Page 96 -

ิ
์
ื
ิ
ั
ุ
ิ
ิ
โครงการหนังสออเล็กทรอนกส เฉลมพระเกียรตสมเด็จพระเทพรตนราชสดาฯ สยามบรมราชกุมาร ี
หลักฐานล้านนาในเอกสารโบราณจีน
ื่
ราชทูตมาพบข้าได้” วันที่ 17 เดือน 3 (2 เมษายน ค.ศ.1314 / พ.ศ.1857) ฝ่าฮูชอติงและ
ี่
ี่
พวกมาถึงค่ายเหอเอ้อร์ และได้พบหุนชลั่น พร้อมอ่านราชโองการ วันรุ่งขึ้น หุนชลั่นสั่งให้
ราชทูตส่งหนานทงผู้เป็นบุตรตนไปยังชายแดนเมิ่งฟั่นเตี้ยน เพื่อดูพื้นที่เขตแดนฝั่งเรา ราชทูต
ี่
ไม่ยอม (หุนชลั่น) กล่าวว่า “หากไม่ดูพื้นที่ จะกลับไปราชส านักแล้วกราบทูลเชนไร? ”
่
ราชทูตจึงยอมตาม มาถึงเมิ่งฟั่น มีปี่เย่าซึ่งเป็นคนเถื่อนและลี่ชหลุนผู้เป็นอาของหนานทงมา
ี่
รุกราน หนานทงกล่าวว่า “ราชทูตไม่อาจไม่ชวยข้า” ราชทูตตามหนานทงไปต่อต้านข้าศึกที่
่
เขามู่ปิ่งซาน ปี่เย่าได้ฟังว่ามีราชทูตผู้เชิญราชโองการมาก็ถอนทัพกลับ มาถึงเมิ่งฟั่น ราชทูตจะ
กลับ หนานทงกล่าวว่า “อากาศร้อนน้ าขึ้น ฤดูใบไม้ร่วงอากาศเย็นเจ้าค่อยกลับ” สิ้นเดือน 8

ี่
ี่
จึงได้ออกมา วันท 4 เดือน 9 (13 ตุลาคม ค.ศ.1314 / พ.ศ.1857) ถึงค่ายของหุนชหลาน หุน
ชี่หลานเขียนฎีกาเป็นหนังสือภาษาอี๋ ถวายบรรณาการเป็นช้าง 2 เชือก ให้คนของตนอันได้แก่
หุนชี่โล่ว หุนปาชื่อ หวั่วต่งไซ่ ไอ้จังหลานและพวกตามราชทูตไปราชส านัก
(ไม่ทราบชื่อผู้แต่ง.1976.เจาปู๋จ่งลู่. ฉบับประชุมเอกสารโส่วซานเก๋อ.

หน้า 10-12)
อธิบาย

1. จิงหูจั้นเฉิงสิงเสิ่ง（荆湖占城行省）แปลว่ามณฑลจิงหูจั้นเฉิง ในฉบับคัดสรรพิมพ์
แยกเป็น จิงหู จั้นเฉิง（荆湖、占城）ผู้แปลตรวจสอบแล้ว เดิมเป็นมณฑลจิงหู และมณฑล

้
จั้นเฉิง แต่ในสมัยจักรพรรดิหยวนซื่อจู่ หรือกุบไลข่านได้รวมเป็นมณฑลเดียว ใชชอว่าจิงหูจั้น
ื่
เฉิงสิงเสิ่งหรือจั้นเฉิงสิงเสิ่ง หมายถึงอาณาจักรจามปา (ดูตาราง 2.32 ค าอธิบายข้อ 3 )
ั้
ผู้ปกครองหรือกษัตริย์จามปามีฐานะเป็นจวิ้นหวัง (จวิ้นอ๋อง เป็นอ๋องชนรองลงมาจากหวัง)
ซัวตู（嗦都）ซึ่งแม่ทัพมองโกลมีต าแหน่งเป็นโย่วเฉิงหรือเสนาบดีขวา หลิวเซินมีต าแหน่ง

เป็นจั่วเฉิงหรือเสนาบดีซ้าย
้
2. ผูหมาน（蒲蛮）ชาวหมานชนชาติผู ผูเป็นค าที่ใชเรียกชนชาติปู้หล่าง（布朗）
หรือเผ่าปะหล่อง

69