Page 24 -
P. 24

โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ด้านการเกษตร เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว










                       ร่วมกันในวิถีใด ซึ่งจะเป็นการสะท้อนและการสร้างความเข้าใจความหลากหลายในการจัดการ

                       ทรัพยากรบนฐานความคิด ความเชื่อของชาติพันธุ์ที่แตกต่างกัน กระบวนการจัดการ
                       ทรัพยากรธรรมชาติ พื้นที่การเกษตรและวิถีชีวิตของชาติพันธุ์กะเหรี่ยงจะเป็นไปในทิศทางที่ช่วย

                       ส่งเสริมให้เกิดความยั่งยืนหรือไม่ อย่างไร


                            ทั้งนี้ตามแนวทางการพัฒนาอย่างยั่งยืนในกรอบสากลที่ว่าด้วยเป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืน

                       ของสหประชาชาติ (sustainable development goals – SDGs) ที่มีกรอบแนวคิดในการมองการ
                       พัฒนาแบบรอบด้าน โดยเฉพาะการกําหนดให้มีมิติของการพัฒนาทางเศรษฐกิจ สังคม และ

                       สิ่งแวดล้อมที่มีความเชื่อมโยงกัน (ไทยพับลิก้า, 2561)  เพื่อนําไปสู่การพัฒนาอย่างยั่งยืนทั้งต่อ

                       สังคมมนุษย์และระบบนิเวศ ในการเป็นส่วนหนึ่งของประชาคมโลกและเข้าร่วมเป็นภาคีใน

                       ข้อตกลงดังกล่าว ประเทศไทยได้รับเอาแนวทางการพัฒนาดังกล่าวเข้ามากําหนดเป็นส่วนหนึ่งของ
                       ยุทธศาสตร์การพัฒนาของประเทศโดยมีการกําหนดไว้ในรัฐธรรมนูญมาตรา 65 ว่าด้วยการ

                       กําหนดให้รัฐจัดทํายุทธศาสตร์โดยมีเป้าหมายให้เกิดการพัฒนาอย่างยั่งยืน (ราชกิจจานุเบกษา,

                       2560a) การจัดทําแผนยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี และแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 12
                       (ไทยพับลิก้า, 2561)  เพื่อผลักดันให้เกิดการพัฒนาที่ยั่งยืนโดยอาศัยการขับเคลื่อนในเชิงนโยบาย

                       เพื่อเป็นกรอบในการดําเนินการด้านการพัฒนาแห่งชาติให้สอดคล้องกับเป้าหมายการพัฒนาสากล


                            อย่างไรก็ดี ประเทศไทยยังมีข้อกําจัดหลายประการในการดําเนินการให้เป็นไปตามเป้าหมาย

                       การพัฒนาอย่างยั่งยืน   แม้ประเทศไทยได้พยายามผลักดันในเชิงนโยบายภาพกว้างดัง ที่กล่าวมา

                       ข้างต้น แต่ก็ยังมีอีกหลายเป้าหมายที่ประเทศไทยจะต้องพัฒนาอย่างเร่งด่วนเมื่อพิจารณาจากดัชนีใน
                       ปี 2560 อาทิ การขจัดความหิวโหยตามเป้าหมายที่ 2 ซึ่งครอบคลุมเรื่องความมั่นคงทางอาหารและ

                       การเกษตรอย่างยั่งยืน ตัวชี้วัดที่สําคัญของการขจัดความหิวโหยที่ประเทศไทยยังต้องจัดการอย่าง

                       รีบด่วนนอกจากปัญหาความแคระแกร็นของเด็กที่อายุน้อยกว่า 5 ปี คือการจัดการไนโตรเจนในภาค
                       การเกษตรอย่างยั่งยืนจากการใช้สารเคมีอย่างไม่มีประสิทธิภาพ ประเทศไทยได้คะแนนเพียง 0.9 ใน

                       ประเด็นนี้ ในการผลิตของไทยมีการปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่ระดับ 8.4 กิโลกรัม/คน/ปี (เสถียร

                       ฉันทะและคณะ, 2560) นอกจากนั้นยังมีเป้าหมายที่ 13 การรับมือการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ

                       สิ่งที่เป็นปัญหาของประเทศไทยคือ เรื่องการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ (4.6 ตัน/คน/ปี) ที่
                       เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง และดัชนีความเปราะบางต่อเรื่องการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ อาทิ ภัย

                       พิบัติ  การเพิ่มขึ้นของระดับนํ้าทะเล และการสูญเสียผลผลิตด้านการเกษตร ฯลฯ โดยเป็นดัชนีที่

                       ประเทศไทยอยู่ในช่วงวิกฤติ (0.2 คะแนน) ซึ่งเป้าหมายนี้ก็มีความสัมพันธ์กับเป้าหมายที่ 15 การใช้




                                                                4
   19   20   21   22   23   24   25   26   27   28   29