Page 77 -

โครงการรวบรวมและจัดทําเอกสารวารสารอิเล็กทรอนิกส์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์

66

3.1 น ามูลที่ได้ไปล้าง เลือกเฉพาะเส้นขนแล้วน าไปอบให้แห้ง ใช้ Acetone ผสมยาทาเล็บแบบใสป้ายลง
แผ่นสไลด์ทาบขนลงบนฟิล์มของยาทาเล็บให้ปรากฏลายของเปลือกขนดึงขนออกใช้กระจกสไลด์ปิดแล้วไปส่องด้วย
กล้องจุลทรรศน์บันทึกภาพด้วยกล้องดิจิตอลที่ต าแหน่ง โคน กลาง และ ปลายของเส้นขน (Petdee, 2000)
3.2 ศึกษาแกนขนน าขนไปล้างในส่วนผสมของ Ether และ Absolute alcohol อย่างละเท่ากันประมาณ 5
- 10 นาทีจากนั้นน าขนไปแช่ใน Xylene ประมาณ 18-24 ชั่วโมงเพื่อให้สารสีละลายจนหมด และเห็นแกนขนชัดเจน

วางเส้นขนลงบนแผ่นสไลด์ส่องดูแกนขนด้วยกล้องจุลทรรศน์บันทึกภาพลายแกนขนที่กึ่งกลางขน
3.3 น าภาพของเปลือกขนและแกนขนไปเปรียบเทียบว่าเป็นขนสัตว์ชนิดใดกับสไลด์อ้างอิงตาม Petdee
(2000)

การวิเคราะห์ข้อมูล
1. ค านวณเปอร์เซ็นต์ความมากมายของหมาในและเหยื่อที่ได้จากกล้องดักถ่ายภาพ จากสูตร

เมื่อ Relative abundance (%) = ความมากมายสัมพัทธ์ของสัตว์ชนิดที่ A
Trap success = จ านวนภาพทั้งหมดที่ถ่ายได้ของสัตว์ชนิดที่ A
Trap day = จ านวนกล้องที่ติดตั้งในพื้นที่ x จ านวนวันที่ทิ้งกล้องไว้
2. ค านวณเปอร์เซ็นต์ความถี่ของการปรากฏ (% Frequency of occurrence) ของชนิดสัตว์ที่เป็นเหยื่อที่พบ
ในกองมูลของหมาในตาม Petdee (2000) ซึ่งมีสูตรดังนี้

3. ค านวณค่า Correction factor หรือน้ าหนักเหยื่อที่หมาในกินต่อกอง (kg/scat) จากสูตรส าหรับหมาใน
(Kamler et al., 2012) ได้แก่

Y = 0.439 + 0.008X

เมื่อ Y = Correction factor
X = น้ าหนักสดของเหยื่อเฉลี่ย

4. ค านวณมวลชีวภาพเหยื่อที่ถูกกินสัมพัทธ์ (Relative biomass consumed: R) จากสูตรของ Andheria et
al. (2007) ดังนี้

R = (AXY)/ Ʃ (AXY)

เมื่อ R = มวลชีวภาพของเหยื่อที่ถูกกินสัมพัทธ์

A = ความถี่ของการปรากฏของเหยื่อจากกองมูล
Y = Correction factor

วารสารสัตว์ป่าเมืองไทย ปีที่ 24 พ.ศ. 2560 Journal of Wildlife in Thailand Vol. 24, 2017