Page 194 -
P. 194

โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ด้านการเกษตร เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว







                  ตามระดับการสร้างน้ำนมเป็นเรื่องสำคัญมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนใกล้ระยะที่ให้น้ำนมสูงสุด

                  เนื่องจากสัตว์ต้องการพลังงานในช่วงนี้สูงมาก ถ้าหากได้รับไม่เพียงพอแล้วสัตว์จะดึงเอาเนื้อ-

                  เยื่อของตัวเองมาเผาผลาญทำให้น้ำหนักตัวลดและสมดุลของสารอาหารในร่างกายเป็นลบ  มี

                  ผลทำให้การสร้างน้ำนมลดลง การได้รับพลังงานไม่เพียงพอในโคนมเป็นสาเหตุให้เกิดอาการ


                  คีโตซีส (ketosis) คือมีการสะสมของสารในกลุ่มคีโตนบอดี และทำให้สัตว์ขาดโปรตีนได้

                  เนื่องจากการสร้างโปรตีนของจุลินทรีย์ในกระเพาะรูเมนลดลงนั่นเอง


                  เนื่องจากความเข้มข้นของสารอาหารในน้ำนมมีความสัมพันธ์กับพลังงาน ถ้าน้ำนมมีความ

                  เข้มข้นสูงจะให้พลังงานมาก ดังนั้นในทางปฏิบัติจึงใช้เปอร์เซ็นต์ไขมันในน้ำนมเป็นดัชนีที่บ่ง

                  บอกถึงพลังงานในน้ำนม ส่วนสารอาหารอื่น ๆ โดยเฉพาะโปรตีนจะมีปริมาณเพิ่มหรือลดลง

                  ตามปริมาณไขมันด้วย การกำหนดความต้องการสารอาหารเพื่อการสร้างน้ำนมของโคนม จึง

                  กำหนดตามเปอร์เซ็นต์ไขมันในน้ำนมเป็นหลัก (ตารางที่ 10-15) ซึ่งค่าความต้องการสาร-


                  อาหารอื่น ๆ จะเปลี่ยนแปลงไปในทำนองเดียวกันกับไขมัน


                  นอกจากโคนมจำเป็นต้องได้รับพลังงานอย่างเพียงพอแล้ว ยังต้องการโปรตีนจากอาหารให้

                  เพียงพอด้วย โคนมที่ให้ผลผลิตสูงจำเป็นต้องเสริมอาหารข้นให้สูงขึ้นรวมทั้งแร่ธาตุต่าง ๆ

                  โดยเฉพาะแคลเซียมและฟอสฟอรัสซึ่งเป็นองค์ประกอบที่สำคัญของน้ำนม (แคลเซียม 1.19

                  กรัม; ฟอสฟอรัส 0.99 กรัม/กก.) ทั้งนี้ปริมาณแร่ธาตุทั้งสองชนิดในน้ำนมค่อนข้างคงที่ภายใต้


                  การควบคุมของฮอร์โมน โดยการสร้างน้ำนม 1 กก. ต้องใช้แคลเซียม 2.2 กรัม และฟอสฟอรัส

                  1.5 กรัม ซึ่งแสดงว่าประสิทธิภาพการใช้แคลเซียมและฟอสฟอรัสเท่ากับ 54 และ 64% ตาม-

                  ลำดับ ในช่วงแรกของการให้น้ำนมสัตว์มักประสบปัญหาการได้รับแร่ธาตุทั้งสองไม่เพียงพอกับ

                  ความต้องการแม้ว่าปริมาณในอาหารอยู่ในระดับปกติ แต่หากสัตว์ได้รับแร่ธาตุทั้งสองต่ำเกินไป

                  จนเกิดการขาดมาก ๆ สัตว์จะดึงแร่ธาตุจากกระดูกมาใช้มีผลให้โคนมแห้งเร็วขึ้น ให้น้ำนม


                  ลดลง และอายุการให้ผลผลิตสั้น สัตว์อาจเกิดอาการโรคไข้นมได้ การป้องกันสามารถกระทำ

                  ได้โดยการลดระดับแคลเซียมในอาหารของโคนมให้ต่ำกว่าความต้องการเล็กน้อยในช่วงก่อน

                  คลอดและเสริมไวตามินดีในอาหารให้สูงขึ้น เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานของฮอร์โมน

                  พาราไทรอยด์ซึ่งเกี่ยวข้องกับการดูดซึมแคลเซียมจากลำไส้และการดูดซึมกลับที่ไต โคนม



                  ความต้องการสารอาหาร                                                             191
   189   190   191   192   193   194   195   196   197   198   199