Page 93 -

โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ด้านการเกษตร เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว

กลุ่มวิสาหกิจเพื่อการส่งออก (บ้านป่ากลาง) ตลาดจีนหรือไต้หวัน  กลุ่มช่วยควบคุมดูแลเรื่องมาตรฐานกันเอง ช่วย ประหยัดต้นทุนการดูแลของบริษัทที่มารับซื้อ หาผู้ซื้อ ง่ายขึ้น  รวมกลุ่มพัฒนาคุณภาพเพื่อเจาะตลาดบน  กลุ่มแจกตะกร้าและโฟมห่อมะม่วงให้กับเกษตรกร  ซื้อปัจจัยการผลิตผ่านกลุ่มทําให้ได้ราคาถูกลง  เป็นกลุ่มที่ลดหรือเลิกปลูกข้าวโพดเลี้ยงสัตว์อย่างชัดเจน เนื่องจากใช้เวลาและพื้นที่ที่มีกับการปลูกมะม่วง คุณภาพสูง  บริษัทรับซื้อช่วยให้องค์ความร

แบบดั้งเดิม (บ้านป่ากลาง) บริโภคเอง เลี้ยงสัตว์  ไม่มี อาศัยชื่อเสียงเดิมเพราะปลูกมานาน  ไม่มี  เกษตรกรใช้ยาปราบศัตรูพืชมากกว่ากลุ่มที่ผลิต ตามมาตรฐาน GAP  ยังมีการปลูกข้าวโพดอยู่บ้าง  เกษตรกรได้ประโยชน์จากความรู้ของกลุ่มบ้าง แม้จะไม่ได้เป็นสมาชิกกลุ่ม  เกษตรกรเผชิญความกดดันจากการแข่งขันจึง ต่างพยายามรักษาเคล็ดลับการดูแลต้นมะม่วง ของตน  ไม่มีอํานาจต่อรองราคา  เกษตรกรมักเสี่ยงรอราคาให้สูงขึ้นก่อนตัดสินใจ ขาย แต่มักพบสถานการณ์แย่ง

แบบดั้งเดิม (บ้านสบเป็ด)  ไม่มี อาศัยชื่อเสียงเดิมเพราะปลูกมานาน  มีกลุ่มที่ขึ้นทะเบียนวิสาหกิจชุมชน (ประมาณ 40 คน) แต่ยังไม่สามารถรวมตัวได้จริง  ยังพึ่งการใช้สารเคมีมาก  มีการใช้ระบบการจับพิกัดของหมู่บ้านเพื่อแบ่งพื้นที่ ป่า พื้นที่ทํากิน เกษตรกรรายที่ขยายพื้นที่ปลูก ข้าวโพด ไปปลูกในพื้นที่หมู่บ้านอื่น ไม่มีอํานาจในการต่อรองราคา เกษตรกรมักเสี่ยงรอราคาสูงแล้วจึงเก็บขาย แต่มัก พบสถานการณ์ที่ต้องแย่งกันขายก่อนราคาตกและ ก่อนมะม่วงสุกเกินไป

การสร้างอํานาจ การลดต้นทุน  ไม่มี สิ่งแวดล้อม การจัดการความรู้  ไม่มี  รูปแบบซื้อขาย 

เสี่ยง ต่อรอง การจัดการ ปัญหาจาก