Page 14 -
P. 14
ิ
ิ
์
ิ
โครงการหนังสออเล็กทรอนกสด้านการเกษตร เฉลมพระเกียรตพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
ื
ิ
9
9
Intro Universal of Wolffia / SDG
ไข่ผ ากับการพัฒนาที่ยั่งยืน
ในประเด็นทางด้านสิ่งแวดล้อม พบว่า ขั นตอนในการเพาะเลี ยงไข่ผ า ส่งผลเสียต่อสิ่งแวดล้อมน้อย
ี
เนื่องจากไข่ผ าเป็นพืชอายุสั นและไม่มเนื อเยื่อท่อล าเลียง ส่วนใหญ่เป็นเนื อเยื่อพาเรนไคมาที่ประกอบด้วยเซลล์ที่มี
ชีวิต ในล าต้นมีสีเขียวจะมีคลอโรพลาสท าหน้าที่สังเคราะห์แสง มีช่องอากาศแทรกระหว่างเซลล์ด้วยจึงท าให้เห็น
ิ
่
คล้ายฟองน า มีคุณสมบัติในการบ าบัดน าเสียได้ ท าให้มีปริมาณออกซเจนที่ละลายน ามีคาสูงขึ น ความเป็นกรดเป็น
ด่างค่อนข้างเป็นกลาง และค่าความขุ่นของน าเสียต่ าลง และช่วยดูดซับสารอาหารจากน าเสีย เช่น ใช้ฟื้นฟูแหล่งน า
ที่มีการปนเปื้อนจากแคดเมียม โดยไข่ผ าสามารถสะสมแคดเมียมได้ 80.65 มิลลิกรัม/กรัม และใช้บ าบัดน าทิ งจาก
บ่อเลี ยงกุ้งกุลาด าในพื นที่น าจืดได้ (สุรีย์พร ธรรมิกพงษ์, 2553)
ั
ั
การพฒนาการผลิตไข่ผ า ไปสู่ความยั่งยืน ส านักงานพฒนาการวิจัยการเกษตร (องค์การมหาชน) หรือ
สวก. เดินหน้าพฒนางานวิจัย ขานรับนโยบายรัฐบาล สร้างนวัตกรรมอาหารอนาคต ปฏิรูปภาคการเกษตรด้วยพืช
ั
เศรษฐกิจชนิดใหม่ สร้ายรายได้แบบยั่งยืน อัดฉีดเงินวิจัย ด้วยการพัฒนาผลิตภัณฑ์จาก ไข่ผ า หรือ คาเวียร์มรกต
ุ
ตอบโจทย์กระแสคนรักสุขภาพทั่วโลก อาหารแห่งอนาคต (Future Food) เป็นแนวคิดในอตสาหกรรมอาหารโลก
ที่มีความหลากหลาย ทั งรูปลักษณ์และกระบวนการผลิต โดยมุ่งเน้นกระบวนการผลิตอาหารที่เหมาะสมกับโลกใน
ระยะข้างหน้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งในด้านสิ่งแวดล้อม ทั งการลดภาวะโลกร้อน และการสร้างระบบอาหารอย่าง
ยั่งยืน แนวคิดด้านสุขภาพและการเสริมสร้างภูมิคุ้มกันกลายเป็นประเด็นที่อตสาหกรรมอาหารให้ความส าคัญเพิ่ม
ุ
มากขึ น อนเป็นผลจากการระบาดของโรคโควิด-19 ที่สร้างความตื่นตัวต่อการรักษาสุขภาพและสุขอนามัยทั่วโลก
ั
การปรับเปลี่ยนของวิถีชีวิต ความต้องการ และการเปลี่ยนแปลงตามวัยของผู้บริโภค ล้วนส่งผลต่อการด าเนินธุรกิจ
ในห่วงโซ่อปทานอาหารและอาหารแห่งอนาคต โดยผู้บริโภคให้ความสนใจผลิตภัณฑ์ที่เสริมสารอาหารและ
ุ
โภชนาการ อาหารประเภท functional ผลิตภัณฑ์ที่ดีต่อระบบย่อยและดูดซึมอาหาร สะท้อนจากมูลค่าตลาดของ
อาหารกลุ่มดังกล่าวที่มีการเติบโตสูงอย่างต่อเนื่อง (Fugita, Mori and Kodera, 1998; เบญจภรณ์ บุณยพกกะ,
ุ
2542; เสาวนิตย์ พุฒิเลอพงศ์, 2549)
