Page 132 -
P. 132

์
                                 ิ
                                                             ุ
                                                       ั
                  ื
                                          ิ
                            ิ
                    ิ
       โครงการหนังสออเล็กทรอนกส เฉลมพระเกียรตสมเด็จพระเทพรตนราชสดาฯ สยามบรมราชกุมาร ี
                                                      หลักฐานล้านนาในเอกสารโบราณจีน
          เว่ย (เขตปกครอง) อื่นไปถึงเขตแดนปาไป่แล้ว ได้ตีเหมิ่งลี่สือหยาและเจ่อต๋าสองไจ้  (หมู่บ้าน)
          และไปถึงเจิ่งเซี่ยน ทัพมู่ปังท าลายเจียงซย่าและอื่นๆ ได้สิบกว่าไจ้ (หมู่บ้าน)  ปาไป่ (แปด
          ร้อย) หวาดกลัว ส่งคนมาถึงค่ายทหารและขอรับผิด” จากนั้นก็ทูลเกล้าถวายความเห็น จึงส่ง
              ิ
          ทูตเชญพระราชโองการมายังเชอหลี่ (สิบสองปันนา) มู่ปัง และอื่นๆ ความว่า “ก่อนหน้านี้
          ปาไป่ไม่เคารพค าสั่งราชส านัก เจ้าทั้งหลายขอยกทัพไปปราบปราม แสดงความจงรักภักดีของ
          พวกเจ้า ได้อนุญาตให้ตามที่ขอ บัดนี้ซีผิงโหวทูลว่าปาไป่ได้ยอมรับผิดแลสวามิภักดิ์ อันผู้มี

          โทษผิดและยอมแก้ไข พึงอภัยให้ เมื่อหนังสือนี้มาถึง จงหยุดทัพอย่าได้โจมตีต่อ” จากนั้นก็มี
          พระราชโองการให้ (มู่) เซิ่งถอยทัพกลับ ปีที่ 4 (ค.ศ.1406 / พ.ศ.1949) มีพระราชโองการ

          ตักเตือนเตาเจาซั่น เตาเจาซั่นส่งคนไปถวายบรรณาการเป็นของพื้นเมืองและขอพระราชทาน
          อภัยโทษ ฮ่องเต้เห็นว่ายังมิจริงใจพอจึงปฏิเสธไม่รับ ปีที่ 5 (ค.ศ.1407 / พ.ศ.1950) ส่งทูตน า

          ของมาถวายบรรณาการและขอพระราชทานอภัยโทษอีก จึงมีพระราชบัญชาให้กระทรวงพิธี
          การรับไว้

          ปีแรกแห่งรัชศกหงซี (ค.ศ.1425 / พ.ศ.1968)  ส่งขุนนางฝ่ายในหงไจ่เซิงเชญพระราชโองการ
                                                               ิ
          ไปแจ้งแก่เตาเจาซั่น ปีที่ 7 แห่งรัชศกเซวียนเต๋อ (ค.ศ.1432 / พ.ศ.1975) ส่งคนมาถวาย

          บรรณาการและทูลว่าประมุขของปัวเล่อมักรวมก าลังกับทัพถูหย่ามารุกรานดินแดนปล้นฆ่า
          ขอให้ส่งทหารไปปราบปราม ฮ่องเต้ทรงเห็นว่าปาไป่ต้าเตี้ยนห่างจากยูนนานห้าพันกว่าลี้

          ปัวเล่อกับถูหย่าต่างไม่เคยมาสวามิภักดิ์ หากให้จีนไปรบเพื่อชาวหมานที่อยู่ห่างไกล หาใช  ่
          กุศโลบายอันควร จึงมีเพียงพระราชโองการไปแจ้งเตือนเท่านั้น

          ปีที่ 5 แห่งรัชศกเจิ้งถ่ง (ค.ศ.1440 / พ.ศ.1983) ทูตปาไป่ (แปดร้อย) ที่มาถวายบรรณาการ
          กราบทูลว่า “มาถวายบรรณาการเป็นของพื้นเมืองทุกปี ราษฎรท้องที่มิรู้จารีตธรรมเนียม

          กฎหมาย มิรู้ภาษาจีน ขอให้ท าตามธรรมเนียมสมัยหย่งเล่อ ให้ทงซื่อ (ล่ามแปล) เชิญป้ายทอง
          แลซิ่นฝูไปเร่งก ากับให้ถวายบรรณาการ ตามเส้นทางใหญ่ที่มีจุดพักม้านั้นให้มีทหารอารักขาส่ง

          หวังว่าอาจเลี่ยงมิให้บกพร่อง” โปรดให้เป็นไปตามนั้น ปีที่ 10 (ค.ศ.1445 / พ.ศ.1988)

                                          105
   127   128   129   130   131   132   133   134   135   136   137