Page 125 -
P. 125

โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ด้านการเกษตร เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว





                       -  ความสุขในด้านการเงิน

                                 ในภาพรวม เกษตรกรมีระดับความสุขในด้านการเงินในระดับปานกลาง (ระดับ 5-6 จาก
                          10 ระดับ) ยกเว้นเกษตรกรที่ทําเมล็ดพันธุ์ในบ้านแม่จริมที่มีระดับความสุขด้านการเงินต่ํากว่า

                          พื้นที่อื่นๆ ค่อนข้างมาก (3.36 จากระดับเต็ม 10)

                       2)  ประเด็นทางสังคม
                       -  การพึ่งพิงเงินทุนภายนอก (dependency rate)

                                 การผลิตเมล็ดพันธุ์แบบพันธะสัญญามีสัดส่วนการพึ่งพิงแหล่งเงินทุนภายนอกสูงกว่าพืช
                          อื่นๆ มาก เนื่องจากเกษตรกรจะต้องเอาปัจจัยการผลิตจากบริษัทมาก่อนแล้วจึงหักเงินคืนตอน

                          ขายผลผลิต (กู้ปัจจัยการผลิต) ทําให้เกษตรกรมีสัดส่วนการกู้ต่อต้นทุนการผลิตสูงถึงกว่าร้อยละ

                          80 ในขณะที่การปลูกลักษณะอื่นๆ มีสัดส่วนเพียงประมาณร้อยละ 20
                       -  หนี้สิน

                                 เกษตรกรที่ปลูกเมล็ดพันธุ์และพริกหวานในโรงเรือนมีหนี้ในการปลูกพืชหลักสูงกว่าพืช
                          อื่นค่อนข้างมาก (มากกว่า 20,000 บาท) โดยเฉพาะการปลูกเมล็ดพันธุ์ที่มีหนี้จากการปลูกพืช

                          หลักสูงถึง 28,000 บาทต่อปี ในขณะที่การปลูกมะม่วงเชิงเดี่ยวมีหนี้ปานกลาง และการปลูก

                          กาแฟในระบบวนเกษตรและพืชโรงเรือนแบบผสมผสานมีหนี้ในการปลูกพืชหลักที่น้อยกว่าพืช
                             124
                          อื่น
                                 เกษตรกรที่ปลูกเมล็ดพันธุ์ (แม่จริม) มีสัดส่วนหนี้หมุนเวียนระยะสั้นต่อรายได้สูง

                          เนื่องจากมีปริมาณหนี้ที่ใช้เพาะปลูกในแต่ละปีมาก ในขณะที่เกษตรกรผู้ปลูกผักแบบผสมผสาน
                          (แม่จริมและโป่งคํา) ก็มีสัดส่วนหนี้หมุนเวียนต่อรายได้สูง เนื่องจากมีหนี้หมุนเวียนมากในขณะที่

                          รายได้น้อยและบางส่วนเป็นหนี้จากดอกเบี้ยเงินกู้เดิมที่ยังมีค้างอยู่ แม้ว่าจะมีหนี้ในการปลูกพืช
                          หลักต่ําในขณะที่เกษตรกรในแต่ละระบบมีสัดส่วนหนี้นอกระบบอยู่ระหว่างร้อยละ 2-6 ซึ่งไม่

                          ต่างกันมากนัก

                       -  ความมั่นคงทางอาหาร
                                 เกษตรกรในทุกหมู่บ้านมีสัดส่วนรายจ่ายข้าวต่อรายได้ค่อนข้างต่ํา โดยเกษตรกรที่ปลูก

                          มะม่วงในลักษณะพืชเชิงเดี่ยวมีสัดส่วนรายจ่ายข้าวต่อรายได้สูงที่สุด (0.06) เนื่องจากในพื้นที่บ้าน
                          ป่ากลาง เกษตรกรใช้พื้นที่และแรงงานส่วนใหญ่ไปกับการปลูกมะม่วง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง

                          เกษตรกรที่อยู่ในกลุ่มวิสาหกิจส่งออก และหยุดการปลูกข้าวไร่เพื่อการบริโภคในครัวเรือน ทําให้

                          พึ่งพิงการซื้อข้าวเพื่อบริโภคเป็นส่วนใหญ่




               123 การทําพันธะสัญญาในการผลิตเมล็ดพันธุ์ช่วยลดความเสี่ยงจากการผันผวนทางราคา แต่ไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาเรื่องการ
               กระจายรายได้ของเกษตรกรในแต่ละช่วงเวลา
               124 การปลูกพืชโรงเรือนต้องการเงินลงทุนมาก แต่เกษตรกรที่ปลูกพืชโรงเรือนส่วนใหญ่ในการศึกษานี้ได้รับการสนับสนุนจาก

               โครงการขยายผลฯ จึงทําให้ไม่ต้องเป็นหนี้ในการกู้เงินมาลงทุน

                                                           5-12
   120   121   122   123   124   125   126   127   128   129   130