Page 45 -
P. 45
โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี
ศาสตราจารย์ ดร.ประเสริฐ ณ นคร
เมื่อผมอายุ ๓ ขวบ เดินเตาะแตะลงไปจมนำ้าในสระ บังเอิญไปเกาะเสาหลัก มีคนเห็น
หลักไหว เลยไปช่วยไว้ทัน เมื่ออายุ ๑๐ ขวบ ผมเป็นไข้จับสั่น ตัวแข็งไปแล้วครึ่งซีก หมอจบ
อนุปริญญาแพทย์แผนปัจจุบันหมดปัญญารักษา แต่นายแพทย์แผนโบราณใช้ดีงูเหน็บทวาร
ทำาให้ขับถ่ายได้ เลยหายตัวแข็ง ถ้าไม่มีแพทย์แผนโบราณช่วยไว้ ผมคงไม่ได้มายืนอยู่ที่นี่
เมื่อเรียนที่คอร์แนลล์ ผมเป็นวัณโรคในกระดูก กระดูกสันหลังข้อที่ ๕ กร่อนไปครึ่งซีก
ต้องผ่าตัดเอากระดูกป่นไปโรยเชื่อมไว้ แล้วใส่เสื้อต่างเฝือกอยู่ ๓ ปี ยาสมัยนั้นแรงมาก มีคน
แพ้ยาร้อยละ ๕ คน ผมแพ้ยา ทำาให้เกิดประสาทหลอน อนึ่ง หลังฉีดยาหัวจะหมุนไปหมด
ผมจึงไม่ยอมให้ฉีดยา บุรุษพยาบาลหลายคนต้องมาช่วยกันจับ เขาคิดว่าผมเสียสติ ผมลอง
ทดสอบความจำาว่าเป็นอย่างไร ผมสามารถท่องบทอาขยานในมหาเวสสันดรได้ทั้งแปดหน้า
และท่องโคลงโลกนิติ โคลงในตะเลงพ่ายได้เป็นสิบๆ บาท แต่ความคิดเรื่องเหตุผลคงจะ
หย่อนไป เช่น ผมจะลุกขึ้นกินข้าว นางพยาบาลให้นอนกินก่อน แล้วจึงจะลุกได้ ผมสงสัยว่า
ทำาไมต้องนอนกิน พอกินเสร็จแล้วให้นั่งได้ จึงถามว่า ถ้าลุกขึ้นกินข้าวจะเป็นอย่างไร
เขาตอบว่า ผมจะถูกพันธนาการ ผมไปหลงว่า ผ่าตัดสมัยใหม่ พอรุ่งขึ้นเขาให้รีบเดิน
ลืมคิดไปว่า หลังผ่าตัดกระดูกต้องนอนให้กระดูกเชื่อมกันเสียก่อนจึงลุกขึ้นเพื่อกินข้าว
เขาจับผมมัดติดกับเตียง ผมกลับคิดว่า เขาคงเห็นว่าผมเสียสติ คงอยากสอบว่าผมจะมี
ปัญญาทำาให้เชือกหลุดหรือไม่ ลองพลิกซ้ายขวา เคลื่อนตัวลงตำ่า เชือกไม่หลุด แต่พอ
เคลื่อนขึ้นข้างบน ตัวก็หลุดออกไปได้ เขาเลยขู่ว่า เอาไม้รองตอนหัวเตียงไว้ ถ้ากระเทือนมาก
ไม้จะพลิก เตียงจะตกลงไป ทำาให้กระดูกที่ผ่าตัดไว้หลุด จะเป็นอัมพาตไปทันที ผมสอบดู
โดยใช้กฎเส้นขนาน โดยมองไม้พาดระหว่างเสาเตียง เทียบกับเส้นตรงที่กำาแพงห้องตัดกับ
หลังคาแล้ว ก็ทราบว่ามีไม้หนุนอยู่ที่หัวเตียงจริง ผมเลยหมดฤทธิ์
ฤทธิ์ยาทำาให้ได้ยินไปว่า มีผู้มาฟ้องว่าเคยทำาความเลวอะไรไว้บ้าง เรื่องสมัยเด็กเล็กๆ
ซึ่งลืมไปหมดแล้ว กลับได้ยินเสียงพี่เลี้ยงมาพูดเป็นความจริงที่ว่า คนใกล้ตายจะนึกถึงความดี
ความชั่วที่ได้ทำาไว้ตลอดชีวิตขึ้นมาได้ ผมได้ยินพวกที่มาฟ้องว่าผมควรไปตกนรก พวกที่มาช่วย
ก็จะมาเล่าว่าผมเคยทำาความดีอะไรไว้บ้าง ผมเคยพูดจาล่วงเกินศาสนาอื่นไว้มาก ที่เคยพูดไว้ใน
หนังสือหรือที่อื่นไว้เมื่อใด มีคนนำามาฟ้องหมด ผมไม่กลัว เพราะผมถือว่าพยายามทำาความดี
อยู่ตลอดเวลา ไม่ผิดทางศาสนาพุทธ ตกนรกฝรั่งก็ไม่กลัว ภายหลังถูกฟ้องว่าผิดศีลต่างๆ เช่น
บวชเณร กินข้าวโพดตอนเย็น เจตนากลิ้งเหล็กไปทับทากตายเมื่อครองผ้าเหลืองอยู่ เป็น
ปาราชิก บวชทางพระพุทธศาสนาอีกก็ไม่ได้ ถ้าคิดถึงใครวันละ ๒ ครั้ง คนนั้นก็จะพลอยตกนรก
ไปด้วย พอหมอหรือพยาบาลเข้ามา ผมต้องหันหน้าเข้าข้างฝา กลัวจะเป็นเหตุให้เขาตกนรก
ในที่สุด ผมฝันไปว่าน้องชายซึ่งเรียนวิศวกรรมศาสตร์อยู่ที่อังกฤษมาเยี่ยม ผมจึง
ทราบว่าพวกหมอสอนศาสนาเขามีโทรทัศน์ซึ่งมีสายอากาศรับเห็นเหตุการณ์ในอนาคตได้
43
