Page 47 -
P. 47
โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี
ศาสตราจารย์ ดร.ประเสริฐ ณ นคร
โดยใช้วงเวียนและไม้บรรทัดเพียง ๒ อย่างไม่ได้ ส่วนที่ผมเสนอนั้นอาจจะใกล้เคียงความจริง
แต่ถ้าใช้กล้องขยายดูจะเห็นว่าไม่เท่ากัน อย่างไรก็ดี อาจารย์เรียกเส้นโค้งนั้นว่า เส้นโค้ง
ณ นคร และเอาไว้เป็นแบบฝึกหัดหาเนื้อที่ในวิชาแคลคูลัส
สมัยผมเป็นเด็ก ทุกคนจะต้องฝึกฝนตนตามหนังสือ มันสมอง มหาบุรุษ และ วิชา
แปดประการ ของคุณหลวงวิจิตรวาทการ ฝึกให้มีสมาธิดี บังคับให้หลับตื่นได้ตามเวลาที่
ต้องการ การเรียนอาศัยสมาธิมาก เวลาผมอ่านหนังสือ คนมาเรียกชื่อผมข้างๆ ตัว ผมยัง
ไม่ได้ยินเลย ต่อมาเมื่อเรียนวิชาธรรมศาสตร์ ครั้งหนึ่ง อ่านหนังสือรู้เรื่องเพียงสามบรรทัด
ต่อจากนั้นขาดสมาธิ อ่านจบไปทั้งหน้าโดยไม่รู้เรื่องเลย ครั้นกลับมาอ่านใหม่ พอถึง
สามบรรทัด ใจลอยไปไม่รู้เรื่องในหนังสือเช่นเดิม ผมจึงเข้าใจว่า ทำาไมบางคนเรียนหนังสือ
ไม่เก่ง และจับใจความไม่ค่อยได้ สาเหตุหนึ่งเพราะสมาธิไม่ดีนี้เอง
สมัยก่อนไม่ได้อบรมธรรมเนียมปฏิบัติที่โต๊ะอาหารก่อนไปนอก คนไทยไปห้าแต้มกัน
มามาก แต่ไม่ได้นำามาเล่าสู่กันฟัง ผมเคยสั่งโอตมีลมา ไม่เคยทราบว่าจะต้องเติมนมและนำ้าตาล
คอร์นเฟลกส์ ก็เหมือนกัน สั่งมาลองชิมแล้วจืดชืดฝืดคอ ต้องส่งคืนไป พอถึงอาหารชุดไข่
ผมชี้รายการอาหารที่ เอ๊กทูออร์เดอร์ คนบริการซึ่งพูดอังกฤษไม่ค่อยเป็นยืนยิ้มอยู่ เพราะเป็น
เรื่องไข่ตามแต่จะสั่ง คือจะต้องสั่งว่าเอาไข่ดาว ไข่เจียว หรือไข่ตุ๋น เป็นต้น ผมชี้ก็แล้ว
อ่านก็แล้ว ก็ไม่ไปนำาอาหารมา พอสั่งข้ามไปอาหารจานหลัง แล้วกลับไปสั่งอาหารจานต้นใหม่
ผู้บริการบอกว่าหมด เพื่อนผมสั่งทีหลัง กลับมีมาให้ เพราะเมื่อสั่งข้ามไป เขาถือว่าสละสิทธิ์
ไปแล้ว
พอไปถึงฮ่องกง ไปเมืองจีนอยากกินก๋วยเตี๋ยว บะหมี่ ไม่มีใครรู้จักภาษาแต้จิ๋ว เดินเป็น
ชั่วโมง จนหิวนำ้า ขอจุ๊ยก็ไม่รู้จัก วอเตอร์หรือนำ้าก็ไม่รู้จัก แล้วก็ไม่มีสติปัญญาพอจะใช้ภาษาใบ้
หรือเขียนรูปให้เขาดู เลยต้องกลับไปกินอาหารฝรั่งเหมือนเมื่ออยู่ในเรือ เบื่อแทบตาย
เพื่อนผมเล่าว่า เปิดรายการอาหารที่ฮ่องกง เป็นภาษาจีน จี้กันคนละอย่าง จานแรก
ดีใจ ได้หูปลาฉลามผัด แต่อีก ๔ จานก็เป็นหูปลาฉลามทุกจาน เพราะเปิดหน้าหูปลาฉลาม
อยู่หน้าเดียว ต้องแก้ขัดโดยเปิดหน้าสุดท้าย ชี้อาหารมาเสริม ปรากฏว่าได้ไม้จิ้มฟันหนึ่งขวด
จากฮ่องกงไปฟิลิปปินส์ ลงเรือใหญ่ รายชื่ออาหารเป็นภาษาอิตาลี ผมใช้มือขีดเส้นใต้
สั่งอาหาร บ๋อยเขาก็ขีดยาวออกไปอีก ผมไม่ยอม เขาเลยต้องยกแยมขวดมหึมามาตั้งตรงหน้า
ที่จริงรายชื่ออาหารเขาว่าขนมปังทาแยม ผมไปขีดยืนยันจะเอาเฉพาะแยม ได้มาแล้วต้อง
ส่งคืนไปอีก
ไปอเมริกา ที่พักผู้โดยสารมีป้ายรถเมล์เขียนไว้ว่า โนสแตนดิ้ง โนปาร์คกิ้ง ก็คิดว่า
ถ้าไม่ยืน รถจะไม่หยุด หนาวแทบแย่ ผมก็ต้องออกไปยืนรอรถเมล์ข้างนอก เพื่อให้รถเมล์หยุด
45
