Page 62 -

โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ด้านการเกษตร เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว

3

การเปลี่ยนแปลงความยากจนในประเทศไทย

การศึกษาเปรียบเทียบระหว่างประเทศในทวีปเอเชียชี้ให้เห็นว่า ไทยเป็นประเทศที่ประสบ
ความสำเร็จอย่างมากในการแก้ไขปัญหาความยากจน ดังเห็นได้จากภาพที่ 3.3 สัดส่วนคนจน
ของไทยลดลงอย่างรวดเร็วและต่อเนื่องตั้งแต่ช่วงทศวรรษ 2530 และอยู่ในอันดับที่สองในห้า
ประเทศในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่มีความยากจนต่ำสุด

ภาพที่ 3.3 สัดส่วนคนจน (ร้อยละต่อประชากรทั้งหมด) ปี 2523-2549 บางประเทศในทวีปเอเชีย
(ตามเกณฑ์เส้นความยากจนสากล 2 ดอลลาร์สหรัฐฯ/วัน/คน)

3.3.2 ลักษณะทางเศรษฐกิจและสังคมทั่วไปของคนจน

(1) ระดับภาคและเขตพื้นที่

เมื่อพิจารณาการกระจายตัวของคนจนในช่วงระยะเวลา 20 ปีที่ผ่านมา พบว่า ภาคตะวัน
ออกเฉียงเหนือมีคนจนอาศัยอยู่มากที่สุด โดยในปี 2552 มีคนจนประมาณ3.05 ล้านคน หรือคิด
เป็นร้อยละ 57.9 ของคนจนทั้งประเทศ เพิ่มขึ้นจากร้อยละ 40 ในปี 2531 รองลงมาคือ ภาคเหนือ
ที่มีคนจนประมาณ 1.35 ล้านคน หรือคิดเป็นร้อยละ 25.6 ของคนจนทั้งประเทศ เพิ่มขึ้นเล็กน้อย
จากร้อยละ 22 ในปี 2531 และภาคใต้ที่มีคนจนอาศัยอยู่ร้อยละ 8-10 ตลอดช่วง 2 ทศวรรษที่
ผ่านมา (ภาพที่ 3.4 และ 3.5) ในขณะเดียวกัน ส่วนแบ่งคนจนของภาคกลางลดลงอย่างเห็นได้ชัด
ในช่วงเวลาดังกล่าว โดยลดลงจากร้อยละ 18 ในปี 2531 เป็นร้อยละ7.1 ในปี 2552 ซึ่งอาจกล่าว
ได้ว่า ส่วนแบ่งคนจนที่เพิ่มขึ้นในภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือนั้น เป็นผลมาจากการ
ลดลงของส่วนแบ่งคนจนในภาคกลางและกรุงเทพมหานคร เมื่อพิจารณาสัดส่วนคนจนต่อ
ประชากรในแต่ละภาคในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา (ภาพที่ 3.6 และ 3.7)

61