Page 97 -
P. 97
โครงการรวบรวมและจัดทําวารสารอิเล็กทรอนิกส์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
1.3 ความรู้สึกของกลุ่มตัวอย่างเมื่อออกไปพูดแสดงความคิดเห็นหน้าห้องเรียน กลุ่มตัวอย่าง
รู้สึกกลัวพูดไม่ได้ กระวนกระวายเมื่อต้องพูดภาษาอังกฤษในที่ชุมชน และกลัวออกเสียงผิด
1.4 ปัญหาการพูดภาษาอังกฤษอย่างเป็นทางการหน้าห้องเรียน ในลักษณะที่มีการเตรียมตัว
ฝึกซ้อมมาก่อนล่วงหน้า และไม่มีการเตรียมตัวก่อนล่วงหน้า พบว่าเมื่อมีการเตรียมตัวล่วงหน้า กลุ่ม
ตัวอย่างคิดว่าการพูดติดขัด เป็นปัญหาส�าคัญมากที่สุดล�าดับแรก รองลงมาคือ คิดค�าศัพท์ที่พูดไม่ออก
และมีปัญหาในการเลือกใช้ tense ในการร้อยเรียงค�าพูด ในกรณีที่กลุ่มตัวอย่างพูดโดยไม่ได้เตรียมตัวก่อน
ล่วงหน้า กลุ่มตัวอย่างคิดว่าการคิดค�าศัพท์ไม่ออกเป็นปัญหาส�าคัญมากล�าดับแรก รองลงมาคือ การพูด
ติดขัด และเรียงข้อความค�าพูดไม่ถูก
1.5 ปัญหาการพูดภาษาอังกฤษอย่างเป็นทางการในที่ชุมชนจากแบบสอบถามปลายเปิด พบว่า
กลุ่มตัวอย่างคิดว่าสิ่งที่เป็นปัญหาต่อการพูดภาษาอังกฤษอย่างเป็นทางการในที่ชุมชนมากที่สุดคือการพูด
ติดขัด คิดค�าศัพท์ไม่ออก และไม่รู้จะใช้ tense ใดในการร้อยเรียงประโยค ส�าหรับสาเหตุของปัญหา กลุ่ม
ตัวอย่างคิดว่าปัญหาหลักคือพื้นฐานไม่ดีและไม่ได้ฝึกปฏิบัติจริง รองลงมาคือ ความไม่มั่นใจ อาย กังวล
กระวนกระวายใจ เมื่อต้องพูดต่อหน้าชุมชน ส�าหรับวิธีแก้ไขปัญหาดังกล่าว กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่เห็นว่า
ควรมีการฝึกฝนบ่อยๆ ในด้านการใช้ค�าศัพท์ การฟัง การพูด
ส่วนที่ 2 ผลการวิเคราะห์ข้อมูลจากการสังเกตพฤติกรรมการพูดภาษาอังกฤษ
ผู้วิจัยได้บันทึกพฤติกรรมในการพูดของกลุ่มตัวอย่างทุกสัปดาห์เพื่อติดตามพัฒนาการในการพูด
ภาษาอังกฤษอย่างเป็นทางการ กิจกรรมการเรียนการสอนวิชาการสื่อสารด้วยวาจา ผู้สอนจะสอนทฤษฎี
การพูด สาธิตการพูดในที่ชุมชนตามหลักทฤษฎี และมอบหมายให้กลุ่มตัวอย่างออกมาพูดหน้าชั้นเรียนใน
รูปแบบที่ไม่มีการเตรียมตัวและมีการเตรียมตัว หลังจากการพูดของกลุ่มตัวอย่างทั้งชั้นเรียนพูดเสร็จสิ้นลง
ผู้สอนจะให้ค�าแนะน�าและบอกแนวทางในการแก้ไขปัญหาในการพูดเป็นรายบุคคล เพื่อให้กลุ่มตัวอย่างน�า
ไปพัฒนาปรับปรุงการพูดของตนเองในการพูดครั้งถัดไป
2.1 การพูดหน้าห้องเรียนที่ไม่มีการเตรียมตัว พบว่าในชั่วโมงแรกของการเรียนการสอน ผู้สอน
ได้ให้กลุ่มตัวอย่างพูดแนะน�าตัวเอง กลุ่มตัวอย่างไม่กล้าออกมาพูด เมื่อจ�าเป็นต้องออกมาหน้าชั้นเรียน
ส่วนใหญ่มีอาการตื่นเต้นประหม่า ทักทายผู้ฟังในลักษณะที่ไม่เหมาะสม มีท่าทางเขินอาย ไม่สามารถ
ควบคุมตัวเอง พูดภาษาอังกฤษด้วยส�าเนียงแบบไทย ไม่สามารถเรียบเรียงประเด็นการพูด การพูดติดขัด
และการพูดมีภาษาไทยปะปนออกมากับภาษาอังกฤษ จ�านวนค�าศัพท์มีค่อนข้างจ�ากัด การเรียนการสอน
ในสัปดาห์ที่ 2-15 มีการพูดหน้าชั้นเรียนแบบไม่ได้เตรียมตัวรวม 5 ครั้ง ทุกครั้งที่ฝึก ผู้สอนเขียนหัวข้อ
ให้แสดงความคิดเห็นโดยให้กลุ่มตัวอย่างเข้ามาแสดงความคิดเห็นทีละคน จากการสังเกตพบว่าในการพูด
วารสารมนุษยศาสตร์ ปีที่ 18 ฉบับที่ 1 พ.ศ. 2554 89
