Page 142 -
P. 142
โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ด้านการเกษตร เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
120
แน่นอนและ/หรือมีการประกันราคาขั้นตํ่าจากบริษัท การมีความรู้ความเข้าใจในการผลิตพริกระบบปลอดภัย
(GAP) และเป็นนโยบายของรัฐ
แม้ว่าเกษตรกรกลุ่ม GAP จะยอมรับระบบการผลิตพริกปลอดภัย และได้รับใบรับรอง (Q) แล้วก็ตาม
แต่ผลการวิจัยนี้เผยให้เห็นว่า เมื่อเทียบเคียงการปฏิบัติของเกษตรกรกับมาตรฐานที่กําหนดของกรมวิชาการ
เกษตร (National Q-GAP) และมาตรฐาน GlobalG.A.P. (เทียบเคียงกับมาตรฐาน ThaiGAP) เกษตรกรส่วน
ใหญ่ยังปฏิบัติไม่ได้ตามมาตรฐานที่กําหนด มีเพียงมาตรฐานบางข้อในบางหมวดเท่านั้นที่เกษตรกรส่วนใหญ่
(มากกว่า ร้อยละ 80) มีความรู้ความเข้าใจและสามารถปฏิบัติได้แล้ว ได้แก่ มีการคํานวณอัตราการฉีดพ่น
สารเคมีและวิธีการเตรียมตามคําแนะนําบนฉลากสารเคมี มีความเข้าใจถึงผลจากการใช้สารเคมีในการปลูก
พริกต่อสิ่งแวดล้อม มีการวางแผนการผลิตโดยคํานึงถึงสภาพแวดล้อม มีนํ้าเพียงพอสําหรับการปลูกพริก
ตลอดปี และนํ้าที่ใช้ในแปลงผลิตพริกเป็นนํ้าที่มีคุณภาพ มีการปลูกพืชหมุนเวียนเพื่อตัดวงจรโรคและแมลง
และมีการเว้นระยะก่อนเก็บเกี่ยว/เก็บเกี่ยวตามระยะเวลาที่ปลอดภัยจากสารเคมีตกค้าง ภาชนะ/สถานที่เก็บ
ผลผลิตมีความปลอดภัยจากการปนเปื้อน และมีการเก็บสารเคมีไว้ในที่ปลอดภัย แม้ว่าเกษตรกรจะมีการกําจัด
ทิ้งหรือทําลายภาชนะบรรจุสารเคมีสูง แต่วิธีการจํากัดโดยการขายเป็นวิธีที่ไม่ถูกต้อง
สําหรับการปฏิบัติของเกษตรกร GAP ที่ต้องทําความเข้าใจเพิ่มเติม คือ การจดบันทึก ในเรื่อง การ
ปฏิบัติงานในแต่ละแปลง พันธุ์พริก การคลุกเมล็ด การใช้สารเคมีในแปลงกล้าและแปลงปลูก การใส่ปุ๋ ย
ประวัติแปลง ฯลฯ
5.1.4 กระบวนการในการตัดสินใจยอมรับการปลูกพริกระบบปลอดภัยของเกษตรกรผู้ปลูกแบบพริก
ทั่วไป (Non-GAP)
1) ปัญหา
การปลูกพริกแบบทั่วไป พบว่าปัญหาที่เกษตรกรประสบอยู่ในระดับมากมีอยู่ 2 เรื่องคือ โรค-แมลง
และยังไม่มีวิธีการในการป้ องกันกําจัดที่เหมาะสม และราคาผลผลิตพริกที่ตกตํ่าไม่เป็นที่พอใจ ไม่คุ้มทุน
ส่วนปัญหาที่เกษตรกรต้องใช้เงินลงทุนสูงในการซื้อปัจจัยการผลิต เช่น ปุ๋ ย สารเคมี ดินมีสภาพไม่เหมาะสม
(ดินเสื่อม) ในการปลูกพริก และผลผลิตไม่ได้คุณภาพ ไม่เป็นที่ต้องการของตลาด เกษตรกรมองว่าไม่เป็น
ปัญหามากนัก การที่จะให้เกษตรกรยอมรับการปลูกพริกระบบปลอดภัยนั้น ระบบการผลิตปลอดภัยจะต้อง
สามารถแก้ปัญหาเรื่องโรคและแมลง และราคาผลผลิตที่ตกตํ่าได้ เกษตรกรก็อาจยอมรับการผลิตพริกระบบ
ปลอดภัย แต่ถ้าตราบใดที่ระบบนี้ยังแก้ปัญหาไม่ได้ เกษตรกรยังไม่ให้ความสําคัญในการที่ จะต้องเปลี่ยนมา
ทําระบบปลอดภัยให้ยุ่งยาก ในเมื่อยังมีปัญหาโรคและแมลง ราคาผลผลิตก็ยังตกตํ่าเหมือนเดิม
2) สถานะของบุคคล/ระบบสังคม
ในระบบสังคมของเกษตรกรผู้ปลูกพริกแบบทั่วไป แม้ว่าหมู่บ้าน/ตําบลของเกษตรกรจะให้
ความสําคัญต่อการปลูกพริก และเกษตรกรมองว่าตนเองเป็นคนที่มีความกระตือรือร้นในการหาความรู้/
เทคโนโลยีการผลิตพริกมาพัฒนาตนเองเสมอ ตลอดจนเกษตรกรมีการร่วมพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นต่อ
