Page 192 -

โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ด้านการเกษตร เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว

สัตว์ในช่วงอุ้มท้องจะมีความสามารถในการสะสมสารอาหารต่าง ๆ ในร่างกายของตัวเองสูง

กว่าปกติซึ่งเราเรียกว่า “Pregnancy anabolism”เพื่อเตรียมไว้สำหรับระยะเลี้ยงลูก

โดยเฉพาะอย่างยิ่งช่วงท้ายของการอุ้มท้อง จึงทำให้ความต้องการสารอาหารในช่วงท้ายของ

การอุ้มท้องสูงขึ้น อย่างไรก็ตามจำเป็นต้องระมัดระวังการให้อาหารแก่สัตว์ในช่วงอุ้มท้องด้วย

การให้อาหารมากเกินไปโดยเฉพาะในช่วงแรกของการอุ้มท้องจะมีผลทำให้มีการสะสมไขมัน

ภายในร่างกายแม่สูง ซึ่งจะมีผลทำให้คลอดยาก การตายของตัวอ่อน และสมรรถภาพการ

สืบพันธุ์ของสัตว์สำหรับการผสมครั้งต่อไปลดลง นอกจากนี้แม่สัตว์ที่ได้รับอาหารมากในช่วงอุ้ม

ท้องมีผลทำให้การเพิ่มน้ำหนักตัวของแม่มากและเกิดภาวะการสูญเสียน้ำหนักในช่วงเลี้ยงลูก

มากกว่าสัตว์ที่ได้รับอาหารน้อยกว่า (ตารางที่ 10-7) สาเหตุเนื่องจากสัตว์ที่ได้รับอาหารอย่าง

เต็มที่ในช่วงอุ้มท้องจะมีการสะสมพลังงานส่วนเกินเป็นไขมัน และจะทำการสลายไขมันเหล่านี้

มาใช้ในช่วงเลี้ยงลูก ซึ่งพลังงานที่ได้รับจากไขมันจะสูงจึงทำให้สัตว์กินอาหารลดลงและมีการ

สูญเสียน้ำหนักตัวมากในช่วงเลี้ยงลูก ทำให้แม่สุกรทรุดโทรมไม่พร้อมสำหรับการผสมพันธุ์ใน

วงรอบการเป็นสัดครั้งถัดไป

การได้รับสารอาหารไม่เพียงพอในช่วงอุ้มท้องจะไม่มีผลกระทบต่อตัวลูก เนื่องจากสามารถดึง

สารอาหารที่สะสมจากตัวแม่ได้ อย่างไรก็ตามในกรณีที่ขาดสารอาหารอย่างรุนแรงและยาว-

นานจะเป็นผลเสียต่อทั้งตัวอ่อนและแม่ ผลของการขาดสารอาหารต่อการอุ้มท้องยังขึ้นอยู่กับ

ปริมาณสารอาหารสำรองของแม่และระยะเวลาการอุ้มท้องด้วย

ตารางที่ 10-7: อิทธิพลของระดับการให้อาหารในช่วงอุ้มท้องต่อการเปลี่ยนแปลงน้ำหนักตัว
ในช่วงอุ้มท้อง เลี้ยงลูกและปริมาณการกินอาหารของแม่สุกรในช่วงเลี้ยงลูก

ระดับการให้ ปริมาณอาหารที่กินเฉลี่ย (กก.) น้ำหนักตัวของแม่สุกร (กก.)

อาหาร ช่วงอุ้มท้อง ช่วงเลี้ยงลูก เมื่อผสมพันธุ์ ก่อนคลอด หลังหย่านม

น้อย 2.13 5.90 229 250 242

มาก 3.12 4.43 230 284 236

ที่มา: ดัดแปลงจาก Kirchgessner (1997)

ความต้องการสารอาหาร 189