Page 204 -
P. 204

ุ
                            ิ
                                 ิ
                              ์
                                                       ั
                                          ิ
                    ิ
                  ื
       โครงการหนังสออเล็กทรอนกส เฉลมพระเกียรตสมเด็จพระเทพรตนราชสดาฯ สยามบรมราชกุมาร ี
                                                      หลักฐานล้านนาในเอกสารโบราณจีน
          ตารางที่ 6.52
          正统六年春正月,甲寅。行在刑部右侍郎何文渊言:“……今麓川叛寇思任
          发逞凶造祸,反道败德,廷臣合辞请兵征讨。臣窃以为麓川之在南陲,一弹

          丸之地而已,疆里不过数百,人民不满万余,……得其地不可居,得其民不
          可使。……” 张辅等议:“文渊所言,与今日事势似有不同。……思任发

          自父祖以来,荷国厚恩,授职宣慰,殆今六十余年,乃敢纠集丑类,屡抗王
          师,虽蒙贷罪貤恩,彼却怙终稔恶。释此不诛,诚恐木邦、车里、八百、缅

          旬等处觇视窥觎,不惟示弱外邦,抑且贻患边境。……如其不然,会合各处
          兵马,屯聚金齿,先期遣人赍赐谕木邦、车里、八百、缅甸、大侯等处,起

          集夷兵,或分道,或併力,或左右夹攻,或内外相应,刻期并进,直岛贼
          巢,擒其渠魁,献俘阙下;诛其党恶。……”上从其议。

                          (明官修:《明实录•英宗正统实录》,卷七五,页 5-6)
          วันจย่าอิ๋น เดือนอ้าย ฤดูใบไม้ผลิ ปีที่ 6 แห่งรัชศกเจิ้งถ่ง  (วัน 16 ค่ า เดือนอ้าย ฤดูใบไม้ผลิ
          ปฏิทินเกษตรจีน – 7 กุมภาพันธ์ ค.ศ.1441 / พ.ศ.1984) เหอเหวินยวนผู้ชวยเสนาบดีขวา
                                                                 ่
          กระทรวงยุติธรรม ณ นครประทับ (ปักกิ่ง) กราบทูลว่า “...บัดนี้ซือเริ่นฟาโจรกบฏลู่ชวนอุก
          อาจก่อเภทภัย กระท าการฝืนหลักคุณธรรม ขุนนางทั้งราชส านักรวมกันขอให้ยกทัพไปปราบ

          กระหม่อมเห็นว่าลู่ชวนอยู่ชายแดนใต้ พื้นที่เพียงเท่าลูกหิน อาณาบริเวณไม่กี่ร้อยลี้ ราษฎรไม่
          ถึงหมื่นเศษ...ได้แผ่นดินนั้นมามิอาจพ านัก ได้ราษฎรนั้นมามิอาจใชสอย...” จังฝู่และคนอื่น
                                                           ้
                                                                ี้
          แสดงความเห็นว่า “ที่เหวินยวนว่ามา ดูเหมือนมีที่ต่างกับสถานการณ์ในวันน...นับแต่ปู่ซือเริ่น
          ฟาเป็นต้นมา ได้รับพระมหากรุณาธิคุณ ตั้งต าแหน่งเป็นเซวียนเว่ย (ข้าหลวงก ากับ) นับถึง

          บัดนี้หกสิบกว่าปี จึงกล้าสมคบคนคด ต่อต้านกองทัพราชส านักเป็นหลายครั้ง แม้ได้รับ
          พระคุณทั้งที่มีความผิด ท้ายสุดก็กลับยังกระท าชว ปล่อยไปไม่ฆ่าเสีย เกรงว่ามู่ปัง เชอหลี่
                                              ั่
          (สิบสองปันนา) ปาไป่ (แปดร้อย) เหมี่ยนเตี้ยน (พม่า) และอื่นๆ จักได้เห็นและพลอยก าเริบใจ

                                          177
   199   200   201   202   203   204   205   206   207   208   209