Page 79 -

โครงการรวบรวมและจัดทําเอกสารวารสารอิเล็กทรอนิกส์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์

68

ตารางที่ 1 ความมากมายสัมพัทธ์ (%RA) ของหมาในและเหยื่อในเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง

All year round The dry The wet
No. Prey species
n %RA N %RA n %RA

1 หมาใน (Cuon alpinus) 9 0.6 6 0.57 3 0.67
2 เก้ง (Muntiacus muntjak) 514 34.27 317 30.19 197 43.78
3 กวางป่า (Cervus unicolor) 448 29.87 373 35.52 75 16.67
4 หมูป่า (Sus scrofa) 213 14.20 93 8.86 120 26.67
5 สัตว์กลุ่มนก (Bird) 163 10.87 90 8.57 73 16.22
6 อีเห็นธรรมดา (Paradoxurus hermaphroditus) 122 8.13 98 9.33 24 5.33
7 เม่นใหญ่ (Hystrix brachyuran) 97 6.47 85 8.10 12 2.67

8 วัวแดง (Bos javanicus) 65 4.33 30 2.86 35 7.78
9 สัตว์กลุ่มหนู (Rodent) 64 4.27 27 2.57 37 8.22
10 ชะมดแผงหางปล้อง (Viverra zibetha) 49 3.27 35 3.33 14 3.11
11 ลิงกัง (Macaca nemestrina) 12 0.80 9 0.86 3 0.67

12 หมูหริ่ง (Arctonyx collaris) 9 0.60 2 0.19 7 1.56

13 กระทิง (Bos gaurus) 8 0.53 9 0.86 - -
14 ควายป่า (Bubalus arnee) 5 0.33 5 0.48 - -

15 ลิงวอก (Macaca mulatta) 5 0.33 - - 5 1.11

16 ตะกวด (Varanus bengalensis) 5 0.33 3 0.29 2 0.44
17 ลิงแสม (Macaca fascicularis) 4 0.27 4 0.38 5 1.11

18 หมาไม้ (Martes flavigula) 4 0.27 2 0.19 2 0.44

19 ชะมดเช็ด (Viverricula malaccensis) 4 0.27 4 0.38 - -
20 เต่า (Testudinidae) 4 0.27 1 0.10 3 0.67

21 กระจงหนู (Tragulus kanchil) 2 0.13 2 0.19 - -

22 เหี้ย (Varanus salvator) 2 0.13 1 0.10 1 0.22
23 สมเสร็จ (Tapirus indicus) 1 0.07 1 0.10 - -

ค่าร้อยละความถี่ของการปรากฏของเหยื่อในกองมูล (% Frequency of occurrence) เมื่อวิเคราะห์โดยรวม
ข้อมูลพบว่า เก้งมีค่า 31.34% เมื่อวิเคราะห์โดยจ าแนกตามฤดูกาลพบว่าช่วงฤดูฝนมีค่า 31.58% ช่วงฤดูแล้งมีค่า
31.30% ซึ่งใกล้เคียงกัน รองลงมาคือชะมดแผงหางปล้องมีค่า 30.60% ช่วงฤดูฝนมีค่า 21.05% ช่วงฤดูแล้งพบเพิ่มขึ้น
เล็กน้อยโดยมีค่า 32.17% กวางป่ามีค่า 20.90% ช่วงฤดูแล้งมีค่า 22.61% ช่วงฤดูฝนมีค่าลดลงโดย มีค่า 10.53% หมู
ป่ามีค่าโดยรวม 14.18% ฤดูแล้งมีค่า 13.04% ช่วงฤดูฝนที่มีค่า 21.05%
เปรียบเทียบค่าร้อยละความถี่การปรากฏของชนิดเหยื่อในกองมูลหมาในกับการศึกษาในพื้นที่อื่นพบว่ามี

แนวโน้มที่คล้ายคลึงกันในกรณีของเหยื่อหลัก กล่าวคือ พบว่าเหยื่อหลักของหมาในในพื้นที่ทุกแห่ง คือ สัตว์กีบคู่
โดยเฉพาะ กวางป่า เก้ง และหมูป่า โดยการเลือกกินสัตว์กีบคู่แต่ละพื้นที่อาจแตกต่างไปตามล าดับความมากน้อยของ
เหยื่อในแต่ละแห่ง เช่น เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าสลักพระพบหมูป่ามีค่าร้อยละความถี่ในการปรากฏในกองมูลสูงสุด
เท่ากับ 53.71% (Charaspet, 2015) เช่นเดียวกับ Prayoon et al. (2012) ที่รายงานไว้ว่าหมูป่ามีค่าสูงสุด 50.00%

วารสารสัตว์ป่าเมืองไทย ปีที่ 24 พ.ศ. 2560 Journal of Wildlife in Thailand Vol. 24, 2017