Page 54 -
P. 54

โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี
          จารึกชีวิต




          เติมสองห้าเป็นหกสองห้าอะไรอย่างนี้ เดินผ่านต้นโพธิ์ไปถึงบ้านผีไม่หลอกเลยครับ ผมท่อง
          อย่างนี้ไปก็เลยทำาให้สมาธิดีและไม่เหนื่อยอย่างที่ว่า เมื่อขึ้นเขากบอย่างสามปีที่แล้วก็ไม่เหนื่อย

          เลย สมัยก่อนที่ผมเป็นมาก็เป็นอย่างนี้นะครับ ในส่วนที่ความพอใจนั้นก็ชอบทางคณิตศาสตร์
          จะไปดูหนังก็คิดเลขสนุกกว่า เพราะฉะนั้นไม่ไปดูหนัง และแต่ก่อนนั้นเคยหกโมงเช้าถึงหกทุ่ม

          คิดเลข เข้าไปนั่งในห้องเรียนไม่ได้ยินครูพูดเลยสักคำา มัวแต่คิดเลขครับ เป็นอย่างนี้ไป ๓ เดือน
          ๖ เดือนก็เป็นอยู่อย่างนั้นเอง

                เมื่อตอนที่ไปเรียนที่ฟิลิปปินส์ ไปเรียนเกษตรก็ไปบอกครูว่าสามารถที่จะแบ่งมุมออก

          เป็น ๓ มุม โดยใช้วงเวียนและไม้บรรทัด ไปให้ครูบอกให้ฟังว่าสามารถแบ่งมุมออกเป็น ๓ มุม
          เท่าๆ กัน โดยใช้วงเวียนและไม้บรรทัด ครูเขาไม่ตอบอะไรเลยโยนหนังสือให้เล่มหนึ่งให้ผม
          มาอ่าน ปรากฏว่าเป็นหนังสือชื่อว่า Three unsolved problems ในทางคณิตศาสตร์ ทั่วโลก

          ก็คิดมาแล้ว การแบ่งมุมทั่วไปเป็นสามมุมเท่ากัน อย่าง ๓๖๐ แบ่งเป็น ๑๒๐ นี่ทำาได้ใช้วงเวียน
          กับไม้บรรทัด อย่าง ๙๐ แบ่งออกเป็น ๓๐ อย่าง ๓๐ นี่แบ่งได้ แต่ถ้า ๑๒๐ จะแบ่งเป็น ๔๐

          ๔๐ ๔๐ ทำาไม่ได้ครับ ไม่มีทางทำาได้ เขาก็โยนตำารามาให้ดู ผมก็บอกว่าได้นี่ เห็นมั้ย ทำาให้เขาดู
          บอกว่านี่ไปส่องดู ไม่ถูกแท้หรอกมันจะผิดไปนิดหน่อย ปัญหานั้นก็มีบอกว่า ทำาอย่างไรจะ

          หาค่าของ π (พาย) คือเส้นรอบวงเนี่ยมันเป็นกี่เท่าของเส้นผ่าศูนย์กลาง ค่า π ที่ได้เราเรียน
                 ๒๒__
          มาก็เป็น       และต่อมาก็เป็น ๓.๑๔๑๖ อะไรเนี่ย ถ้าทำาไป ๕๐๐ ตำาแหน่ง มันก็ยังไม่เท่าอยู่ดี
                  ๗
          เพราะฉะนั้นก็เป็นปัญหาที่ไม่มีทางจะแก้ได้นะครับว่า ค่า π มีค่าเท่ากับเท่าไร การแบ่งมุม
          ทั่วๆ ไปเป็นสามมุมโดยใช้วงเวียนกับไม้บรรทัด โดยถอด √  (รูท) ๓ ของ ๒ โดยมีตำานานบอกว่า
                                                          •
          ที่เมืองหนึ่งเกิดในยุคข้าวยากหมากแพง ถ้าสามารถสร้างลูกเต๋าที่มีความยาวกว้างสูงเท่ากัน

          ถ้าสามารถสร้างลูกเต๋าให้มีปริมาตรเป็นสองเท่าพอดี ทุพภิกขภัยจะหมดไป คิดเท่าไรก็ไม่ได้
          นี่ก็เป็นปัญหาข้อหนึ่งที่แก้ไม่ได้ ตอนหลังเมื่อผมไปเรียนที่อเมริกา อายุก็ ๓๕ - ๔๐ ปีอะไร

          อย่างนี้ก็ไปบ่นให้อาจารย์ฟัง บอกว่าผมนี่ไม่รู้สติเป็นอย่างไร รู้ว่าแบ่งมุมออกเป็น ๓ มุมเท่ากัน
          ไม่ได้ มานั่งนึกอยู่อย่างนี้ มานั่งแบ่งอยู่อย่างนี้ ไม่รู้สติเป็นอะไร เขาบอกไม่ต้องเป็นห่วง ครูก็

          คิดอยู่เหมือนกันคือ ครูก็คิดไอ้ปัญหาที่ว่าทำาไม่ได้นี่นะ เพราะว่าถ้านั่นไปแล้วมันก็จะเกิดสติ
         ปัญญา หาวิธีการ หาทฤษฎีใหม่ๆ ขึ้นมาจากการคิดที่เป็นไปไม่ได้นี่ ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ

                ผมพูดมากไปก็จะเกินเวลา ผมก็ขอยำ้าอีกทีว่า เราทำาปัจจุบันให้ดีที่สุดนะครับ ช่วย

          ประเทศชาติให้ดีที่สุด แล้วก็อนาคตมันก็ย่อมดีที่สุดเอง ต่อไปพรุ่งนี้ วันนี้มันก็จะกลายเป็น
          อดีต อดีตมันก็จะดีที่สุด เพราะฉะนั้นถ้าเรามีความคิดที่ดีอย่างนี้ ทำาดีที่สุด เพราะฉะนั้นเรา

          ก็จะไม่มีอะไรที่ต้องเป็นห่วงว่าใช้ชีวิตอย่างไร เพราะเราก็ทำาให้ดีที่สุดอยู่แล้ว หวังว่าทุกคน
          ก็คงจะเก็บไปใช้ไปคิดดูว่าจะเป็นประโยชน์กับตัวท่านเองหรือไม่ เวลาของผมจบก็ขออนุญาต
          จบครับ




          52
   49   50   51   52   53   54   55   56   57   58   59