Page 27 -
P. 27
โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ด้านการเกษตร เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
แท้จริงหรือไม่ ทั้งในกระบวนการของการยอมรับร่วมกันต่อความยั่งยืนระหว่างรัฐกับ
ชุมชน
ขอบเขตพื้นที่และประชากรในการศึกษา
ศึกษาชุมชนกะเหรี่ยงบ้านกลาง อ.แม่เมาะ จ.ลําปาง
ขอบเขตเวลา
ในการศึกษานี้กําหนดช่วงเวลาในการศึกษาบริบทและนโยบายที่จะส่งผลต่อการจัดการ
ทรัพยากรในพื้นที่บ้านกลางภายหลังกรมป่าไม้ประกาศเขตอุทยานแห่งชาติถํ้าผาไทปี พ.ศ. 2534 ซึ่ง
ภายหลังการประกาศเขตพื้นที่อุทยานดังกล่าวก็จะต้องมีการเตรียมการประกาศเป็นพื้นที่อุทยานซึ่ง
อาจก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงการจัดการทรัพยากรและการทําการเกษตร รวมถึงปัญหาในเรื่องสิทธิ
ของชาวกะเหรี่ยงในพื้นที่ อาทิ การกําหนดขอบเขตการใช้ประโยชน์ของชุมชนดั้งเดิม โดยใน
งานวิจัยนี้จะทําการศึกษาด้วยว่าจะเกิดการเปลี่ยนขึ้นในอนาคตโดยในแบบสอบถามจะมีการถามถึง
แนวทางในการจัดการทรัพยากรเพื่อการเกษตรในอนาคตจากนโยบายการกําหนดขอบเขตพื้นที่การ
ใช้ประโยชน์อันเนื่องมาจากการประกาศเขตอุทยานแห่งชาติ
1.4 กรอบแนวคิด
งานวิจัยนี้เป็นการศึกษาการจัดการทรัพยากรในมุมมองของภาครัฐและของชุมชนชาว
กะเหรี่ยงที่อยู่อาศัยในหมู่บ้านกลาง อ.แม่เมาะ จ.ลําปาง โดยการศึกษาแนวคิดของรัฐไทยในการ
จัดการทรัพยากรบนเขตพื้นที่สูง และเขตพื้นที่ป่าภายใต้สิทธิการดูแลของรัฐ (State property) อาทิ
นโยบายการประกาศเขตพื้นที่การใช้ประโยชน์ของชุมชน นโยบายการทวงคืนผืนป่า รวมทั้ง
นโยบายที่เกี่ยวเนื่องกับการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้และการทําการเกษตร โดยนโยบายของรัฐ
พยายามที่จะรักษาพื้นที่ป่ าและอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพนั้น ส่วนหนึ่งเป็นการ
ตอบสนองต่อเป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืนของสหประชาชาติ ซึ่งเป็นนโยบายแบบบนลงล่าง
(Top down policy) ดังนั้นในการศึกษาเพื่ออธิบายถึงความยั่งยืนในการจัดการทรัพยากรของพื้นที่
ภายใต้บริบทของความเกี่ยวข้องกันในระบบนิเวศระหว่างคนกับสิ่งแวดล้อม งานวิจัยนี้จึงจะศึกษา
การจัดการทรัพยากรของชาวกะเหรี่ยงซึ่งเป็นกลุ่มคนในพื้นที่ว่าภายใต้กรอบการจัดวางอํานาจการ
จัดการทรัพยากรโดยรัฐนั้น ชาวกะเหรี่ยงมีวิถีของการจัดการทรัพยากรโดยชุมชนภายใต้เงื่อนไข
เหล่านี้อย่างไร ชุมชนมีกติกาในการเข้าถึงและใช้ประโยชน์จากระบบนิเวศบริการป่าไม้ด้านต่าง ๆ
7
