Page 124 -

โครงการรวบรวมและจัดทําเอกสารวารสารอิเล็กทรอนิกส์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์

ปีที่ 19 ฉบับที่ 1 (มกราคม-มิถุนายน 2555) 113

ข้อสังเกตในการใช้แบบตัวพิมพ์ไทยเสมือนโรมัน:

เอกลักษณ์และความชัดเจนที่หายไป

Viewpoint of Using a Roman-like Typeface:
Disappearance of Singularity and Legibility


รัชภูมิ ปัญส่งเสริม
Rachapoom Punsongserm

บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อน าเสนอข้อสังเกตเบื้องต้นในการใช้แบบ
ตัวพิมพ์ไทยเสมือนโรมัน โดยเฉพาะแบบตัวพิมพ์ไทยเสมือนโรมันชนิดแซนส์เซอริฟ
ที่ส่งผลกระทบต่อการสื่อสารด้านประจักษภาพและการอ่านเข้าใจในสื่อต่างๆ ซึ่งจะ

น าไปสู่การเปิดประเด็นการถกเถียงในวงกว้างเพื่อการพัฒนาทฤษฎีทางศิลปะการ
ใช้ตัวพิมพ์และการออกแบบตัวพิมพ์ของไทย โดยผู้ศึกษาได้ท าการส ารวจการใช้
แบบตัวพิมพ์ดังกล่าวที่ปรากฏในสื่อกราฟิก 4 ประเภท ได้แก่ กราฟิกสิ่งพิมพ์,


บทความนี้ ส่วนหนึ่งเกิดจากประเด็นการสนทนากับคุณปริญญา โรจน์อารยนนท์
(ในช่วงระหว่าง พ.ศ. 2553-2554) นักออกแบบตัวพิมพ์ผู้มากประสบการณ์ในวงการวิชาชีพ

และวิชาการทางด้านตัวพิมพ์ไทย ซึ่งเป็นผู้มีอิทธิพลและให้แง่คิดต่อผู้เขียนเป็นอย่างดี
ทั้งนี้ผู้เขียนได้หยิบยืมค าว่า “ตัวพิมพ์ไทยเสมือนโรมัน” มาใช้ในบทความนี้ ซึ่งทางคุณ
ปริญญานั้นเป็นผู้ริ่เริ่มใช้ก่อน รวมถึงตัวอย่างค าที่ถูกยกตัวอย่างเพื่อแสดงความสับสน
ข้ามภาษา ได้แก่ พ.ร.บ. และ SU นั้นก็ล้วนได้รับจากการสนทนาแทบทั้งสิ้น ทั้งหมดนี้
ผู้เขียนจึงขอขอบคุณคุณปริญญา โรจน์อารยนนท์ เป็นอย่างสูงมา ณ โอกาสนี้

อาจารย์ประจ าสาขาวิชาศิลปะการออกแบบหัตถอุตสาหกรรม คณะศิลปกรรมศาสตร์
มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์