Page 43 -
P. 43

โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี
                                                                ศาสตราจารย์ ดร.ประเสริฐ ณ นคร




                         ผมเรียนชั้นประถมที่โรงเรียนสตรีประจำาจังหวัดแพร่ นารีรัตน์ ความประพฤติเรียบร้อย
                  จนครูใหญ่แนะนำาให้นักเรียนสตรีทั้งหลายเอาอย่างเด็กชายประเสริฐ ณ นคร ซึ่งเรียบร้อยที่สุด

                  ในโรงเรียน นักเรียนสตรีบางคนชอบปีนต้นไม้ ส่วนผมถูกผู้ปกครองกวดขันมาก เดินกระดาน
                  จนเกิดเสียงดังก็ไม่ได้ เดินแกว่งแขนก็ว่าเดี๋ยวแขนจะหลุด เลยเรียบร้อยเป็นผ้าพับไว้

                         ผมข้ามชั้นจากมัธยม ๒ ไปมัธยม ๔ จากมัธยม ๔ ไปมัธยม ๖ ตอนนั้นผมภูมิใจมาก

                  แต่มาตอนหลังผมไม่สนับสนุนให้ใครเรียนกระโดดข้ามชั้น เพราะจะขาดความรู้วิชาพื้นฐาน

                  บางวิชาไป เช่นผมไม่ได้เรียนแผนที่ประเทศไทยชั้นมัธยม ๓ ตอนสอบวิชาประวัติศาสตร์
                  ภูมิศาสตร์ ชั้นมัธยม ๖ ผมสอบได้เพียง ๘ คะแนน จากคะแนนเต็ม ๖๐ คะแนน ปัจจุบัน
                  ผมมาเป็นรองประธานคณะกรรมการชำาระประวัติศาสตร์ไทยและราชบัณฑิตสาขา

                  ประวัติศาสตร์ได้อย่างไรไม่ทราบ ผมให้กำาลังใจนักศึกษาว่า ในเมืองไทยนี้ ใครอยากจะออก

                  ไปอยู่แนวหน้าในสาขาวิชาใดก็ได้ ถ้าสนใจศึกษาและค้นคว้าอย่างจริงจัง เพราะคนไทย
                  ไม่ชอบทำาอะไรจริงจังกันเป็นส่วนใหญ่

                         ในชั้นมัธยม ๖ มีเพื่อนผมเคยสอบได้ที่หนึ่งมาทุกชั้น เพราะพกฝิ่นเข้าห้องสอบตลอดมา

                  มัธยม ๖ สมัยนั้นใช้ข้อสอบกระทรวงและครูคุมสอบกวดขันมาก เพื่อนผมไม่สามารถนำาฝิ่น
                  มาดูได้ แต่เขาก็สอบได้ที่หนึ่งอยู่ดี เพราะเขาย่อความทุกวิชาลงในกระดาษแผ่นใหญ่ แล้วย่อลง

                  ในกระดาษเล็กลงๆ จนเหลือเท่าฝ่ามือเดียว ลอกไปลอกมาจนจำาได้หมด

                         ผมมีนิสัยไม่ยอมเห็นใครผิด พอครูเขียนเรื่องใดผิดลงบนกระดานดำา ผมจะต้องลุกขึ้น
                  ท้วงตลอดเวลา จนวันหนึ่ง อาจารย์ใหญ่มาสอนภาษาไทยแทนครูที่ขาด ท่านบอกว่าชูชก

                  มีลักษณะบุรุษโทษ ๑๘ ประการอยู่เพียงบางลักษณะเท่านั้น ผมเปิดตำารายันว่าชูชกมีลักษณะ

                  บุรุษโทษครบทั้ง ๑๘ ประการ ผมเคารพอาจารย์ใหญ่ผู้นี้มาก เห็นท่านหน้าซีด ตั้งแต่นั้นมา
                  ผมไม่กล้าทักท้วงครูบาอาจารย์อีกต่อไป

                         ผมเรียนหนังสืออย่างเดียว การกีฬาไม่เอาไหนเลย สาเหตุหนึ่งเพราะถึงปีที่เรียน

                  บาร์เดี่ยว ผมกระโดดเท่าใดก็ไม่สูงพอที่จะจับบาร์ได้

                         นักเรียนห้อง ๘ ก สวนกุหลาบสอบชิงทุนเล่าเรียนหลวงได้ ๑๗ ปีติดต่อกัน แน่ละ
                  คนสอบได้ที่หนึ่งโรงเรียนต่างๆ พากันลาออกมาเรียนที่สวนกุหลาบกันหมด นอกจากนั้น

                  นักเรียนมัธยม ๘ ก สวนกุหลาบแข่งขันกันเรียนมาก อาจารย์ต้องขอร้องให้ไปเที่ยวเตร่เสียบ้าง
                  อย่าเรียนให้ครำ่าเคร่งจนเกินไป พอปิดเรียนภาคต้น ๓ วัน ผมไปเรียนโหราศาสตร์กับพระ

                  ที่วัดสุทัศน์ฯ วิชาอะไรที่เป็นเรื่องใหม่ผมอยากจะเรียนทั้งนั้น พอรู้เรื่องแล้วก็หมดสนุก อยากเรียน
                  เรื่องอื่นที่เป็นเรื่องใหม่ต่อไปอีก เช่น หนังสือพิมพ์สมัยนั้นลงเรื่องเครื่องรับวิทยุแบบเครื่องแร่

                  เรื่องวิชาดนตรีสากล ผมเรียนจากหนังสือพิมพ์จนพอไล่เสียง อ่านโน้ตได้ตะกุกตะกัก เพราะมี


                                                                                              41
   38   39   40   41   42   43   44   45   46   47   48