Page 21 -
P. 21

โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ด้านการเกษตร เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว






                                                            บทที่ 1

                                                            บทนํา


                 1.1 หลักการและเหตุผล


                  ความต้องการอาหารที่หลากหลายและความห่วงใยสุขภาพของผู้บริโภคในประเทศที่พัฒนาแล้ว
                 ส่งผลให้เกิดการเติบโตของตลาดผลผลิตนอกฤดู ผักและผลไม้จากต่างแดน และผลผลิตอินทรีย์ ประเทศ

                 กําลังพัฒนาซึ่งเป็นผู้ส่งออกสินค้าเกษตรทั้งหลายรวมทั้งประเทศไทย ต่างใช้โอกาสนี้ในการขยายการส่งออก

                 ผัก และผลไม้สด อย่างไรก็ตามการค้าผักและผลไม้สดมีข้อบังคับของภาครัฐและมาตรฐานของเอกชนของ
                 ประเทศผู้นําเข้า อันเป็นผลจากการบังคับใช้ความตกลงด้านสุขอนามัยและสุขอนามัยพืช  (Agreement on the

                 Application of Sanitary and Phytosanitary Measures : SPS) ขององค์การค้าโลก (World Trade Organization

                 : WTO)  ซึ่งมาตรการสุขอนามัยและสุขอนามัยพืชมีผลกระทบต่อการค้าผักและผลไม้ระหว่างประเทศอย่าง
                 มาก ซึ่งมาตรการดังกล่าวนอกจากจะใช้เพื่อคุ้มครองผู้บริโภคแล้วยังสามารถใช้เป็นมาตรการการกีดกันทาง

                 การค้าในส่วนอุปสรรคที่ไม่ใช่ภาษี ( Non-tarrif Trade Barier, NBTs) อีกด้วย โดยเฉพาะข้อกําหนดที่เข้มงวด

                 ในเรื่องคุณภาพและควมปลอดภัยที่ประเทศผู้นําเข้ากําหนดค่าสูงสุดของสารเคมีป้ องกันกําจัดศัตรูพืชที่

                 อนุญาตให้มีตกค้างในผลผลิตได้  (Maximum Residue Level, MRLs) ซึ่งนับวันจะมีความเข้มงวดมากยิ่งขึ้น
                 เช่น ข้อบังคับใหม่ของสหภาพยุโรป  EU’s Plant Protection Directive (91/414/EEC)  และ Japan’s  Food

                 Sanitation Law ฉบับปรับปรุงของญี่ปุ่น โดยลดค่า MRLs ในผักและผลไม้ลง ซึ่งหมายความว่าการส่งออกผัก

                 และผลไม้ไปยังสหภาพยุโรปและญี่ปุ่นทําได้ยากขึ้น (UNCTAD, 2007)

                  นับตั้งแต่ประเทศไทยเข้าเป็นสมาชิกองค์การค้าโลก เมื่อวันที่ 28 ธันวาคม 2537 ทําให้ประเทศไทย

                 ต้องยอมรับกติกาการค้าสากลว่าด้วยความตกลงสุขอนามัยและสุขอนามัยพืชที่กําหนดให้ประเทศต่างๆ ใช้

                 มาตรการด้านมาตรฐานและความปลอดภัยของอาหารควบคุมการส่งออกและนําเข้าสินค้าเกษตรและอาหาร
                 ทําให้ประเทศไทยจําเป็นต้องปรับโครงสร้างภาคการผลิตให้เกิดความเชื่อมโยงของทั้งระบบอย่างต่อเนื่อง

                 (สํานักงานมาตรฐานสินค้าเกษตรและอาหารแห่งชาติ, 2552) ดังนั้นระบบการผลิตทางการเกษตรของประเทศ

                 ในศตวรรษที่ 21 จึงไม่ได้จํากัดอยู่เฉพาะแค่ไร่นาเกษตรกรอีกต่อไป หากแต่จะเป็นระบบที่เชื่อมโยงกับภาค
                 ส่วนต่างๆ ที่เกี่ยวข้อง เช่นตลาด ผู้ประกอบการ/ผู้ส่งออก หน่วยงานภาครัฐ และหน่วยงานภาควิชาการ เพื่อ

                 ตอบสนองกับความต้องการของผู้บริโภคซึ่งมีความตระหนักในเรื่องความปลอดภัยของอาหารมากขึ้น ดังนั้น

                 การรักษาขีดความสามารถในการแข่งขันในเวทีการค้าระหว่างประเทศ การผลิตสินค้าเกษตรและอาหาร
                 ปลอดภัยซึ่งมีคุณภาพและความน่าเชื่อถือสามารถตรวจสอบย้อนกลับได้จึงเป็นประเด็นที่กําลังท้าทายผู้

                 ผลผลิตและผู้ส่งออกของประเทศไทยเป็นอย่างยิ่ง


                  ประเทศไทยมีศัยกภาพในการผลิตสินค้าเกษตรและอาหาร ซึ่งเป็นสินค้าออกที่สําคัญของประเทศ
                 การพัฒนาสินค้าเกษตรและอาหารให้มีคุณภาพสูงยิ่งขึ้นโดยเฉพาะด้านความปลอดภัย จะช่วยยกระดับคุณค่า
   16   17   18   19   20   21   22   23   24   25   26