Page 60 -
P. 60

โครงการรวบรวมและจัดทําเอกสารวารสารอิเล็กทรอนิกส์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์


                                         ปีที่ 19 ฉบับที่ 1 (มกราคม-มิถุนายน 2555)   49

                       1) เนื้อหาในบทประณามพจน์ซึ่งประกอบด้วยร่าย 1 บทและโคลง 17 บท
                ได้เน้นย้ าให้ประจักษ์ชัดถึงพระราชจริยวัตรในพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้า
                เจ้าอยู่หัวผู้ทรงตั้งมั่นอยู่ในธรรม กล่าวคือ ในร่ายเกริ่นน าได้สรุป “หัวใจ” ของความ

                เป็นธรรมราชาของพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวอย่างชัดเจนว่า พระองค์
                เป็นกษัตริย์ผู้ทรงธรรมในการปกครองแผ่นดิน อันได้แก่ ทศพิธราชธรรม สังคฤหพัสดุ์
                และจักรวรรดิวัตร และความทรงธรรมของพระองค์นี้ท าให้ไพร่ฟ้าและอาณาจักร
                สงบสุขร่มเย็นและเจริญรุ่งเรืองสืบมา ดังที่พรรณนาว่า

                       “...ถ่องพระสาสนท านุก เทิดทางยุกดิ์ท าเนียบ เทียบทศธรรม
                       ธ ารง ทรงสิ่งสังคฤหพัสดุ์ จักรวัติวัตรอ ารุง ผดุงแดไพร่ให้ศุข

                       ปลุกราษฎร์ให้ใจเกษม เปรมสมบูรณ์ภูลสวัสดิ์...”   (สมเด็จพระ
                       มหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส, 2539: 28)

                       จากนั้นโคลงอีก 17 บทที่ตามมาก็เป็นการพรรณนาขยายความให้เห็น
                พระราชกรณียกิจและพระราชจริยวัตรในฐานะกษัตริย์ผู้ทรงธรรมของพระองค์
                อย่างเป็นรูปธรรม เช่น โปรดฯ ให้บูรณะปฏิสังขรณ์วัดวาอาราม ทรงอุปถัมภ์บ ารุง
                เลี้ยงพระสงฆ์ทั่วพระนคร และทรงบริจาคทานและตั้งโรงทานเป็นเนืองนิตย์


                       การบ าเพ็ญธรรมและพระราชกรณียกิจทางพุทธศาสนาของพระองค์นี้ เป็น
                สิ่งที่ “ฤๅห่อนสุดสารซร้อง” คือสุดที่จะพรรณนาได้หมด (สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรม
                พระปรมานุชิตชิโนรส, 2539:  28-31) ดังที่พรรณนาว่า

                              สมภารภูวนารถเกื้อ     กุศลสรรพ์ กิจฤๅ
                       ร้อยโอฐออกร าพรรณ            พร่ าพร้อง
                       หมื่นมาศหมื่นคืนวัน          ปีหมื่น หมายแฮ

                       ฤๅห่อนสุดสารซร้อง            สิ่งสร้างแสวงบุญฯ
                            (สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส, 2539: 31)

                       2)  นอกจากบทประณามพจน์แล้ว เนื้อหาหลักของเรื่องที่พรรณนาพระ
                ราชกรณียกิจในการเสด็จพระราชด าเนินไป “ถวายทานกฐิน” แก่วัดต่างๆ จ านวน
   55   56   57   58   59   60   61   62   63   64   65