Page 13 -
P. 13
โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ด้านการเกษตร เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
บทที่
ห้าทศวรรษ: 2
การพัฒนาพันธุ์ข้าวโพด
เลี้ยงสัตว์ของไทย
ในบทนี้จะนำ�เสนอภ�พรวมของก�รพัฒน�พันธุ์
ข้�วโพดเลี้ยงสัตว์ของไทย เพื่อเป็นคว�มรู้และสร้�งคว�มเข้�ใจ
เบื้องต้นของพัฒน�ก�รก�รปรับปรุงพันธุ์ โดยจะเริ่มนับตั้งแต่
ยุคบุกเบิกของก�รพัฒน� จนถึงก�รกำ�เนิด ก�รขย�ย และก�ร
ใช้ประโยชน์พันธุ์ข้�วโพดเลี้ยงสัตว์ “สุวรรณ 1” ซึ่งถือได้ว่�
เป็นร�กฐ�นแห่งก�รพัฒน�อุตส�หกรรมก�รผลิตเมล็ดพันธุ์
ข้�วโพดเลี้ยงสัตว์และอุตส�หกรรมก�รผลิตข้�วโพดเลี้ยงสัตว์
ที่สำ�คัญของไทยจวบจนปัจจุบัน
2.1 จ�กยุคบุกเบิกสู่พัฒน�ก�รปรับปรุงพันธุ์ข้�วโพดเลี้ยงสัตว์
ข้าวโพด จัดเป็นพืชเศรษฐกิจที่มีความสำาคัญต่ออุตสาหกรรมการผลิตอาหารสัตว์ และ
อุตสาหกรรมเลี้ยงสัตว์ของไทยอย่างต่อเนื่องมาโดยตลอด จากหลักฐานที่ปรากฏ พบว่า ข้าวโพด
เป็นพืชดั้งเดิมของสหรัฐอเมริกา ซึ่งนำาเข้ามาปลูกในประเทศไทยประมาณ 300-400 ปีก่อน โดย
พ่อค้าชาวโปรตุเกส ซึ่งตรงกับสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ประมาณปี พ.ศ. 2230-2231
ในลักษณะของการปลูกในสวนหลังบ้านเพื่อรับประทานฝักสด จนกระทั่งในปี พ.ศ. 2475 หม่อม
เจ้าสิทธิพร กฤษฎากร ได้สั่งข้าวโพด 2 พันธุ์จากสหรัฐอเมริกา มาทดลองปลูกที่ฟาร์มบางเบิด
อำาเภอบางสะพาน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ คือ พันธุ์นิโคลสันส์ เยลโลเด้นท์ (Nicholson’s
Yellow Dent) ซึ่งมีเมล็ดสีเหลืองหัวทุบ และพันธุ์เม็กซิกันจูน (Mexican June) ที่มีเมล็ดสีขาว
หัวบุบ ซึ่งข้าวโพดทั้งสองพันธุ์ดังกล่าว เจริญเติบโตและปรับตัวได้ดีกับประเทศไทย หลังจาก
นั้นได้มีการส่งเสริมให้เกษตรกรปลูกเชิงการค้า ในพื้นที่จังหวัดสระบุรี ลพบุรี และนครราชสีมา
และขยายพื้นที่กว้างขวางขึ้นในปีต่อๆ มา (Sriwatanapongse et al., 1993)
ความสำาเร็จขั้นแรกของการปลูกข้าวโพดในประเทศไทยเริ่มเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว เมื่อ
กรมกสิกรรม (กรมวิชาการเกษตร ในปัจจุบัน) ได้นำาเข้าข้าวโพดพันธุ์ทิกิสาเต โกลเดน เยลโลว์
(Tiquisate Golden Yellow) หรือที่เรียกว่า พันธุ์กัวเตมาลา มาปลูกและขยายพันธุ์แนะนำา
