Page 145 -
P. 145

โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ด้านการเกษตร เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว

                                                                                                         123



                 การตอกยํ้าให้เห็นว่า ช่องทางการให้ความรู้ที่มีประสิทธิผล คือ เพื่อนเกษตกรด้วยกันเอง  (Farmer-to-farmer

                 หรือ peer-to-peer)

                        เกษตรกลุ่ม Non-GAP ส่วนใหญ่ ต้องการความรู้จากแหล่งต่างๆ เรียงลําดับจากมากไปหาน้อย ได้แก่

                 (1) เพื่อนเกษตร (2) ร้านเคมีการเกษตร (3) โทรทัศน์ (4) เอกสารเผยแพร่และสิ่งพิมพ์ต่างๆ (5) นักวิชาการ/
                 อาจารย์จากสถาบันการศึกษา (6) นักวิชาการ/เจ้าหน้าที่ส่งเสริมการเกษตร และ (7) ญาติพี่น้อง เช่นเดียวกับ

                 เกษตรกรกลุ่ม GAP  ที่วิทยุ นักวิชาการ/พนักงานส่งเสริมเอกชน และกลุ่ม/กิจกรรมกลุ่ม ที่เกษตรกรมีความ

                 ต้องการในสัดส่วนที่ตํ่ากว่า

                  เมื่อพิจารณาถึงความสอดคล้องระหว่างความต้องการความรู้และการได้รับความรู้ จากแหล่งต่างๆ ดู

                 เหมือนจะไม่มีความสอดคล้องกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อดูจากสัดส่วนความต้องการความรู้จากนักวิชาการ/

                 อาจารย์ นักวิชาการ/เจ้าหน้าที่ส่งเสริมการเกษตร และเอกสารเผยแพร่ซึ่งเกษตรกรมีความต้องการสูง แต่กลับ

                 ได้รับน้อยกว่าความต้องการมาก ความต้องการความรู้และการได้รับความรู้จากกลุ่ม/กิจกรรมกลุ่ม ก็อยู่ใน
                 สัดส่วนที่น้อยที่สุด


                   ความรู้ที่ได้รับจากบรรพบุรุษมีการนําไปใช้ประโยชน์ในระดับมาก ในขณะที่ความรู้จากแหล่งอื่น
                 นําไปใช้ประโยชน์ได้ในระดับปานกลางเท่านั้น


                        5.2.2 องค์ความรู้/เทคโนโลยีการผลิตพริกระบบปลอดภัย (GAP) ที่ต้องการ

                        เกษตรกรทั้ง 2 กลุ่ม มีระดับความต้องการองค์ความรู้ในเรื่องต่างๆ คล้ายคลึงกัน ยกเว้น องค์ความรู้

                 เรื่องการป้องกันกําจัดแมลงและการป้ องกันกําจัดโรคที่เกษตรกรกลุ่ม Non-GAP มีความต้องการในระดับมาก

                 ที่สุด ในขณะที่เกษตรกรกลุ่ม  GAP มีความต้องการในระดับมาก  องค์ความรู้/เทคโนโลยีในเรื่องที่เกษตรกร

                 ต้องการในระดับมากที่สุดและในระดับมากควรได้มีการถ่ายทอดสู่เกษตรกรในรูปแบบซึ่งมีประสิทธิผล

                  เกษตรกรกลุ่ม       GAP  แม้ว่าจะผ่านการฝึกอบรม ยังคงมีความต้องการความรู้ในการปลูกพริกระบบ

                 ปลอดภัยอยู่ในระดับมาก โดยเฉพาะเรื่องที่มีความต้องการมากที่สุด คือ การเพิ่มผลิตและปรับปรุงคุณภาพ
                 พริก เรื่องที่ต้องการในระดับมากมีอยู่  9 เรื่อง เรียงตามลําดับได้แก่ (1) การป้ องกันและกําจัดแมลง (2) การ

                 ป้องกันและกําจัดโรค (3) การปลูกพริกระบบปลอดภัย ( 4) การตลาด (5) การจัดการดินและการปรับปรุงดิน

                 (6) การป้องกันกําจัดวัชพืช ( 7) วิธีการทําปุ๋ ยชีวภาพ ( 8) วิธีการคัดเลือกเมล็ดพันธุ์ และ ( 9) วิธีการให้ปุ๋ ยและ
                 การเลือกใช้ปุ๋ ย เรื่องที่มีความต้องการระดับปานกลางมีอยู่ 4 เรื่อง เรียงตามลําดับ ได้แก่ (1) การรวมกลุ่มและ

                 การบริหารจัดการกลุ่ม (2) วิธีการเพาะกล้า (3) วิธีการปลูก และ (4) กระบวนการ วิธีการ และการจัดการหลัง

                 การเก็บเกี่ยว ส่วนเรื่องที่มีความต้องการน้อย คือ การแปรรูปผลผลิตพริก  เนื่องจากเกษตรกรขายเป็นผลผลิต
                 สด


                  เกษตรกรกลุ่ม       Non-GAP  มีความต้องการความรู้ในการปลูกพริกในระบบปลอดภัยอยู่ในระดับมาก

                 โดยเฉพาะเรื่องที่มีความต้องการระดับมากที่สุด 3 เรื่อง เรียงตามลําดับ คือ ( 1) การเพิ่มผลผลิตและปรับปรุง
   140   141   142   143   144   145   146   147   148   149   150