Page 68 -
P. 68

โครงการรวบรวมและจัดทําวารสารอิเล็กทรอนิกส์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์


           62     วารสารสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์



           ในสังคมไทยกำลังอ่อนแอ  สถาบันการศึกษาไม่ได้ทำหน้าที่กล่อมเกลาเยาวชน  และยังทำให้เยาวชนส่วน
           ใหญ่ขาดการมีส่วนร่วมต่อสังคม มีทัศนคติเชิงลบและไม่ประสงค์ที่จะเข้าร่วมในขบวนการเคลื่อนไหวของ
           ชาวบ้าน  โดยเชื่อว่าการเคลื่อนไหวของประชาชนเป็นผลประโยชน์แอบแฝงของคนบางกลุ่ม  (อมรวิทย์
           นาครทรรพ, 2547: 16-34)
                    อย่างไรก็ตามจากการรวบรวมข้อมูลของมูลนิธิสยามกัมมาจล (แวนิชชิ่ง, 2552) พบว่าปัจจุบัน

           มีองค์กรที่สนับสนุนการรวมกลุ่มของเยาวชนเพื่อทำกิจกรรมทางสังคมและงานอาสาสมัครหลายรูปแบบ
           ไม่เฉพาะกิจกรรมในมหาวิทยาลัย  มีทั้งกลุ่มที่เน้นกระบวนการเพื่อเสริมสร้างการเรียนรู้  กลุ่มทำงาน
           พัฒนาคุณภาพชีวิต  เด็ก  สตรี  และคนพิการ  กลุ่มกิจกรรมเพื่อส่งเสริมการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ

           และสิ่งแวดล้อม  กลุ่มทำงานกับเยาวชนที่เป็นกลุ่มชาติพันธุ์  กลุ่มส่งเสริมกิจกรรมด้านศิลปะและ
           วัฒนธรรม กลุ่มส่งเสริมการทำงานจิตอาสา นอกจากนี้ยังพบว่าภายหลังเหตุการณ์พิบัติภัยสึนามิ เมื่อวัน
           ที่  26  ธันวาคม  2547  ได้เกิดการรวมกลุ่มกันเป็นเครือข่ายจิตอาสาและศูนย์อาสาสมัครมหาวิทยาลัย
           ธรรมศาสตร์  เพื่อช่วยเหลือผู้ประสบภัยในการประสานงานขอความช่วยเหลือต่างๆ  ซึ่งต่อมาได้ยกระดับ
           ให้เป็นพื้นที่เพื่อการเรียนรู้และมีส่วนร่วมในการแก้ไขปัญหาสังคมของคนรุ่นใหม่ (แวนิชชิ่ง, 2552: 208)

           นับว่าเป็นปรากฏการณ์ที่ช่วยสร้างให้กระแสการทำกิจกรรมทางสังคมได้รับความสนใจจากคนรุ่นใหม่
           อีกครั้ง
                    ถึงแม้ว่าคนรุ่นใหม่จะหันมาให้ความสนใจกับการทำกิจกรรมจิตอาสามากขึ้น  แต่เป็นการ

           ทำงานอาสาสมัครแบบไม่ต่อเนื่อง และเน้นงานในลักษณะการช่วยเหลือหรือการสงเคราะห์ ส่วนกิจกรรม
           ที่สนับสนุนการทำงานของชุมชนหรือการตั้งคำถามกับปัญหาที่เกิดขึ้นในสังคมกลับลดจำนวนลง  เยาวชน
           ในปัจจุบันใช้เวลาในการดูหนัง ฟังเพลง ดูกีฬา มากกว่าการคิดค้นหรืออ่านหนังสือ เห็นโลกที่เต็มไปด้วย
           สีสันและความบันเทิง (ยุค ศรีอาริยะ, 2542: 86)
                    ในขณะที่สถานการณ์ปัญหาสังคมในศตวรรษที่  21  กำลังเผชิญหน้าการเปลี่ยนแปลงของ

           สภาพภูมิอากาศ  การแย่งชิงทรัพยากร  ปัญหาทางเศรษฐกิจ  ภาคเศรษฐกิจและบริการขับเคลื่อนด้วย
           ข้อมูล ความรู้ และนวัตกรรมใหม่ๆ มีการใช้เทคโนโลยีเข้ามาแทนที่การทำงานที่ซ้ำซาก การพัฒนาทักษะ
           การหาความรู้  การสืบค้นข้อมูล  สร้างการเรียนรู้ด้วยตนเอง  ทักษะด้านการสื่อสาร  ทักษะการคิดเชิง

           วิพากษ์  ความสามารถปรับตัวเข้ากับสังคมการแก้ไขปัญหา  และมีความถนัดที่หลากหลายเป็นสิ่งสำคัญ
           (เคน  เคย์,  2554:  34-37)  เยาวชนในศตวรรษหน้าจึงต้องเป็นผู้ใฝ่เรียนรู้ตลอดชีวิต  และพัฒนาตนเอง
           อย่างต่อเนื่อง ให้สอดคล้องกับสภาพสังคมที่มีความซับซ้อนมากขึ้น
                    การทำงานพัฒนาคนรุ่นใหม่ผ่านงานอาสาสมัครเพื่อเปิดโลกการเรียนรู้สังคมของเยาวชนในยุค
           ปัจจุบัน อาจยังไม่เพียงพอต่อการสร้างพลเมืองของประเทศที่สามารถวิเคราะห์สถานการณ์สังคมและร่วม

           เป็นส่วนหนึ่งในการแก้ไขปัญหาสังคมได้อย่างมีประสิทธิภาพ
                    ดังนั้น  ความท้าทายในการทำงานกับเยาวชนคนรุ่นใหม่ยุคปัจจุบันคือการสร้างกระบวนการ
           เรียนรู้ท่ามกลางกระแสสังคมที่หมุนเคลื่อนโลกด้วยทุนว่าควรมีทิศทางกระบวนการและรูปแบบการ

           ทำงานให้สอดคล้องกับสถานการณ์สังคมปัจจุบันอย่างไร  เพื่อสร้างคนรุ่นใหม่ที่มีความเข้าใจและมี
           ปฏิบัติการเพื่อช่วยแก้ไขปัญหาสังคมได้ บทความชิ้นนี้จึงสังเคราะห์รูปแบบ กระบวนการ ตลอดจนความ
   63   64   65   66   67   68   69   70   71   72   73