดคุณภาพ นอกจากนี้เกษตรกรเองมีความเชื่อว่า
