Page 131 -
P. 131
โครงการรวบรวมและจัดทําเอกสารวารสารอิเล็กทรอนิกส์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
120 วารสารมนุษยศาสตร์
2) หาง เป็นวิธีการขยายตัวอักษรจากตัวหลักที่มีอยู่ มีหลายแบบ
ได้แก่ หางตั้ง, หางดิ่ง, หางเฉียง, หางขมวดม้วนตวัด, และหางกลาง
(ไส้)
ภาพที่ 5 หางตัวอักษรไทยรูปแบบต่างๆ
3) เส้นขมวดม้วน เป็นวิธีการเพิ่มตัวอักษรจากตัวหลัก เช่น บ เป็น ม
และ น โดยการเติมเส้นขมวดม้วนในแต่ละเส้นฐานเรียกว่า “ขมวด
ล่าง” และ ท เป็น ห โดยการเติมเส้นขมวดที่เส้นหลักเรียกว่า “ขมวด
บน”
ภาพที่ 6 ขมวดม้วนของ ม, น, และ ห
