Page 43 -

โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ด้านการเกษตร เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว

16-34

(10.4) สรุปความสอดคลองของนโยบายทั้ง 3 แหลง

“ในชวงแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแหงชาติ ฉบับที่ 10 มีรัฐบาลเขามาบริหาร
ประเทศรวม 5 คณะ นโยบายจากแผนพัฒนาฯ นโยบายที่รัฐบาลแถลงตอรัฐสภา และนโยบายจาก
คณะรัฐมนตรีและการดําเนินการมีความสอดคลองในเรื่องการบริหารจัดการน้ํา การพัฒนาแหลงน้ํา
การขยายพื้นที่ชลประทาน การบรรเทาอุทกภัยและภัยแลง การจัดการน้ําเสีย การผันน้ําเพิ่มปริมาณน้ํา
ตนทุน นโยบายที่แตกตางของคณะรัฐบาลคือ การชลประทานระบบทอของรัฐบาลคณะที่ 57 ที่ไมมีผลในทาง

ปฏิบัติจากคณะรัฐมนตรีและไมมีนโยบายจากรัฐบาลคณะอื่น รวมทั้งการเพิ่มศักยภาพขององคกรปกครอง
ทองถิ่นในการบําบัดน้ําเสียของรัฐบาลคณะที่ 59 ก็ไมมีปรากฏในนโยบายของรัฐบาลคณะอื่นๆ ทั้งๆ ที่การ
ควบคุมและบรรเทาน้ําเสียไดกําหนดไวเปนนโยบายในแผนพัฒนาฯ ฉบับนี้”

(11) นโยบายน้ําในชวงแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแหงชาติ ฉบับที่ 11
(พ.ศ. 2554 – 2559 )
แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแหงชาติฉบับที่ 11 (พ.ศ. 2554 -2559) อยูในชวงการ

บริหารของรัฐบาล 2 คณะ คือ รัฐบาลคณะที่ 60 มี น.ส. ยิ่งลักษณ ชินวัตร เปนนายกรัฐมนตรี และรัฐบาล
คณะที่ 61 มี พลเอก ประยุทธ จันทรโอชา เปนนายกรัฐมนตรี
แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแหงชาติ ฉบับที่ 11 ไดรายงานถึงปญหาน้ําไววา “ปญหา
การขาดแคลนน้ําและภัยพิบัติทางธรรมชาติ ทั้งอุทกภัยและปญหาภัยแลงมีแนวโนมจะเกิดขึ้นบอยครั้งและทวี
ความรุนแรงขึ้น โดยความสามารถเก็บกักน้ําเพื่อนํามาใชงานไดในฤดูแลง มีเพียง 74,000 ลานลูกบาศกเมตร

สามารถใชไดจริงเพียงปละประมาณ 55,000 ลานลูกบาศกเมตร สนองความตองการใชน้ําไดเฉพาะในพื้นที่
ชลประทานเทานั้น ขณะที่ความตองการใชน้ําจะเพิ่มขึ้นจาก 57,452 ลานลูกบาศกเมตรตอป ในป 2551 เปน
65,452 ลานลูกบาศกเมตรตอป ในป 2559 โดยภาคกลางมีความตองการใชน้ํามากที่สุด รองลงมาคือ ภาค

ตะวันออกเฉียงเหนือ ภาคเหนือ และภาคใต ตามลําดับ ดังนั้น โอกาสมีความรุนแรงของปญหาการขาดแคลน
น้ํา และความขัดแยงจากการแยงชิงน้ําระหวางลุมน้ําและระหวางภาคการผลิตจะเพิ่มสูงขึ้นในทุกสาขาการ
ผลิต ทั้งนี้ หมูบานที่มีความเสี่ยงตอการเกิดภัยแลงในระดับปานกลางถึงระดับรุนแรงมีประมาณรอยละ 34.0
ของจํานวนหมูบานทั้งประเทศ โดยลุมน้ําภาคตะวันออกเฉียงเหนือมีความเสี่ยงมากที่สุด ในขณะที่มี

หมูบานเสี่ยงตออุทกภัย น้ําหลากและดินถลมมี 2,370 หมูบาน โดยหมูบานที่เสี่ยงภัยสูงมี 398 หมูบาน
ทั้งนี้ ภาคเหนือมีความเสี่ยงมากที่สุด สาเหตุสําคัญเกิดจากการที่พื้นที่ปาตนน้ําถูกบุกรุกทําลาย” (สํานักงาน
คณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแหงชาติ, 2554: 100)
(11.1) สาระสําคัญของนโยบายน้ําในแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแหงชาติ ฉบับที่ 11

การพัฒนาทรัพยากรน้ําในชวงแผนพัฒนาฯ ฉบับที่ 11 ไดมีแนวทางการพัฒนาโดยเนน 4
แนวทาง คือ (1) เรงรัดการบริหารจัดการน้ําแบบบูรณาการ เพื่อสนับสนุนความมั่นคงดานอาหารและ
พลังงาน และลดปญหาอุทกภัยและภัยแลงไดอยางยั่งยืน (2) พัฒนาปรับปรุงและฟนฟูแหลงน้ํา เพื่อเพิ่ม
ปริมาณน้ําตนทุนในแหลงน้ําที่มีศักยภาพในการเก็บกักน้ํา (3) พัฒนาและสงเสริมใหเกิดการใชน้ําอยางมี

ประสิทธิภาพคุมคาและไมสงผลกระทบตอสิ่งแวดลอม (4) จัดทําแผนแมบทโครงสรางพื้นฐานดานทรัพยากร
น้ําเพื่อการอุปโภคบริโภคอยางเปนระบบ
แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแหงชาติ ฉบับที่ 11 มีความตอเนื่องกับแผนพัฒนาฯ
ฉบับที่ 10 ในเรื่อง พัฒนาแหลงน้ํา ลดปญหาอุทกภัยและภัยแลง เพิ่มประสิทธิภาพการใชน้ํา นโยบายที่

เพิ่มเติมคือ การจัดทําแผนแมบทโครงสรางพื้นฐานดานทรัพยากรน้ําเพื่อการอุปโภคและบริโภคอยางเปนระบบ