Page 24 -
P. 24
โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี
การตรวจสอบสภาพแวดล้อม 19
นักการเมืองและข้าราชการจะต้องระมัดระวังในการจะกระทําความผิด พรรคการเมืองแนวโน้มลดลง
อาจเหลือประมาณ 2 - 3 พรรค การแย่งชิงอํานาจและผลประโยชน์ของพรรคการเมืองยังคงมีอยู่
อย่างเหนียวแน่น นักการเมืองจะมีคุณภาพดีขึ้น มีการศึกษาสูงขึ้น คนที่มีความคิดเก่า ๆ รวมทั้ง
นักการเมืองที่มาจากผู้มีอิทธิพลจะลดน้อยหรือหมดไป ผู้ที่มีความรู้ความสามารถจะเข้ามาทํางาน
เสียสละให้กับประเทศชาติและชื่อเสียงของวงศ์ตระกูลมากขึ้น นายทุนระดับชาติจะหันมาเป็น
นักการเมืองอย่างเต็มตัวแทนที่จะเป็นแค่ผู้สนับสนุนพรรคเช่นเดิม การกระจายอํานาจจะลงไปสู่ระดับ
รากหญ้าหรือท้องถิ่นมากขึ้น เพื่อลดช่องว่างระหว่างการพัฒนา ปัญหาเรื่องสิทธิเสรีภาพและการ
เรียกร้องต่าง ๆ จะเพิ่มขึ้น ในเวลาเดียวกันการเมืองระหว่างประเทศจะมีการรวมตัวในกลุ่มภูมิภาค
เดียวกันมากขึ้น (สุมิตร สุวรรณ, 2546)
อย่างไรก็ดี แม้ว่าแนวโน้มการเมืองไทยและการบริหารราชการแผ่นดิน ภาคประชาชนจะเข้า
มามีส่วนร่วมโดยมีการอภิปรายประเด็นทางการเมืองอย่างเสรีมากขึ้น ผู้เขียนอยากจะเสนอให้เปลี่ยน
มุมมองทางการเมืองใหม่ ซึ่งจากเดิมที่นักรัฐศาสตร์ส่วนใหญ่ได้ให้ความหมายว่า การเมืองเป็นเรื่อง
ของการแสวงหาอํานาจ การเมืองเป็นเรื่องของการจัดสรรทรัพยากรของรัฐหรือสิ่งที่มีคุณค่าทางสังคม
การเมืองเป็นเรื่องของการประนีประนอมผลประโยชน์ เพื่อหลีกเลี่ยงมิให้เกิดความขัดแย้ง (Pennock
and Smith, 1964; ชัยอนันต์ สมุทวณิช, 2535) เป็น “การเมือง คือ ความเสียสละ” กล่าวคือ
เสียสละความสุขส่วนตัว เสียสละความสุขครอบครัว เสียสละในตําแหน่งหน้าที่การงานเดิมหรือธุรกิจ
ของตนเองมาทําประโยชน์ให้กับคนส่วนใหญ่ของประเทศได้อยู่ดีมีสุข โดยไม่ต้องเสียสละนานมากนัก
เอาแค่ 5 – 10 ปีก็พอ ซึ่งจากปรากฎการณ์ทางการเมืองไทยที่เราพบเห็น การเมืองไทยมักเป็นเรื่อง
การแสวงหาอํานาจและผลประโยชน์ส่วนตัวของนักการเมืองมากกว่าการทําความเจริญให้กับ
ประเทศชาติ ซึ่งมักจะอยู่ในตําแหน่งชนิดแบบว่าตายคาเก้าอี้เลยก็ว่าได้ คนรุ่นใหม่จึงไม่มีโอกาสได้เข้า
มาทํางานทางการเมืองมากนัก ยกเว้นคนในครอบครัวของนักการเมืองกลุ่มเดิมเท่านั้น
เศรษฐกิจ
เศรษฐกิจ เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับทรัพยากรที่สามารถนํามาใช้ประโยชน์ได้ ซึ่งมีความสัมพันธ์
กันทั้งโลก ระบบเศรษฐกิจของประเทศต่าง ๆ ส่วนใหญ่ในปัจจุบันเป็นแบบทุนนิยมที่ปัจเจกชนเป็น
เจ้าของธุรกิจและปัจจัยการผลิต มีการแข่งขันกันอย่างเสรี การซื้อการขายเป็นไปตามกลไกตลาดที่ถูก
กําหนดโดยอุปสงค์และอุปทาน มีรัฐบาลเป็นผู้วางแผนและควบคุมเศรษฐกิจของประเทศ รวมทั้งเป็น
ผู้กําหนดกฎระเบียบและกิจกรรมทางเศรษฐกิจอื่น ๆ เมื่อพิจารณาในมุมมองที่แคบลงใน
ระดับประเทศ ดัชนีชี้วัดทางเศรษฐกิจที่สําคัญ ได้แก่ ผลิตภัณฑ์มวลรวมประชาชาติ (gross national
product : GNP) ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ (gross domestic product : GDP) รายได้
ประชาชาติ (national income) อัตราการว่างงาน อัตราดอกเบี้ย อัตราเงินเฟ้อ อัตราแลกเปลี่ยน
การกําหนดยุทธศาสตร์ (Strategy Formulation)
