Page 128 -

โครงการรวบรวมและจัดทําเอกสารวารสารอิเล็กทรอนิกส์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์

117

3. สัตว์ป่าที่สามารถวิเคราะห์การครอบครองเชิงพื้นที่จ านวน 18 ชนิด เป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม 7 ชนิด นกป่า
11 ชนิด พบเลียงผามีการครอบครองเชิงพื้นที่สูงสุด มีค่า 0.92 รองลงมาได้แก่ ลิงกัง (0.82) อีเห็นธรรมดา (0.69)
กระรอกหลากสี (0.59) แมวดาว (0.49) เม่นใหญ่ (0.45) และ หมาจิ้งจอก (0.37) ตามล าดับ ส่วนนกป่า ที่สามารถ
น ามาค านวณได้ 11 ชนิด พบว่านกกระเบื้องผามีค่าการครอบครองพื้นที่มากที่สุดมีค่า 0.32 รองลงมาได้แก่ นกเขา
ใหญ่ (0.30) นกเขาเขียว (0.23) เหยี่ยวนกเขาชิครา (0.18) นกจู๋เต้นเขาหินปูน (0.16) นกกระปูดใหญ่ (0.15) ตะกวด

(0.15) นกปรอดสวน (0.08) นกปรอดหัวสีเขม่า (0.08) นกกระแตแต้แว๊ด (0.06) และ นกกาแวน (0.06) ตามล าดับ
4. ผลการศึกษาจากจ านวนภาพถ่ายที่ได้ทั้งหมด 5,078 ภาพ พบว่าเป็นภาพมนุษย์ที่เข้าไปมีกิจกรรมในพื้นที่
รวม 864 ภาพ เป็นภาพสุนัขบ้าน 736 ภาพ และพรานป่า 2 ภาพ ซึ่งแสดงให้เห็นกิจกรรมของมนุษย์ในพื้นที่
ค่อนข้างมาก
5. ควรมีการศึกษาชนิดสัตว์ป่าในพื้นที่ที่เป็นเทือกเขาหินปูนที่ยังหลงเหลือต่อไป รวมถึงการศึกษานิเวศวิทยา
ของสัตว์ป่าส าคัญในพื้นที่เทือกเขาหินปูนนี้เพื่อใช้ในการจัดการต่อไป
6. กิจกรรมการสร้างแหล่งน้ า แหล่งโป่งของบริษัทปูนซิเมนต์ไทย แก่งคอย และการปลูกป่าในพื้นที่ที่ผ่านท า
เหมืองพบว่ามีสัตว์ป่าเข้ามาใช้ประโยชน์มากกว่าในพื้นที่ธรรมชาติ เมื่อพิจารณาจากค่าความมากมายของสัตว์ป่าโดย
เฉลี่ย ซึ่งเกิดจากการท าแหล่งน้ า ดังนั้นจึงควรมีการเพิ่มจ านวนแหล่งน้ า รวมถึงแหล่งโป่งในพื้นที่ให้มากขึ้น เนื่องจาก

ในพื้นที่ธรรมชาติขาดแหล่งน้ า โดยเฉพาะช่วงฤดูแล้ง และควรมีการร่วมมือกันในการป้องกันพื้นที่โดยร่วมกับส่วน
อนุรักษ์สัตว์ป่า ส านักบริหารพื้นที่อนุรักษ์ในพื้นที่ เพื่อจัดการให้เป็นต้นแบบของการจัดการพื้นที่ภายหลังการท าเหมือง
หินปูน รวมถึงการลดจ านวนสุนัขบ้านในพื้นที่เพื่อลดการรบกวนสัตว์ป่า
8. ผลการศึกษาพบสัตว์ป่าเฉพาะถิ่นหายากหลายชนิด เช่น นกจู๋เต้นเขาหินปูน หมาจิ้งจอก แมวดาว เลียงผา
หมาหริ่ง พังพอนธรรมดา ลิงกัง ดังนั้นจึงควรตระหนักถึงความส าคัญของพื้นที่ในการเก็บรักษาทรัพยากรธรรมชาติที่
ยังคงมีอยู่ในพื้นที่ รวมถึงการให้การศึกษาอบรมเยาวชนในรูปของศูนย์เรียนรู้ธรรมชาติวิทยา การฟื้นฟูธรรมชาติ
ตลอดจนการจัดการสัตว์ป่า และเมื่อสัมปทานเหมืองหินปูนสิ้นสุดลงโดยมีก าหนดในปี พ.ศ. 2570 จัดการให้เป็นพื้นที่
เขตห้ามล่าสัตว์ป่าต่อไป

ค านิยม

ขอขอบคุณ บริษัทปูนซิเมนต์ไทย (แก่งคอย) จ ากัด มหาชน ที่สนับสนุนทุนการศึกษา อ านวยความสะดวกใน
การเก็บข้อมูลในพื้นที่ ให้ที่พัก ในระหว่างการศึกษาเป็นอย่างดี บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ที่สนับสนุน
ทุนการศึกษาตามโครงการ I thesis ตลอดจนภาควิชาชีววิทยาป่าไม้ คณะวนศาสตร์ ที่ให้การสนับสนุน

REFERENCES

Asanok, L. & D. Marod. 2016. Environmental factors influencing tree species regeneration in different
forest stands growing on a limestone hill in Phrae Province, northern Thailand. Journal of
Forest and Environmental Science 32(3): 237–252.
Clement, R., N.S. Sodhi, M. Schilthuizen & P.K.L. Ng. 2006. Limestone karsts of Southeast Asia:
Imperiled arks of biodiversity. BioScience 56(9): 733–742.
Day, M. & P.B. Urich. 2000. An assessment of protected karst landscapes in Southeast Asia. Cave
and Karst Science 27(2): 61–70.
Department of Cilviculture. 2011. Pattern of Reforestation in the Cement Concession Area.
Faculty of Forestry, Kasetsart University [in Thai].

วารสารสัตว์ป่าเมืองไทย ปีที่ 24 พ.ศ. 2560 Journal of Wildlife in Thailand Vol. 24, 2017