Page 421 -
P. 421

โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ด้านการเกษตร เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว






                         การแบ่งใส่ปุ๋ยข้าวในประเทศไทยมีดังนี้ 1) ในข้าวไวต่อช่วงแสงควรใส่ 2 ครั้ง คือระยะ
            แรกในช่วงปักด�าส�าหรับนาด�า  หรือ  ในนาหว่าน  15-20  วันหลังข้าวงอก  และระยะที่ข้าวก�าเนิดช่อดอก

            (ก่อนข้าวออกดอก 30 วัน)  2) ในข้าวไม่ไวต่อช่วงแสงควรใส่ 3 ระยะ คือระยะแรกในช่วงปักด�าส�าหรับ
            นาด�า หรือ ในนาหว่าน 15-20 วันหลังข้าวงอก ระยะที่ข้าวแตกกอ (30 วันหลังใส่ปุ๋ยครั้งแรก) และระยะ
            ที่ข้าวก�าเนิดช่อดอก

                     4.2.4 วิธีการใส่ปุ๋ย
                         การใส่ปุ๋ยในนาข้าวใช้วิธีหว่านทั่วแปลงซึ่งเป็นการใส่ปุ๋ยบนผิวดิน  การใส่ปุ๋ยนาด�าครั้งที่

            หนึ่งใช้วิธีหว่านปุ๋ยทั่วแปลง  แล้วคราดกลบก่อนปักด�าต้นกล้า  ส่วนการท�านาแบบนาหว่านซึ่งนิยมใส่ปุ๋ย
            ครั้งแรกหลังจากหว่านเมล็ดประมาณ 20 วันนั้น เป็นการหว่านทั่วแปลง การที่ปุ๋ยแอมโมเนียมหรือยูเรีย
            อยู่บนผิวดินบริเวณชั้นออกซิไดส์  เป็นเหตุให้แอมโมเนียมไอออนบางส่วนถูกออกซิไดส์โดยจุลินทรีย์ดินใน

            กระบวนการไนทริฟิเคชันกลายเป็นไนเทรตซึ่งเป็นรูปที่สูญเสียจากดินง่าย  ประสิทธิภาพของปุ๋ยไนโตรเจน
            จึงลดลง  แต่เนื่องจากเป็นการยากที่จะท�าให้ปุ๋ยดังกล่าว  ลงไปอยู่ในชั้นรีดิวซ์ซึ่งแอมโมเนียมมีเสถียรภาพ

            มากกว่า  จึงเป็นภาวะจ�ายอมที่ต้องมีการสูญเสียไนโตรเจนบางส่วนไปด้วยสาเหตุดังกล่าว  อย่างไรก็ตาม
            ในภาวะน�้าขัง  ปุ๋ยแอมโมเนียมหรือยูเรียที่ใส่และละลายแล้วแต่ยังไม่ถูกดินดูดซับ  สามารถแพร่ในน�้าได้
            อย่างรวดเร็วไปยังรากข้าวและรากดูดใช้ หรือลงไปในชั้นรีดิวซ์ซึ่งมีการสูญเสียน้อย

                 4.3 การปลูกข้าวจีโนไทพ์ที่ใช้ไนโตรเจนอย่างมีประสิทธิภาพ
                     การปลูกข้าวซึ่งเป็นจีโนไทพ์ที่สามารถดูดและใช้ประโยชน์ไนโตรเจนอย่างมีประสิทธิภาพ

            จะช่วยเพิ่มประสิทธิภาพของการใช้ปุ๋ยและเพิ่มก�าไรจากการผลิตข้าว อาจแบ่งข้าวออกเป็น 3 กลุ่ม ตาม
            การตอบสนองต่อการใช้ปุ๋ยไนโตรเจน  คือ  1)  จีโนไทพ์ที่มีประสิทธิภาพสูงและตอบสนองดี  (efficient
            and  responsive)  ซึ่งให้ผลผลิตสูง  แม้ระดับความเป็นประโยชน์ของไนโตรเจนในดินจะต�่า  และมีการ

            ตอบสนองดีต่อการใส่ปุ๋ยไนโตรเจน  2)  จีโนไทพ์ที่มีประสิทธิภาพสูงและไม่ตอบสนอง  (efficient  and
            nonresponsive) ซึ่งให้ผลผลิตสูงแม้ระดับความเป็นประโยชน์ของไนโตรเจนในดินจะต�่า แต่ไม่ตอบสนอง

            ต่อการใส่ปุ๋ยไนโตรเจน และ 3) จีโนไทพ์ที่ไม่มีประสิทธิภาพแต่ตอบสนองดี (inefficient and responsive)
            ซึ่งให้ผลผลิตต�่าเมื่อปลูกในดินที่มีระดับความเป็นประโยชน์ของไนโตรเจนต�่า แต่มีการตอบสนองดีต่อการ
            ใส่ปุ๋ยไนโตรเจนอัตราสูง

                     ในทางปฏิบัติ  จีโนไทพ์ที่พึงประสงค์ที่สุด  คือจีโนไทพ์ที่มีประสิทธิภาพสูงและตอบสนองดี
            เพราะ 1) สามารถให้ผลผลิตสูงแม้ระดับความเป็นประโยชน์ของไนโตรเจนในดินจะต�่า และ 2) เมื่อใส่ปุ๋ย

            ไนโตรเจนก็มีการตอบสนองดี ท�าให้ผลผลิตสูงยิ่งขึ้นไปอีก ส่วนที่พึงประสงค์เป็นล�าดับที่ 2 คือ จีโนไทพ์
            ที่มีประสิทธิภาพสูงและไม่ตอบสนอง  ซึ่งให้ผลผลิตสูง  แม้ระดับความเป็นประโยชน์ของไนโตรเจนในดิน
            จะต�่า  แม้จะไม่ตอบสนองต่อการใส่ปุ๋ยไนโตรเจน  ก็ถือว่าเป็นจีโนไทพ์ซึ่งมีการปรับตัวต่อสภาพดินที่มี

            ความอุดมสมบูรณ์ต�่าได้ดี




                    ดิน ธาตุอาหารและปุ๋ยข้าว                           การจัดการธาตุหลักในนาข้าว  417
   416   417   418   419   420   421   422   423   424   425   426