Page 108 -
P. 108
โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ด้านการเกษตร เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
102
ของเนื้อเยื่อและเมื่อแก่เต็มที่ก็จะดันผิวแตกออก อันเป็นผลให้เกิดเน่าทั้งผล แล้วผลจะร่วงหล่นไปแตกเน่า
อยู่บนพื้นดิน จึงเป็นผลเสียหายต่อผลผลิตมาก
สาเหตุของโรคและการแพร่ระบาด :
เกิดจากเชื้อรา Cylindrosporium passiflorae เกิดสปอร์ conidia อยู่ใน acervulus ที่ฝัง
อยู่ในเนื้อเยื่อ เมื่อผิวของพืชแตกก็จะทําให้สปอร์ปลิวไปกับลมหรือถูกนํ้าชะพัดพาไป
การป้องกันและกําจัด :
ถ้าหากปรากฏว่ามีโรคนี้แพร่ระบาดก็ควรพ่นให้ทั่วด้วยสารเคมี เช่น ไธแรม 30 กรัมต่อ
นํ้า 20 ลิตร หรือคาร์เบนคาซิม 20 กรัมต่อนํ้า 20 ลิตร
11. โรคลําต้นเน่า
ลักษณะอาการ :
เชื้อราเข้าทําลายลําต้นที่อยู่ใกล้ระดับผิวดิน ในระยะแรกจะเกิดเป็นจุดสีขาวนวลบนผิว
เปลือกของลําต้น ต่อมาแผลจะขยายใหญ่สีนํ้าตาล เปลือกของลําต้นจะผุและแตกออกและหลุดออกไป
โดยง่าย เนื้อเยื่อภายในลําต้นจะเน่าเป็นสีนํ้าตาลปนเหลือง โรคอาจจะเกิดเป็นบางส่วนหรือเกิดโดยรอบของ
ต้น บริเวณของลําต้นที่อยู่ข้างใต้ของแผลหรือส่วนที่เป็นโรคนั้นจะมีลักษณะบวมโป่งออกคล้ายข้อไม้ เมื่อ
ต้นเป็นโรครุนแรงจะมีผลทําให้ใบเป็นสีเหลืองชะงักการเจริญเติบโต ไม่ผลิดอกออกผล ลักษณะอาการขั้น
ต่อไปพืชจะมีลักษณะอาการเหี่ยวเฉา เนื่องจากท่อนํ้าท่ออาหารถูกทําลายไป จึงไม่สามารถส่งนํ้าและแร่ธาตุ
อาหารขึ้นไปตามปกติได้ใน ขณะเดียวกันถ้ามีอุณหภูมิและความชื้นเหมาะสม ก็จะเกิดมีก้อนเส้นใยของเชื้อ
รา sclerotium ขนาดเดียวกันเท่าหัวเข็มหมุดสีนํ้าตาลเกิดอยู่ในแผลของเปลือกที่แตกอยู่ทั่วไป
สาเหตุของโรคและการแพร่ระบาด :
เกิดจากเชื้อรา Sclerotinia sclerotiorum เกิดทั้งเส้นใย และก้อนของเส้นใยดังกล่าว
โดยทั่วไปแล้วจะเกิดสปอร์ ascospore ในถุงซึ่งฝังอยู่ใน apothecium ขนาดเล็ก ๆ รูป คล้ายถ้วย มีสีดํา อยู่
บนแผลเหล่านั้นเป็นจํานวนมาก นํ้าเป็นพาหะที่สําคัญ
การป้องกันและกําจัด :
เมื่อพบว่ามีโรคนี้เกิดแพร่ระบาด ควรพ่นด้วยสารเคมี เช่น วาลิดามัยซิน 30 ซีซีต่อนํ้า 20
ลิตรให้ทั่ว สําหรับส่วนที่เป็นโรคมากก็ควรตัดแต่งออกไปเผาไฟทําลาย ก่อนพ่นด้วยสารเคมี
12. โรคผลเน่าเละ
ลักษณะอาการ :
โรคนี้จะเกิดขึ้นในระยะหลังการเก็บเกี่ยว โดยเฉพาะในเรือนโรงที่เก็บผลไว้เพื่อรอการส่ง
โรงงานทําการคั้นนํ้า ในขณะที่ผลถูกกองทับถมกันอยู่นั้นจะทําให้มีอุณหภูมิและความชื้นสูงซึ่งเหมาะสม
