Page 104 -
P. 104
โครงการรวบรวมและจัดทําวารสารอิเล็กทรอนิกส์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
เป็นที่น่าสังเกตว่าพฤติกรรมและความสามารถในการพูดภาษาอังกฤษของกลุ่มตัวอย่างมี
การเปลี่ยนแปลง เมื่อได้ผ่านการฝึกฝนไปสักระยะหนึ่ง ประชากรกลุ่มตัวอย่างสามารถพูดสื่อสารภาษา
อังกฤษอย่างเป็นทางการได้ดีขึ้นตามล�าดับ ปรากฏการณ์เช่นนี้สะท้อนให้เห็นว่า การฝึกฝนเป็นประจ�าอย่าง
ต่อเนื่องภายใต้ค�าแนะน�า การสาธิตให้ดูเป็นตัวอย่าง ท�าให้กล้าพูด กล้าออกเสียง กล้าคิด สามารถคิดหา
ค�าศัพท์ที่จะใช้งานได้เร็วขึ้น มีทักษะในการใช้ภาษาที่มีคุณภาพเพิ่มขึ้น มีความคล่องในพูด สามารถน�าค�า
ศัพท์มาเรียบเรียงเป็นข้อความส�าหรับพูดได้ดีขึ้นทั้งการพูดที่มีการเตรียมตัว และไม่มีการเตรียมตัว พฤติกรรม
ดังกล่าวสามารถพิสูจน์ให้เห็นว่าการลงมือปฏิบัติอย่างต่อเนื่องสม�่าเสมอในหลากหลายสถานการณ์
ภายใต้การให้ค�าแนะและชี้น�าแนวทางในการแก้ไขปัญหา สามารถพัฒนาและเพิ่มประสิทธิภาพการพูดภาษา
อังกฤษอย่างเป็นทางการในที่ชุมชนของกลุ่มตัวอย่างได้อย่างเห็นได้ชัด ถึงแม้ว่าประชากรกลุ่มตัวอย่างจะ
มีระดับความรู้ภาษาอังกฤษแตกต่างกัน
4. ขาดทักษะการเรียบเรียงความคิดในการน�าเสนอ
Finocchiaro and Sako (1983: 54) กล่าวถึงองค์ประกอบของความสามารถในการพูดเพื่อการ
สื่อสารว่า นอกจากผู้พูดจะต้องมีความรู้ในเรื่องของการออกเสียง ค�าศัพท์ ตลอดจนวัฒนธรรมของภาษา
แล้ว ผู้พูดควรค�านึงถึงองค์ประกอบอื่นๆ ด้วย โดยหนึ่งในนั้นคือการค�านึงถึงความคิดที่ผู้พูดต้องการจะ
สื่อความหมาย ซึ่งสอดคล้องกับสังเกตพฤติกรรมของประชากรกลุ่มตัวอย่างจ�านวนมากไม่สามารถแสดง
ความคิดเห็นเชิงวิเคราะห์ออกมา พฤติกรรมดังกล่าวสะท้อนถึงการขาดทักษะในการแสดงความคิดเห็นใน
การเรียนการสอนที่ผ่านมา
ข้อเสนอแนะจากการศึกษา
1. การสอนการพูดภาษาอังกฤษส�าหรับการสื่อสารควรตั้งอยู่บนรากฐานความต้องการ (Needs)
ของผู้เรียน ความรู้สามารถของผู้เรียนที่มีอยู่ (Language Competence and Performance) และความ
แตกต่างระหว่างบุคคล
2. กิจกรรมการเรียนการสอนควรมีการฝึกพูดภาษาอังกฤษอย่างเป็นทางการในห้องเรียน เพื่อ
ให้ผู้เรียนมีโอกาสใช้ความรู้ความสามารถทางด้านภาษาของตนเองในการสื่อสารในสถานการณ์ต่างๆ ฝึก
คิด ฝึกการให้เหตุผล เพื่อเกิดทักษะและความมั่นใจในการใช้ภาษาพูดเพื่อการสื่อสาร
3. ผู้สอนการพูดควรเป็นผู้ที่เป็นแบบอย่างที่ดีในด้านการใช้ภาษา การแสดงความคิดเห็น
การให้เหตุผลที่มีน�้าหนัก และสามารถชี้แนะแนวทางการแก้ปัญหาการพูดของผู้เรียนเป็นรายบุคคล
4. วิธีการวัดผลการเรียนการสอนการพูดควรสอดคล้องกับทักษะที่สอน
96 วารสารมนุษยศาสตร์ ปีที่ 18 ฉบับที่ 1 พ.ศ. 2554
