Page 87 -
P. 87

คลังความรดจทัลและฐานข้อมลจดหมายเหต มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร                   ์
                                                       ู
                                      ิ
                                    ิ
                                                                      ุ
                                  ู
                                   ้
           72
                  2.5.2.1 การใช^ตัวแปรในการเติมเต็มชUองวUางของงานวิจัย



                  การระบุตัวแปรใหม.ที่ยังไม.ได]รับการวิจัยหรือการขยายขอบเขตของตัวแปรที่มีอยู.เพื่อศึกษา

           ความสัมพันธSใหม. ๆ เปfนหนึ่งในวิธีการสำคัญในการเติมเต็มช.องว.างของงานวิจัย ช.องว.างในการวิจัยเกิดขึ้นเมื่อ
           มีคำถามหรือประเด็นที่ยังไม.ได]รับการสำรวจอย.างเพียงพอ ตัวแปรเหล.านี้สามารถเปfนตัวชี้วัดสำคัญในการตอบ

           คำถามที่ยังค]างคาในงานวิจัยปYจจุบัน


                                                        I
                  1. การขยายกรอบการศึกษาด@วยตัวแปรใหม การเติมเต็มช.องว.างของงานวิจัยสามารถทำได]ด]วยการ
           ระบุตัวแปรที่ยังไม.เคยถูกศึกษาในบริบทเดียวกัน ตัวอย.างเช.น งานวิจัยที่เกี่ยวข]องกับพฤติกรรมการบริโภคของ
                                                                                                     ู]
           ผู]บริโภคในบริบทของการซื้อสินค]าผ.านออนไลนS อาจขาดการวิเคราะหSตัวแปรที่เกี่ยวข]องกับ "ความเสี่ยงที่รับร"
           ซึ่งอาจส.งผลกระทบต.อการตัดสินใจซื้อออนไลนS การศึกษาความสัมพันธSระหว.าง "ความเสี่ยงที่รับรู]" และ "การ
           ตัดสินใจซื้อ" จะเปfนการเติมเต็มช.องว.างที่สำคัญในสาขาการวิจัยนี้ (Malhotra, 2019)



                  2. การเพิ่มตัวแปรควบคุมในการศึกษา ในบางครั้ง ช.องว.างในการวิจัยเกิดขึ้นเพราะขาดการควบคุม
           ตัวแปรที่สำคัญ ตัวแปรควบคุมช.วยให]ผลลัพธSที่ได]มีความชัดเจนและเปfนที่น.าเชื่อถือมากขึ้น ตัวอย.างเช.น

           งานวิจัยที่เกี่ยวกับประสิทธิภาพของการฝîกอบรมพนักงาน อาจไม.มีการควบคุมตัวแปร "ประสบการณSการ
           ทำงาน" ซึ่งอาจมีผลต.อผลลัพธSของการศึกษา การเพิ่มตัวแปรควบคุมดังกล.าวจะช.วยให]สามารถอธิบายผลลัพธ S

           ได]ชัดเจนมากขึ้น และทำให]ผลการวิจัยสามารถนำไปใช]ได]ในบริบทที่กว]างขวางขึ้น (Hair et al., 2019)


                  3. การวัดผลตัวแปรใหมIเพื่อศึกษาในบริบทอื่น ตัวแปรบางตัวที่เคยถูกศึกษามาก.อนอาจยังไม.ได]ถูก

           นำไปใช]ในการศึกษาในบริบทใหม. ตัวอย.างเช.น งานวิจัยเกี่ยวกับ "ความภักดีต.อแบรนดS" ในบริบทของการตลาด
           ดิจิทัล อาจขาดการศึกษาถึงผลกระทบของตัวแปร "การมีส.วนร.วมของลูกค]าในสื่อสังคมออนไลนS" การเพิ่มตัว

           แปรนี้เข]ามาในงานวิจัยจะช.วยให]สามารถเข]าใจความสัมพันธSและการเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรมของผู]บริโภค

           ได]มากขึ้น ซึ่งเปfนการเติมเต็มช.องว.างของงานวิจัยที่ยังไม.ได]รับการสำรวจ (Robbins & Coulter, 2020)


                  4. ตัวแปรในเชิงคุณภาพเพื่อเติมเต็มข@อมูลเชิงลึก ในบางกรณี ช.องว.างของงานวิจัยอาจเปfนช.องว.าง
           เชิงคุณภาพ ซึ่งยังไม.มีการศึกษาที่ลึกซึ้ง ตัวอย.างเช.น ในการศึกษาผลกระทบของเทคโนโลยีในสถานที่ทำงาน ตัว

           แปรเชิงคุณภาพ เช.น "ทัศนคติของพนักงาน" อาจไม.ได]รับการพิจารณา การเติมตัวแปรเชิงคุณภาพนี้จะทำให ]
           สามารถเข]าใจมุมมองและความคิดเห็นของพนักงานที่เกี่ยวข]องกับเทคโนโลยีได]มากขึ้น ซึ่งสามารถนำไปใช]ใน

           การพัฒนากลยุทธSทางธุรกิจได] (Zikmund et al., 2013)


                  2.5.2.2 การเชื่อมโยงตัวแปรกับคำถามวิจัยและสมมติฐาน



                  การระบุตัวแปรในการวิจัยไม.เพียงแต.มีผลต.อการเติมเต็มช.องว.างของงานวิจัย แต.ยังเปfนกุญแจสำคัญใน

           การพัฒนาคำถามวิจัยและสมมติฐาน โดยคำถามวิจัยเปfนคำถามหลักที่กำหนดแนวทางของการศึกษา และ

           สมมติฐานคือการคาดเดาที่มีพื้นฐานจากทฤษฎีหรือข]อมูลเบื้องต]น
   82   83   84   85   86   87   88   89   90   91   92