Page 10 -
P. 10

โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ด้านการเกษตร เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว






                                                        บทคัดย่อ



                       บ้านกลางเป็นชุมชนกะเหรี่ยงที่อิงอาศัยกับระบบนิเวศบริการจากระบบนิเวศป่าและระบบนิเวศ

               เกษตร อีกทั้งพื้นที่การใช้ประโยชน์ของชุมชนอยู่ในเขตพื้นที่ซ้อนทับการพื้นที่เตรียมการประกาศเป็น
               อุทยานแห่งชาติถํ้าผาไท ซึ่งแนวทางที่แตกต่างกันสร้างแรงกดดันในการบริหารจัดการทรัพยากรทั้งกับเจ้า

               หน้ารัฐและชุมชนภายใต้มายาคติของคนกับป่า จึงเป็นที่มาของงานวิจัยนี้ในการศึกษา 1) จัดการทรัพยากร

               และระบบนิเวศเกษตรของชุมชน 2) นโยบายรัฐในการจัดการพื้นที่ทับซ้อน 3)  ผลของการจัดการทรัพยากร

               ภายใต้บริบทของรัฐและชาวกะเหรี่ยงในพื้นที่สูงบ้านกลางตามเป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืนของ
               สหประชาชาติ และเสนอแนะ 4) แนวทางสําหรับการจัดการทรัพยากรยั่งยืน โดยวิธีการทบทวนเอกสารที่

               เกี่ยวข้อง การสังเกต การสํารวจด้วยแบบสอบถาม การสัมภาษณ์เชิงลึก และการอภิปรายกลุ่ม ผลการศึกษา

               พบว่าชุมชนให้หลักการจัดการ ผลการศึกษาพบว่าการจัดการทรัพยากรโดยรัฐมีเป้าหมายที่สําคัญเชิงปริมาณ

               ด้วยการเพิ่มพื้นที่ป่ าไม้ให้ได้ร้อยละ 40 ของประเทศโดยการใช้อํานาจนิติรัฐ ผ่านกฎหมายและ
               พระราชบัญญัติต่าง ๆ ผลที่เกิดขึ้นคือพื้นที่ป่าอนุรักษ์เพิ่มมากขึ้นแต่ก็ยังไม่บรรลุเป้าหมายที่วางไว้ ใน

               ขณะเดียวกันปัญหาความขัดแย้งระหว่างรัฐและชุมชนก็เพิ่มมากขึ้น แต่ทว่าแรงกดดันนั้นก็ช่วยผลักดันให้

               ชุมชนปรับตัวในการพัฒนาระบบการจัดการทรัพยากรโดยชุมชน โดยหลักสําคัญคือการจัดการให้ระบบ
               นิเวศสามารถหน้าที่ของตนเองในการสร้างประโยชน์ให้กับชุมชนภายใต้แนวคิดกรรมสิทธิ์ชุมชน สมาชิก

               ชุมชนมีสิทธิที่เท่าเทียมกันในการเข้าถึงและใช้ประโยชน์จากทรัพยากรธรรมชาติ ระบบการจัดการนี้ทําให้

               เกิดความมั่นคงทางอาหารในระดับชุมชน ส่งเสริมกสิกรรมยั่งยืน (SDG 2) และการสร้างหลักประกันให้มี
               การบริโภคและการผลิตที่ยั่งยืน (SDG 12) ความยากจน ความเปราะบาง และสิทธิทํากินตามกฎหมายก็ยัง

               เป็นประเด็นที่ท้าทายต่อการพัฒนาอย่างยั่งยืนต่อไป ดังนั้นแนวทางการจัดการทรัพยากรอย่างยั่งยืนจึงควร

               วางรากฐานนโยบายจากการมีส่วนร่วมของชุมชนท้องถิ่น ให้มีความยืดหยุ่นและเหมาะสมตามบริบทภูมิ
               นิเวศวัฒนธรรมที่แตกต่างกันเพื่อให้เกิดความร่วมมือในการอนุรักษ์ทรัพยากรอย่างยั่งยืนเชิงระบบและ

               ยกระดับคุณภาพชีวิตและเศรษฐกิจชุมชนให้สามารถยืนหยัดได้เอง



               คําสําคัญ  กะเหรี่ยง การพัฒนาอย่างยั่งยืน การจัดการทรัพยากร เกษตรบนพื้นที่สูง
               อุทยานแห่งชาติถํ้าผาไท















                                                           ญ
   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14   15