Page 91 -

โครงการรวบรวมและจัดทําวารสารอิเล็กทรอนิกส์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์

วารสารวนศาสตร 31 (1) : 87-104 (2555) 89
์

การแลกเปลี่ยนขอมูลขาวสาร และการคา จนสามารถ people) ซึ่งเปนแนวคิดเกี่ยวกับวิถีชีวิตที่ใกลชิดกับ
พัฒนาขึ้นเปนบานเมือง รัฐและอาณาจักร ที่มีอิทธิพล ระบบนิเวศ มีวิธีคิดและดํารงชีวิตในลักษณะพึ่งพา
เหนือชุมชนที่ตั้งถิ่นฐานในพื้นที่อื่น ซึ่งขาดปจจัยที่ และผูกพันกับธรรมชาติแวดลอมมาหลายชั่วอายุคน

เหมาะสมอันเอื้ออํานวยใหเกิดการพัฒนาเปนเมืองที่มี และเปนสวนหนึ่งของหวงโซสายสัมพันธในระบบ
อารยธรรมที่ยิ่งใหญ นิเวศ โดยสะทอนใหเห็นถึงพื้นฐานของการจัดการ
ในบรรดากลุมคนดั้งเดิมที่อาศัยอยูในภูมิภาค ระบบความสัมพันธระหวางมนุษยกับธรรมชาติ และ
เอเซียอาคเนยนี้ มีกลุมชาติพันธุหนึ่งที่มีพัฒนาการจน ระหวางมนุษยกับมนุษยดวยกัน และเมื่อนําเชื่อมโยง
เกิดเปนอาณาจักร และยังมีวัฒนธรรมเปนของตนเอง กับการอนุรักษความหลากหลายทางชีวภาพเพื่อการ

มาอยางยาวนานจวบจนถึงปจจุบัน รวมทั้งยังมีอิทธิพล พัฒนาที่ยั่งยืนแลว จึงมีความจําเปนที่จะตองเริ่มตน
ตอผูคนที่ตั้งถิ่นฐานในบริเวณที่ราบลุมแมนํ้าเจาพระยา จากการทําความเขาใจกับสัมพันธภาพที่เกื้อกูลกัน
ของประเทศไทยในปจจุบัน ทั้งจากการผสมกลมกลืน ระหวางความหลากหลายทางชีวภาพและความหลาก
ทางประชากรและวัฒนธรรม คือ กลุมชาติพันธุมอญที่ หลายทางวัฒนธรรม (ยศ, 2544) ดังนั้นแนวคิดทั้งสอง
มีตนกําเนิดจากที่ราบลุมแมนํ้าอิระวดีในประเทศพมา จะนํามาใชในการศึกษาถึงการปรับตัวของชุมชนมอญ
โดยถือไดวาวัฒนธรรมของชาวมอญที่ไดมีพัฒนาการ ในลักษณะความสัมพันธของวิถีชีวิตชุมชนในพื้นที่ชุม

ขึ้นไดนั้น เปนสวนหนึ่งของการปรับตัวใหเขากับถิ่นที่ นํ้า ที่มีประวัติศาสตรอยางยาวนาน ซึ่งบางสวนไดเขา
อยูอาศัยแบบพื้นที่ชุมนํ้าอันอุดมสมบูรณ ซึ่งสวนหนึ่ง มาตั้งถิ่นฐานในประเทศไทย จนปจจุบันแวดลอมไป
เปนผลมาจากการรับเอาอารยธรรมจากอินเดียเขามา ดวยการพัฒนาและการเติบโตของเมือง และการศึกษา
ปรับใชใหเหมาะสมสอดคลองกับสภาพแวดลอมของ ถึงความสัมพันธจากการใชประโยชนจากความหลาก
ตนเปนเวลานานนับพันป ทั้งในดานการเกษตรกรรม หลายทางชีวภาพของชุมชนมอญในประเทศไทย โดย

การชลประทาน ศาสนา ความเชื่อ อาหาร ประเพณี การ การใชประโยชนจากพันธุไมที่ปลูกตามบานเรือนของ
ปกครอง ภาษา ตัวอักษร ศิลปะวิทยาการ ดนตรีและการ ชาวมอญปากลัด ตําบลทรงคนอง อําเภอพระประแดง
แสดง ซึ่งมีอิทธิพลตอวิถีชีวิตของคนไทยในเวลาตอมา จังหวัดสมุทรปราการ ซึ่งจะทําใหเกิดความเขาใจใน
(สุภรณ, 2541 และนิธิ, 2547) โดยเฉพาะอยางยิ่งในการ ความเกี่ยวของเชื่อมโยงกันระหวางความหลากหลาย
จัดความสัมพันธของชีวิตใหเขากับถิ่นที่อยูอาศัยแบบ ทางชีวภาพกับความเปนวัฒนธรรมเฉพาะถิ่นมาก
พื้นที่ชุมนํ้า ขึ้น อันจะนําไปสูการอยูรวมกันระหวางมนุษยกับ

การศึกษาในครั้งนี้ ไดใชแนวคิดในเรื่องของ ธรรมชาติอยางเหมาะสมและยั่งยืนตอไป
การปรับตัว (adaption) ซึ่งเปนความสัมพันธระหวาง
สิ่งที่ศึกษากับสภาพแวดลอมรอบตัว และที่อยูอาศัย อุปกรณและวิธีการ
(habitat) การศึกษาในลักษณะนี้จึงเปนการพิจารณาใน

เชิงประวัติศาสตร (historical approach) เกี่ยวกับการ 1. ทําการศึกษา คนควาประวัติศาสตรและ
เปลี่ยนแปลงเพื่อจัดระบบความสัมพันธใหสอดคลอง ความเปนมาของกลุมชาติพันธุมอญจากเอกสารหลัก
กัน หรือการปรับเปลี่ยนตัวมนุษยเพื่อใหมีความ ฐานชั้นรองหรือทุติยภูมิ รวมถึงการตั้งถิ่นฐานของ
สัมพันธที่เหมาะสมกับสภาพแวดลอม หรือการปรับ ชุมชนมอญในพื้นที่ศึกษาตําบลทรงคนอง อําเภอ
สภาพแวดลอมเพื่อใหสอดคลองกับสภาพของมนุษย พระประแดง จังหวัดสมุทรปราการ เนนในสวน
(อมรา, 2549) และแนวคิดทางมนุษยนิเวศ (ecosystem ที่เกี่ยวของกับการเคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงในดาน