Page 23 -

โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี

ในกรณีนี้ กําลังของสัญญาณที่รับได สามารถประมาณไดจากสมการ

 h h  2
P R ≈ P T G T G R  T R 
 R 2 

ซึ่งกําลังงานที่รับไดจะไมขึ้นกับความถี่ของสัญญาณ แปรผกผันกับระยะทางยกกําลังสี่ (Inverse fourth-
power law) และขึ้นกับความสูงของสายอากาศทางภาครับและภาคสง

ในกรณีของการแพรกระจายแบบเลี้ยวเบน (Diffraction) ดังตัวอยางในรูปที่ 2-6 แสดงการเลี้ยวเบน

แบบ knife-edge จากการวิเคราะหแบบจําลองของการแพรกระจายในกรณีนี้พบวาการลดทอนกําลังขึ้นกับ
สัดสวนของเสนทางตรงที่ถูกกีดขวาง และการที่สัญญาณเกิดการเลี้ยวเบนเชนนี้หลาย ๆ ครั้งเมื่อผานระยะ
ทางไกล ๆ จึงมีแนวโนมที่การสูญเสียกําลังที่เกิดจากการเลี้ยวเบนขึ้นอยูกับระยะทางระหวางตัวสงและตัวรับ

รูปที่ 2-6 ตัวอยางปรากฏการณเลี้ยวเบนแบบ Knife-edge (Shankar, 2002)

โดยทั่วไป สัญญาณที่รับไดจะเปนผลรวมของการแพรกระจายคลื่นในรูปแบบตาง ๆ ทั้งทิศทางตรง

การสะทอน การเลี้ยวเบน และการกระเจิง ดังแสดงตัวอยางในรูปที่ 2-7 รูปที่ 2-8 และรูปที่ 2-9

รูปที่ 2-7 สัญญาณมาถึงเครื่องรับโดยผานการสะทอนกลับและการเลี้ยวเบน (Shankar, 2002)

หนา 16