Page 46 -
P. 46

โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี
          จารึกชีวิต




          น้องผมเลยคิดทำาสายอากาศให้รับล่วงหน้าไปได้ไกลกว่าหมอสอนศาสนา จึงสามารถแก้ไข
          สถานการณ์ได้ทันท่วงที  แต่ผมไปคุยอวดให้เขาทราบ เขาเลยคิดเสาอากาศให้ออกหน้าน้องผม

          ไปอีก น้องผมเลยพลอยตกนรกไปด้วย

                ในฝันนั้นว่า พวกเขาเอาเครื่องวัดคลื่นสมองมาลองวัดดู ถ้าหลับสนิทหรือตื่นอยู่จะวัด
          คลื่นสมองไม่ได้ ถ้ากำาลังเคลิ้ม คลื่นสมองจะรายงานความจำาที่บันทึกไว้ออกมา ทั้งๆ ที่ผม

          อาจจะลืมเรื่องนั้นไปหมดแล้ว เมื่อหรี่เสียงดู เสียงไปคล้ายเสียงพี่เลี้ยง ผมบอกให้เขาทราบ

          เขาจึงสามารถปรับเสียงให้คล้ายเสียงคนที่ผมรู้จักได้ทั้งหมด แล้วนำามาไขให้ฟัง ทำาให้ผม
          เข้าใจว่ามีผู้มาฟ้องเรื่องต่างๆ เหล่านั้น

                ในชีวิต ผมไม่เคยฝันกลางวัน และไม่เคยคิดพิสดารจนถึงกับว่าจะมีสายอากาศรับ

          เหตุการณ์ในอนาคตได้ หรือมีเครื่องบันทึกคลื่นสมองได้ ที่เล่าให้ฟังนี้เป็นเรื่องนักคณิตศาสตร์
          เป็นบ้าเพราะฤทธิ์ยา และที่คิดไปได้ต่างๆ นั้น สืบเนื่องจากทักษะที่เคยเรียนรู้มาแล้วในชีวิต

          นั่นเอง คือผมเพิ่งซื้อเครื่องอัดเสียงและอ่านข่าวเรื่องคลื่นสมองจากหนังสือพิมพ์ก่อนหน้านั้น
          ไม่นานนัก

                ผู้ที่สอนรากฐานวิชาคณิตศาสตร์ให้ผม มีคุณครูลือ ไชยประวัติ ที่พิริยาลัย แพร่

          (คุณพ่อของ ดร.โอฬาร) อาจารย์ซิลเวอร์ ทอรน ที่สวนกุหลาบ และศาสตราจารย์รัว

          ที่ฟิลิปปินส์

                ในตอนแรก อาจารย์ซิลเวอร์ ทอรน ไม่ค่อยชอบผมเท่าไร เพราะผมไปสมัครเรียนเมื่อ
          เปิดเรียนไปแล้ว ไม่ทราบระเบียบที่อาจารย์วางไว้ และผมไปเข้าห้องเรียนสายเป็นประจำา

          ผมพักอยู่ในวัดเลียบ เดินไปถึงประตูโรงเรียนพอดีระฆังครั้งที่ ๑ ประตูปิด ต้องวิ่งไปเข้า
          ประตูหน้า ห่างออกไปร้อยเมตร ทำาให้เข้าเรียนสาย ถูกทำาโทษให้คัดเรื่องที่กำาลังเรียน ๓ จบ

          พอวันมาส่งงานก็มาสายเสียอีก ต้องคัดเพิ่มขึ้นเป็น ๖ เท่า ตอนหลังอาจารย์ให้คิดปริศนา
          คำานวณ ใครคิดได้มีรางวัลหนึ่งบาท ผมคิดได้เสมอ อาจารย์เลยหายเกลียด

                ผมเป็นคนล่าช้า เพื่อนให้สมญาว่า ระฆังจีน ตีเมื่อคืน ดังเมื่อเช้า แปลว่า ระฆังตะกั่ว

          ตีตอนกลางคืน ต้องรอถึงตอนเช้า จึงจะมีเสียงมุยออกมา

                เวลาเรียนภาษาอังกฤษ ผมหยิบวงเวียนมาหมุนคิดเรขาคณิต อาจารย์ใหญ่สอนว่า

          ถึงเวลาเรียนไม่อยากเรียน เอาตุ๊กตาไปกล่อมเล่นดีไหม

                ศาสตราจารย์รัวสอนคณิตศาสตร์ว่า มุมฉากแบ่งออกเป็น ๓ มุมเท่าๆ กัน โดยใช้วงเวียน
          และไม้บรรทัดได้ แต่มุมทั่วๆ ไปแบ่งเป็น ๓ มุมเท่าๆ กันไม่ได้ ผมเสนอคำาตอบไป อาจารย์

          ไม่ตรวจ แต่เอาตำารามาให้อ่านว่าเขาพิสูจน์แล้วว่า การแบ่งมุมทั่วๆ ไปเป็น ๓ มุมเท่าๆ กัน



          44
   41   42   43   44   45   46   47   48   49   50   51