Page 29 -
P. 29
โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี
9
ค าว่า การแบ่งปันให้ผู้อื่นได้ครอบครองตามความเหมาะสมบ้างนั้นเป็นสิ่งจ าเป็น เพราะบุคคลที่ไม่
เมตตานั้นอาจจะเกิด ความกลัวว่าตนจะขาด กลัวว่าตนจะไม่พอ กลัวว่าตนจะไม่มี (ขาดแคลน /
ยากจน) จึงเป็นความเข้าใจผิดต่อธรรมชาติของการอยู่ร่วมกัน ดังค ากล่าวของอริสโตเติลที่ว่า “มนุษย์
เป็นสัตว์สังคม” คือ มนุษย์ต้องอยู่กันเป็นหมู่ มนุษย์ต้องอยู่กันเป็นพวก และมนุษย์ต้องพึ่งพาอาศัย
ซึ่งกันและกัน เมื่อผู้ใดท าผิดต่อกฎธรรมชาติของการเป็นไปในทางโลกที่กล่าวมา สังคมจึงต้องมีการ
ก าหนดระเบียบ และมีกฎหมายมาควบคุมความเป็นอยู่ของมนุษย์ให้ต้องมีระเบียบวินัยในการอยู่ร่วมกัน
ผู้เขียนเคยอ่านบทความหนึ่งในวัยเด็กกล่าวถึง “แม้แต่การเด็ดดอกไม้หนึ่งดอกบนโลก ก็ย่อมท าให้
โลกได้รับความกระทบกระเทือนได้เสมอ” ดังนั้น การที่เราเป็นมนุษย์ที่ต้องอยู่อาศัยร่วมกัน ทุกคนจึง
ควรต้องระลึกถึงความต้องการของผู้อื่น ต้องตระหนักรู้เสมอถึงภาวะความรัก ความเกลียดชัง การเอารัด
เอาเปรียบต่อกัน (แม้แต่เด็กทารกผู้ไร้เดียงสายังรับรู้ได้) การเข้าใจและใช้ชีวิตตามความเป็นจริงจึงเป็น
สาระให้เราทุกคนต้องปฏิบัติให้เป็นปกตินิสัย แล้วสักวันหนึ่ง เราก็จะเข้าใจลึกซึ้งถึงความสุขที่แท้จริง
ของชีวิตตามความเป็นจริงและเป็นการ “สร้างคุณค่าให้กับชีวิตและตนเอง” อีกด้วย
