Page 201 -
P. 201
โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ด้านการเกษตร เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
195
ระบบการผลิตพริกปลอดภัยจังหวัดนครปฐม
(Safety Chili Production Systems in Nakhon Pathom Province)
สิรีรัตน์ เชษฐสุมน และสาคร ชินวงค์
Sireerat Chetsumon and Sakhon Chinnawong
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มุ่งศึกษา 1) สภาวการณ์ปัจจุบันในการผลิตและการจัดการของเกษตรกรผู้ผลิตพริกใน
จังหวัดนครปฐม 2 กลุ่ม ได้แก่ เกษตรกรผู้ผลิตพริกภายใต้แผนโครงการการปฏิบัติทางการเกษตรที่ดี ( Good
Agricultural Practice, GAP) (เกษตรกร GAP) และเกษตรกรผู้ที่ไม่ได้ผลิตภายใต้ระบบ GAP (เกษตรกร
ผู้ผลิตพริกทั่วไป) 2) การได้รับความรู้/เทคโนโลยีและการนําความรู้ที่ได้รับไปใช้ของเกษตรกรทั้ง 2 กลุ่ม
และ 3) ปัญหาและความต้องการของผู้บริโภค ผู้ประกอบการ ผู้ส่งออก และตลาดภายในและต่างประเทศ
และหน่วยงานภาครัฐ
พบว่าพริกไม่ได้ปลูกแบบพืชเชิงเดี่ยว แต่ปลูกเป็นพืชหลักในระบบการปลูกพืชแทรก (interapping)
และในระบบพืชหมุนเวียน (crop rotation systems) เกษตรกรทั้ง 2 กลุ่ม มีปัญหาร่วมกันคือ การระบาดของ
โรคและแมลง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง โรคกุ้งแห้งในฤดูฝนและเพลี้ยไฟในฤดูแล้ง ต้นทุนปัจจัยการผลิตสูง และ
ราคาผลผลิตไม่แน่นอน รายได้สุทธิของเกษตรกร GAP สูงกว่าเกษตรกรที่ผลิตพริกแบบทั่วไปประมาณ 33 %
ชี้ให้เห็นถึงประสิทธิผลของการยอมรับระบบการปฏิบัติทางการเกษตรดีได้ระดับหนึ่ง เกษตรกรทั้ง 2 กลุ่ม
ขายผลผลิตสดให้แก่ผู้รวบรวมผลผลิตในหมู่บ้าน/ตําบล ณ แปลงปลูก โดยไม่มีการคัดเกรดหรือควบคุมความ
ปลอดภัยและคุณภาพใดๆ
แม้ว่าเกษตรกร GAP จะได้ใบรับรอง Q GAP แต่ผลการวิจัยเผยให้เห็นว่า เกษตรกร GAP ส่วนใหญ่
ยังไม่สามารถปฏิบัติตามมาตรฐาน GAP ได้อย่างสมบูรณ์ ไม่ว่าจะเป็นมาตรฐาน Q GAP หรือ Thai GAP
(เทียบเคียง Global G.A.P.) เกษตรกรมากกว่า 80 % สามารถปฏิบัติได้ตามมาตรฐาน GAP ในบางข้อ แม้
กระนั้นยังมีอีหลายข้อที่เกษตรกรจะต้องปฏิบัติให้ได้ตามมาตรฐาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งการใช้สารเคมีและการ
ปฏิบัติงานในฟาร์มในส่วนการเก็บบันทึกข้อมูล
สําหรับเกษตรกรผู้ปลูกพริกทั่วไป ได้มีการสืบหาปัจจัยที่ควบคุมการยอมรับการปฏิบัติทาง
การเกษตรที่ดี เกษตรกรกกลุ่มนี้เชื่อว่าปัญหาโรคและแมลงในการผลิตในระบบการปฏิบัติทางการเกษตรที่ดี
อาจจะแย่ยิ่งกว่าวิธีการผลิตเดิมที่ตนปฏิบัติอยู่ เกษตรกรกลุ่มนี้มีปัญหารุนแรง 2 เรื่อง คือการระบาดของโรค
แมลง โดยยังไม่มีวิธีป้องกันกําจัดที่ได้ผล และราคาผลผลิตตกตํ่าไม่เป็นที่พอใจ ซึ่งปัญหาทั้งสองจะต้อง
ได้รับการแก้ไขอย่างเหมาะสมในการผลิตพริกภายใต้ระบบ GAP เพื่อได้รับการยอมรับจากเกษตรกรผู้ผลิต
พริกแบบทั่วไป
